Πυρκαγιές: Θα μάθουμε ποτέ τι σημαίνει πρόληψη και τιμωρία;

Επίκαιρο-λακωνικό «πιπεράτο» του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Ξεκινώ, ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος, ως πατέρας και Έλληνας με μια υπόκλιση στους 2 ηρωικούς πιλότους του Canadair που θυσιάσθηκαν στην ώρα του καθήκοντος και κλείνω με τα από βάθος καρδιάς συλλυπητήριά μου στις προσωπικές τους οικογένειες και, ως πρώην Καθηγητής στις Σχολές Πολέμου, (ΑΣΠ και ΑΔΗΣΠΟ) στη Μεγάλη Οικογένεια της Πολεμικής μας Αεροπορίας.

     Υπάρχει Έλληνας εντός και εκτός Ελλάδος και υπάρχει φιλέλληνας που δεν ραγίζει η καρδιά του τόσες μέρες που βλέπουμε να γίνονται στάχτη πανέμορφα Ελληνικά δάση και μάλιστα στο κορυφαία για Ευρωπαίους και όχι μόνο τουρίστες νησιά της Ρόδου και της Κέρκυρας και πάλι τώρα της Εύβοιας;

     Υπάρχουν βεβαίως οι αιτιολογίες των δραματικά διαταραγμένων καιρικών συνθηκών αλλά υπάρχει και η αιώνια αδυναμία μας να μάθουμε τι σημαίνει πρόληψη και τι σημαίνει τιμωρία όταν εντοπίζεται ένας ή περισσότεροι, συχνά «ακούσιοι», δηλαδή «ηλίθιοι» και πρακτικά ανεύθυνοι συμπολίτες μας εμπρηστές!.

     Θυμάμαι τις πυρκαγιές που έζησα στη Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα μας όταν η κόρη και ο γιός μου ήταν μικρά παιδιά και αυτές τις μέρες συζητάμε με δάκρυα με τον εγγονό μου το «γιατί» στις πυρκαγιές που βιώνουμε από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο εδώ και δύο σχεδόν εβδομάδες.

     Το φετινό πρωτόγνωρο δράμα της Πατρίδας μας και όλων των Ελλήνων είναι στα διεθνή ΜΜΕ  πρώτη και τραγική είδηση…

     Και καθώς βλέπω, όπως και εσείς, να συνεχίζουν τις καταστροφικές τους πορείες οι πυρκαγιές θυμήθηκα εκείνη τη βιβλική καταστροφή της Βόρειας Εύβοιας τo 2021, καταστροφή άνευ προηγουμένου: οι ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες, η κλιματική αλλαγή, αλλά και ο ελλιπής σχεδιασμός από τον κρατικό μηχανισμό είχαν σαν αποτέλεσμα να γίνει το βόρειο μέρος της Εύβοιας παρανάλωμα του πυρός…

     Και συνεχίζω με τη μνήμη της δεύτερης μεγαλύτερη σε αριθμό θυμάτων πυρκαγιάς του 21ου αιώνα στο ΜΑΤΙ καθώς 5 χρόνια συμπληρώθηκαν από τον θάνατο 104 ανθρώπων από τη φονική πυρκαγιά σε Ραφήνα, Νέο Βουτζά και Μάτι. Ήταν 23η Ιουλίου του 2018, όταν λίγο πριν τις 17:00, η φωτιά που έβαλε ένας 65χρονος άνδρας για να κάψει ξερά χόρτα στο χωράφι του, στην περιοχή Νταού Πεντέλης, ξέφυγε από τον έλεγχό του…»

     Ποιος έχει το θράσος της «κοντής μνήμης» για να ξεχάσει την φονική πυρκαγιά του 2007 που άφησε πίσω της 45 νεκρούς, ενώ τα χωριά Γεράκι Αμαλιάδας, Κρέστενα, Γρύλλος, Καϊάφας, Νεοχώρι, Βρεστό, Καλλιθέα, Σαμικό, Πλατιάνα, ο Δήμος Ζαχάρως, η Ανδρίτσαινα, το Κλινδιά, το Μουζάκι, το Γούμερο, το Φανάρι, η Πεύκη και πλειάδα μικρότερων οικισμών παραδόθηκαν στις φλόγες που κατέκαψαν, δασικές, καλλιεργήσιμες και οικιστικές εκτάσεις, ενώ έφτασαν και απείλησαν και τον ιερό για εμάς τους Έλληνες και την ανθρωπότητα αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας…

     Θα μάθουμε άραγε ποτέ εμείς οι νέο-Έλληνες τι σημαίνει πρόληψη και όταν αποδειχθεί ότι υπάρχουν ένοχοι τι σημαίνει τιμωρία;

     Ουδέν άλλο σχόλιο!…