Άλλη μια παράσταση της χιλιοπαιγμένης φαρσοκωμωδίας με τίτλο «η Ευρωπαϊκή Ένωσητων λαών» έλαβε τέλος. Το συνηθισμένο τέλος. Η περίφημη αυτή επιτροπή του ευρωκοινοβουλίου, που κάποιοι την παρουσίαζαν σαν τη «Μητέρα Τερέζα» της δημοκρατίας και σαν το αγλάισμα του «φιλολαϊκού ευρωπαϊκού ιδεώδους», η επιτροπή που θα έβαζε στη θέση της την τρόικα, πραγματικά έβαλε τα πράγματα στη θέση τους!
Αφού διαπίστωσε και μερικά «λαθάκια» (σσ: τί να κάνουμε, και οι τροικανοί άνθρωποι είναι, κάνουν κι αυτοί λάθη...) η καλή επιτροπή του ευρωκοινοβουλίου κατέληξε στο ευγενικό της συμπέρασμα: Η τρόικα, τα Μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα, οι εφαρμοστικοί κοκ ήταν «απαραίτητα» για τη... σωτηρία των χωρών που επιβλήθηκαν. Της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης...
Μάλιστα, σύμφωνα με τη διαπίστωση της επιτροπής, η καημένη η τρόικα ήταν μια «αναγκαία λύση» κι αν υπέπεσε σε μερικά σφάλματα , ε, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είχε να αντιμετωπίσει «τεράστιες» δυσκολίες στο αγαθό της έργο. Αλλά, ισχυρίζεται η καλή επιτροπή, την άλλη φορά που η ΕΕ θα σπεύσει να κάνει τα ίδια στον ελληνικό και τους άλλους λαούς (με τρόικες ή χωρίς τρόικες, με Μνημόνια ή χωρίς Μνημόνια κλπ), να είστε βέβαιοι ότι θα τα κάνει καλύτερα. Με μια προϋπόθεση: Να φτιαχτεί ένα «Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο» στα πρότυπα...του ΔΝΤ!
Καταλάβατε, τώρα, που αποσκοπούσε όλη αυτή η μπαρουφολογία περί την «ευαίσθητη», «δημοκρατική» και «ζουμπουρλούδικη» επιτροπή; Καταλάβατε που αποσκοπούν οι θεωρίες περί του φιλεύσπλαχνου ευρωκοινοβουλίου που – μονίμως πριν από τις ευρωεκλογές – αποτελεί τάχα το «αντίβαρο» της Κομισιόν;'Ενα «ΔΝΤ» εντός της ΕΕ θέλουν οι άνθρωποι...
Κατόπιν αυτών των εξελίξεων (απολύτως αναμενόμενες για όσους δεν πάσχουν από ιδεοληπτικό ευρωλιγουρισμό) επιστρέφουμε στα εντός, εκτός κι επί ταυτά.Τουτέστιν: Στην «Ευρώπη των μερκελιστών», στην «Ευρώπη των τροικανών», στην «Ευρώπη των Μνημονίων» και φυσικά στην μόνη ΕΕ που υπάρχει: Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των πολυεθνικών, των τραπεζιτών, των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων. Όσο για την «Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών» φυσικά υπάρχει κι αυτή. Αλλά μόνο στις αερολογίες των θιασωτών της.
*****
Αύριο, Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, είναι μια σημαδιακή μέρα: Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναμένεται να υποδεχτεί για επίσημες συνομιλίες για το Κυπριακό την Τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία... Με αυτόν τον «απλό» και συνάμα πρωτοφανή στα χρονικά του Κυπριακού τρόπο, η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου«αναγνωρίζει» το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος! Αποδέχεται έμπρακτα τη «λογική» της διχοτομικής «λύσης» που είναι στο τραπέζι. Και ανοίγει το δρόμο για συνολικότερες διευθετήσεις τις οποίες (με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ) απαιτεί η Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο (Καστελόριζο), στα Δωδεκάνησα και συνολικά στο Αιγαίο...
Πρόκειται για τροπή που δηλώνει το βαθμό στον οποίο έχει προχωρήσει η τακτική της διολίσθησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από «πάγιες» και «αδιαπραγμάτευτες» θέσεις. Αυτή η διολίσθηση που πραγματοποιείται βήμα- βήμα από το 1974 μέχρι σήμερα, που περιλαμβάνει από 'Ιμια μέχρι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, που περιλαμβάνει από την αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους μέχρι την απεμπόληση ελληνικής ΑΟΖ, και που – φυσικά – περιλαμβάνει πολύ, μα πάρα πολύ πετρέλαιο, καταγράφονται στην παράθεση 30 άκρως απορρήτων εγγράφων μεταξύ του αμερικανικού και του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών που αποκάλυψε και παραθέτει στο βιβλίο του «Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου» ο σπουδαίος συνάδελφος και κάτι παραπάνω από φίλος Δημήτρης Μηλάκας. Το βιβλίο του Δημήτρη (πραγματικό δημοσιογραφικό επίτευγμα) θα διατίθεται την Πέμπτη μαζί με την εφημερίδα «Το Ποντίκι», που είχε και την πρωτοβουλία της έκδοσής του.
*****
Υστερόγραφο: Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να θυμάται κανείς τον Σάκη Μπουλά. Για εμάς, ανάμεσα στους άλλους, και ο λόγος ότι ο Μπουλάς ήταν μια από τις φωνές που σημάδεψαν την νιότη μας μέσα από το μουσικό έργο του Θάνου Μικρούτσικου προσφέροντας τη φωνή του σε εξαίσια έργα όπως η«Καντάτα για τη Μακρόνησο και σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι». Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια, εκεί, που ερμηνεύτηκε από τη Μαρία Δημητριάδη και τον Σάκη Μπουλά, ήταν ο «Ντικ», σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου:
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου