Στον δάσκαλό μου....

Αυτή την ώρα στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Αγρίνιο τελείται η εξόδιος ακολουθία ενός σπουδαίου ανθρώπου και εξαιρετικού δασκάλου μας.

Ο καθηγητής μας Αθανάσιος Παλιούρας έφυγε χτες από τη ζωή και στα 77 χρόνια της διαδρομής του άφησε έντονο το στίγμα του όχι μόνο στην κοινωνία του Αγρινίου,αλλά σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας....

Το "Αγρίνιο... γλυκές μνήμες" αποχαιρετά το δάσκαλό μας με το παρακάτω κείμενο του Δημήτρη Λιαντίνη:

“Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θα ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.

Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις.

Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας. Και στο τέλος-τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.

Ο δάσκαλος είναι ο φυτουργός και ο σπορέας του λόγου. Εκείνου του λόγου που το τέταρτο Ευαγγέλιο τον αναφέρει στο θεό.

Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. Όπως σαπίζει άχρηστο το τραίνο που ρεμίζαρε για πάντα στο σταθμό.”

Δάσκαλε, σε ευχαριστούμε για όσα μας δίδαξες.
Καλό σου ταξίδι….

το κείμενο είναι του Δημήτρη Λιαντίνη

από Αγρίνιο... γλυκές μνήμες