Πριν από 60 χρόνια στις 20 Ιανουαρίου του 1961 ορκίστηκε ο 44ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Τζών Κέννεντυ. Στον λόγο του που απηύθυνε στον λαό της χώρας του είπε και την παρακάτω φράση: «ask not what your country can do for you - ask what you can do for your country.» Κείμενο: Απόστολος Κων. Καρακώστας
Τον τελευταίο χρόνο οι φιλοπρόοδοι κάτοικοι του Μπαμπαλιού Ορεινού Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, (Δήμος Αμφιλοχίας), πρωτοστατούν σε πολιτιστικές εθελοντικές ενέργειες στον τόπο τους.
Με την προσωπική τους εργασία, συνεργαζόμενοι μικροί και μεγάλοι, ομορφαίνουν το παραλίμνιο χωριό τους το Μπαμπαλιό και με τις δραστηριότητές τους το μεταμορφώνουν σε μέρος που αξίζει να ζει κανείς!
Τι να πρωτοπεριγράψει κάποιος για αυτούς τους προοδευτικούς ανθρώπους! Ενωμένοι σαν οικογένεια, χωρίς τίτλους και αξιώματα, εργάζονται συντονισμένα και σιωπηλά όλοι μαζί με τον Πρόεδρο του χωριού Τάσο και τον Φάνη πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου και αφήνουν τα έργα τους να μιλήσουν εκείνα.
Η αδιαφορία για το περιβάλλον των μετακινούμενων στον Βάλτο από Αγρίνιο και Αμφιλοχία προς το εσωτερικό του Δήμου έχει μετατρέψει σε σκουπιδότοπο δεξιά και αριστερά τον δρόμο. Οι εθελοντές Μπαμπαλιώτες μάζεψαν σε ένα διήμερο φορτηγά σκουπιδιών, κυρίως πλαστικών που έχουν διάρκεια ζωής χιλιάδες χρόνια…
Με προσωπική εργασία και υλικά που παραχώρησε η τεχνική υπηρεσία του Δήμου Αμφιλοχίας, οι νέοι του χωριού κατασκεύασαν πέρυσι στην παραλία της λίμνης δίπλα στο χωριό, ένα κιόσκι καλοκαιρινό και βατήρα για δροσερές καλοκαιρινές βουτιές, κατάλληλο για κολυμβητές όλων των ηλικιών.
Με την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος στο Καστράκι πριν 50 χρόνια σχηματίστηκε η δεύτερη σε μέγεθος τεχνητή λίμνη στον Αχελώο ποταμό. Έχει συνολική ακτογραμμή 110 χιλιόμετρα και μέχρι πριν λίγες μέρες δεν είχε ένα κατάλληλο σημείο για ασφαλή καθέλκυση- ανέλκυση μικρών σκαφών. Πολλοί ιδιοκτήτες βαρκών απογοητεύονταν μη βρίσκοντας δρόμο προς την λίμνη για να τις ρίξουν και να κάνουν μια βόλτα στα καθαρά νερά της!
Και εδώ ο εθελοντισμός έκανε πάλι το θαύμα του! Ετούτο τον μήνα η στάθμη της λίμνης είναι στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων ετών. Οι κάτοικοι του Μπαμπαλιού ένωσαν για μια ακόμη φορά τις δυνάμεις τους και κατασκεύασαν μία κοινόχρηστη ράμπα-γλίστρα δεκατριών μέτρων. Είναι στο πιο προσιτό και ασφαλές σημείο του «ισθμού» που ενώνει την στεριά με το πρώτο νησάκι, ακριβώς κάτω από το χωριό.
Μήπως πλέον φθάσαμε στην εποχή που η αναπτυξιακή προοπτική του Δήμου Αμφιλοχίας, στα πλαίσια συνεργασιών με όμορους Δήμους, θα φροντίσει για την, εύκολα προσβάσιμη μέσω του Μπαμπαλιού, αξιοποίηση της λίμνης; Κάτι ανάλογο που ήδη έχει δρομολογηθεί για την λίμνη Κρεμαστών;
Η καταπράσινη περιβαλλοντική ομορφιά της λίμνης Καστρακίου με τα γεμάτα κολπίσκους «παράλιά» της τα νησάκια της και τον δαίδαλο των διακλαδώσεων μέσα στις πλημμυρισμένες κοιλάδες και λαγκαδιές περιμένει την αναγνώρισή της! Και δεν συγκρίνεται με άλλες παρόμοιες λίμνες.
Με οργανωμένο και σωστό σχεδιασμό μπορεί να γίνει η ανάδειξη και η αξιοποίηση των παραλίμνιων περιοχών, με μονοπάτια για πεζοπορία στους γύρω λόφους, και βάσεις για ψυχαγωγικές δραστηριότητες και ναυταθλητισμό στην λίμνη.
Οι στόχοι του Προέδρου της τοπικής κοινότητας Τάσου Αποστολάκη, του προέδρου του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Ποντίων Μπαμπαλιού Αιτωλοακαρνανίας «Αξέχαστες Πατρίδες» Φάνη Ι. Κοντοχρήστου, καθώς και του συνόλου των καταγόμενων από το Μπαμπαλιό κατοίκων είναι πολλοί.
Πέρα από την διατήρηση της καθαριότητας του χωριού, σημαντική κρίνεται και η επισκευή-συντήρηση της εκκλησίας της Παναγίας. Καθώς και ο εμπλουτισμός του Λαογραφικού μουσείου με περισσότερα εκθέματα και βιβλία για την βιβλιοθήκη.
Μεγαλόπνοο έργο θεωρείται η ανακατασκευή του βανδαλισμένου επί Τουρκοκρατίας ναού των Αγίων Αποστόλων στην κορυφή λόφου που δεσπόζει του Μπαμπαλιού και γενικά όλης της περιοχής. Να θυμίσομε εδώ ότι η καταστροφή έγινε από απόσπασμα Τουρκαλβανών του Αλή Πασά των Ιωαννίνων περί το 1806.
Τότε οι κάτοικοι των Ψευτών -έμεινε γνωστό στους ντόπιους σαν Παλιοχώρι-αρνήθηκαν να πληρώσουν τους υπέρογκους φόρους που απαίτησαν οι φοροεισπράκτορες και ο αιμοβόρος Αλής πρόσταξε να τιμωρηθεί το χωριό παραδειγματικά.
Το ασκέρι των «τιμωρών» κατέλυσε στο Μοναστήρι της Παναγίας στην Βαρετάδα. Ο Ηγούμενος της μονής Αγάπιος πληροφορήθηκε το σχέδιο τους. Την νύχτα έστειλε ένα καλογεροπαίδι και ειδοποίησε τους Ψευτιώτες. Εκείνοι πήραν μαζί τους ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν και πέρασαν τον Ίναχο προς το Μαλατέϊκο.
Όσους πρόφτασαν στον δρόμο οι κατακτητές τους έσφαξαν, όσοι διασώθηκαν πέρασαν τον Ασπροπόταμο και σκόρπισαν σε Ρούμελη και Μωριά. Τώρα διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, o Πρόεδρος Τάσος ανάβει το καντήλι στα ερείπια της εκκλησίας στην μνήμη όσων έζησαν στον τόπο αυτόν.
Οραματίζεται το κτίσιμο ενός μικρού ναού που με το φώς του θα φωτίζει απ’ το διάσελο του Ληστή ως την κορφή της Καλάνας και θα θυμίζει σε όσους το βλέπουν τις θυσίες όσων αγωνίστηκαν για την λευτεριά της Ελλάδας.
Ο σύλλογος «Αξέχαστες Πατρίδες» θα σηματοδοτήσει την τραγική επέτειο του ξεριζωμού των Ελλήνων από την Μικρά Ασία πριν εκατό χρόνια με την έκδοση ενός πλουσίου σε περιεχόμενο φωτογραφιών και κειμένου λευκώματος. Ευχόμαστε προκαταβολικά καλό του ταξίδι και είθε να στολίσει τις βιβλιοθήκες όλων όσων αγαπούν τον τόπο!
Φωτογραφίες: Γιώργος Α. Αποστολάκης, Φάνης I. Κοντοχρήστος και Απόστολος Κων. Καρακώστας
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου