"Η ακαμψία του αίσχους", το νέο βιβλίο της Ρίκης Ματαλλιωτάκη

"Μια άγρια θαλασσοταραχή σηκώθηκε απόψε μέσα σ’ ένα δωμάτιο παρθενικών ονείρων κουκουλώνοντας τα πάντα με αχνούς κυμάτων. Μια μικρή ψαρόβαρκα πάλεψε μεσοπέλαγα ανίσχυρη, μα ουδείς δεν έλαβε τα σήματα κινδύνου που εξέπεμπε έως ότου κι εκείνη ξέπνοη πια αναποδογύρισε, βούλιαξε, και παρέδωσε τελικά δίπλα σε σωρούς αποβρασμάτων. Καημένη Αρετή! Δεν υπήρξε ποτέ για σένα το πριν, δεν υπήρξε ποτέ για σένα το μετά. Όλα, πριν και μετά, παρελθόν και μέλλον, συμπυκνώθηκαν σε τούτη την στιγμή της ζωής σου που λέγεται τώρα. Καημένη Αρετή! Ποιο απ’ όλα τα όνειρα σου να έκοψε άραγε στη μέση ο σουβλερός πόνος και το αίμα με το κουφετί χρώμα που άρχισε ξαφνικά να πετιέται σαν πίδακας από την ήβη σου, να κυλλά ανάμεσα στα πόδια σου, και να τα πλημμυρίζει..."

Από το καινούργιο βιβλίο της Ρίκης Ματαλλιωτάκη,
"Η ακαμψία του αίσχους",εκδόσεις Οστρια,338 σελίδες,τιμή 15 ευρώ!

Πολυγραφότατη η κρητικιά Ρίκη Ματαλλιωτάκη,είναι μητέρα ενός κοριτσιού,γνωστή δημοσιογραφός,συγγραφέας,μπλόγκερ,ζωγράφος και φιλόζωος,ζει και εργάζεται στην Κρήτη,στο Ηράκλειο.Κάθε χρόνο σχεδόν παρουσιάζει κι από ένα βιβλίο της που γίνεται ανάρπαστο.

Εργα της:"Ο πρωτογόνατος της καρδιάς μου", "Η αγάπη νίκησε το χρόνο", "Το τρενάκι", "Δια χειρός ζωής", "Γλυκό βύσσινο","Στων μελτεμιών τις ράχες", "Δε θέλω να ξοδευτώ άλλο", "Αχ πως της αρέσει να μιλά...","Στον κόκκινο παράδεισο της αγάπης".

Η παρουσίαση του νέου βιβλίου της, "Η ακαμψία του αίσχους",θα γίνει την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου στις 8 το βράδυ στο βιβλιοπωλείο Μανόλης Κυριάκης (Έβανς 87) στο Ηράκλειο.Την εκδήλωση οργανώνουν οι εκδόσεις Όστρια.Θα μιλήσουν ο πρώην νομάρχης Ηρακλείου, Δημήτρης Σαρρής, και ο εκδότης και περιφερειακός σύμβουλος Κρήτης, Νεκτάριος Σερμάκης.

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας, Ρίκη Ματαλλιωτάκη, μίλησε στην εφημερίδα “Πατρίς” και στην Κατερίνα Μυλωνά με αφορμή την παρουσίαση του νέου της βιβλίου.

“Σήμερα βλέπουμε ότι η ζωή μπορεί να γράψει τα πιο μελό αλλά και τα πιο αισιόδοξα σενάρια..."

«Οι πονεμένοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να τους πιάσεις στα χέρια σου… με τη χαρά κάπως αποπροσανατολίζομαι… γι’ αυτό και δεν μ’ αρέσουν τα happy end’, αναφέρει, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Π».

Στο βιβλίο βλέπουμε μια οικογένεια που αδυνατεί να στηρίξει τα παιδιά της. Πρόκειται για εικόνες μιας άλλης εποχής που, όμως, θεωρείτε ότι τις συναντάμε και στην Ελλάδα της κρίσης;

«Η ιστορία ως γνωστόν κάνει κύκλους. Κι όπως όλοι, δυστυχώς, γνωρίζουμε την περίοδο τούτη η Ελλάδα και κατ’ επέκταση οι άνθρωποι της, βιώνουν ξανά τον κύκλο των δεκαετιών του πενήντα, εξήντα, όπου υπήρχαν παιδιά επισιτισμένα, παιδιά που φορούσαν αποφόρια, παιδιά που ταΐζονταν στοιχειωδώς σε συσσίτια… υπήρχαν νέοι άνθρωποι που εκπατρίζονταν για ένα καλύτερο αύριο με αποτέλεσμα η χώρα μας να χάνει τον ανθό της… υπήρχαν γονείς απελπισμένοι και άνεργοι που πάλευαν απεγνωσμένα για ένα μεροκάματο… υπήρχε γενικά ένα μαύρο σύννεφο γύρω και παντού…

Εμείς βέβαια όλα αυτά τα είχαμε συναντήσει μόνο στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, που σημειωτέον τις λέγαμε και μελό… ως που σήμερα διαπιστώνουμε πως η ζωή είναι αυτή και μόνο αυτή η οποία μπορεί να γράψει τα πιο μελό, και φυσικά τα πιο αισιόδοξα σενάρια, αρκεί μόνο να το θελήσει.

Για κακή μας τύχη εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια έχει αποφασίσει να γράφει μόνο μελό, και δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει πότε θα αλλάξει διάθεση για κάτι πιο χαρούμενο.»

Ποιο είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που κάνει την ηρωίδα του βιβλίου σας, την Αρετή, τόσο ξεχωριστή; Τι της δίνει δύναμη;

«Η θέληση και η αποφασιστικότητα! Η Αρετή, ήταν και για μένα την ίδια που την έπλασα, ένα φωτεινό παράδειγμα για να διαπιστώσω πως ο άνθρωπος με τη θέληση και την αποφασιστικότητα, την εσωτερική δύναμη δηλαδή, που σημειωτέον δεν γεννιέσαι μ’ αυτήν αλλά την αποκτάς στην πορεία, και μέσα από εσωτερικές διεργασίες, μπορεί να καταφέρει τα πάντα.»

Πιστεύετε στη Δικαιοσύνη, ή τη λεγόμενη Θεία Δίκη;

«Θέλω να πιστεύω, το θέλω με όλη μου τη ψυχή.

Βέβαια τα γεγονότα μ’ έχουν απογοητεύσει επανειλημμένως, καθώς όλα γύρω μου συγκλίνουν για το αντίθετο, μια κι αν ουσιαστικά, κι όχι ουτοπικά, υπήρχε θεία Δίκη, χιλιάδες εγκληματίες πολλών ειδών δεν θα είχαν μείνει ατιμώρητοι.

Εν τούτοις επιλεκτικά το παλεύω και συνεχίζω να πιστεύω πως υπάρχει… γιατί αλίμονο στον άνθρωπο που δεν πιστεύει σε κάτι έστω ακόμα κι αν αυτό το κάτι είναι ουτοπία».

“Συνήθως γράφω για να “στείλω” μηνύματα σε μένα και όχι στους άλλους”

Με τη χαρά κάπως αποπροσανατολίζομαι γι’ αυτό και δεν μ’ αρέσουν τα happy end. Iσως σ’ αυτό να φταίει ότι είμαι κι εγώ από τη φύση μου θλιμμένο άτομο. Οχι καταθλιπτικό, θλιμμένο

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε μέσα από το βιβλίο σας;

«Δεν γράφω για να στείλω κάποιο μήνυμα. Γράφω μόνο γιατί θέλω να ξαλαφρώσω από τα όσα συσσωρεύονται μέσα μου την περίοδο που μεσολαβεί από την έκδοση του ενός βιβλίου ίσαμε το άλλο. Τώρα, αν μέσα από αυτά που γράφω κάποιος βρει μια απάντηση σε κάτι, οτιδήποτε τον απασχολεί, ε αυτό είναι ιδανικό.

Αλλά συνήθως γράφω για να «στείλω» μηνύματα σε μένα, κι όχι στους άλλους».

Ποια είναι η δική σας πηγή έμπνευσης;

«Η ζωή και μόνο η ζωή! Κι απ’ τη ζωή πάλι ο πόνος… οι πονεμένοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να τους πιάσεις στα χέρια σου… Με τη χαρά κάπως αποπροσανατολίζομαι, γι’ αυτό και δεν μ’ αρέσουν τα happy end. Iσως σ’ αυτό να φταίει ότι είμαι κι εγώ από τη φύση μου θλιμμένο άτομο… Οχι καταθλιπτικό, θλιμμένο».

Πόσο απέχει η ιδιότητα του δημοσιογράφου από εκείνη του συγγραφέα;

«Παρασάγγας! Είναι σαν να κάνουμε σύγκριση του ζωγράφου με τον αντιγραφέα… καμία σχέση. Με τη δημοσιογραφία καταγράφεις, με τη λογοτεχνία αποτυπώνεις.

Απλά, η δημοσιογραφική μου πορεία, ίσως μου έχει προσφέρει κάποια ερεθίσματα που πιθανόν να μην τα εκλάμβανα αν έκανα μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά… Αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρη».