Ο Ξεσηκωμένος... Κατσαντώνης

"Κάτσε Αντώνη μ', κάτσε..." του έλεγε η μάνα του προσπαθώντας να τον αποτρέψει για να μη βγει "κλαρίτης" στα βουνά.

Εκείνος όμως δεν την άκουσε και προτίμησε τον παράτολμο μα αδέσμευτο βίο στις αγραφιώτικες αετοκορφές, παρά μια ήσυχη βολεμένη "ζωούλα" χαραμισμένη στις προσταγές και τις βουλές των αφεντάδων.

Ας τον είπαν "Κατσαντώνη" λόγω της παραίνεσης της πάντα σπαραξικάρδιας Ευρυτάνισσας μάνας που δεν παύει να αγωνιά για την τύχη του σπλάχνου της. Αυτός έζησε ως... "Ξεσηκωμένος Αντώνης".

Έζησε "κόντρα" στις εξουσίες, αληπασαλίδικες και κοτζαμπάσικες, πολεμώντας για την ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια, για την υπερηφάνια του αιώνιου αδάμαστου Ανθρώπου!

Στον σύντομο βίο του χάρηκε τη λευτεριά, μα πλήρωσε σκληρά και το τίμημα της επιλογής του.

Άλλωστε στη ζωή πάντα διαλέγεις τους δρόμους που ξανοίγονται μπροστά σου.

Έτσι έκαμε κι ο Αντώνης Μακρυγιάννης, ο Κατσαντώνης των Αγράφων, ο ασυμβίβαστος επαναστάτης που δεν προσκύνησε ΠΟΤΕ κανέναν άρχοντα και για κανένα αντάλλαγμα.

Τα λαμπερά αρματολίκια και τα περιβόητα "καπάκια" δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν ως "αντισταθμιστικά οφέλη" απέναντι στη χιλιάκριβη τη λευτεριά! Όχι τουλάχιστον για έναν Κατσαντώνη!

Έτσι κάπως γίνηκαν κι ας μην μας τα δίδαξαν στα σχολειά όπως έγιναν.

Όμως ήρθε η Ιστορία, η στοργική μητέρα όλων των ζορμπάδων, για να τον αγκαλιάσει με το πορφυρό της χρώμα, αυτό που μόνο για τους ήρωες και τους ανυπότακτους προορίζει!

Χαίρε, ώ χαίρε, Καπετάνιε!

Από ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ