Υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο…

του Μάκη Κουρή

Πολλές φορές είχαν διατυπωθεί, όχι άδικα, πικρά σχόλια για δικαστικές αποφάσεις που νομιμοποιούσαν τα αντιλαϊκά μέτρα των Μνημονίων. Το Συμβούλιο της Επικρατείας ήταν το πρώτο που έδωσε άφεση αμαρτιών, απορρίπτοντας τις προσφυγές Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, με πρωτοπόρο της Αθήνας, αλλά και της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΕ και άλλων επαγγελματικών φορέων, κατά κυβερνητικών αποφάσεων που καταργούσαν δικαιώματα συνταγματικά κατοχυρωμένα. 

Και άνοιγαν τον δρόμο, με τις ευλογίες ανωτάτων δικαστηρίων,

για απολύσεις, ανελέητες περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων και για ανατροπές, ων ουκ έστιν αριθμός, στην προ Μνημονίων ζωή των νοικοκυριών. Από κοντά, προφυλακίσεις με πρωτοφανή ευκολία, χωρίς να εξετάζουν οι δικαστές αν ο οφειλέτης πολίτης έχει τη δυνατότητα να πληρώσει, όταν οι συνθήκες άλλαξαν χωρίς να φταίει ο ίδιος.

Δυστυχώς, τα ανώτατα δικαστήρια είχαν συνταχθεί με τις μνημονιακές επιταγές, αφήνοντας απροστάτευτο τον κόσμο από τη λαίλαπα, που ανάγκαζε πολίτες να καταφεύγουν στα συσσίτια και στους σκουπιδοτενεκέδες για να ξεγελάσουν την πείνα της οικογένειάς τους.

Τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε να φυσάει εντελώς άλλος άνεμος.

Αποφάσεις που απορρίπτουν μέτρα του τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», τα οποία δεν υπολογίζουν Σύνταγμα και κοινωνικές αντοχές και παίρνουν κεφάλια, χωρίς να μετράνε αν υπάρχει αύριο.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, για άλλη μια φορά πρωτοπόρο, στα βήματα του αείμνηστου Μιχάλη Στασινόπουλου, τίναξε στον αέρα τις περικοπές στους ένστολους, ακυρώνοντας τις κυβερνητικές αποφάσεις.

Τη σκυτάλη πήρε το Ελεγκτικό Συνέδριο, που κρίνει αντισυνταγματικές τις μειώσεις συντάξεων στα ειδικά μισθολόγια, και προχθές στον ίδιο δρόμο και ο Άρειος Πάγος, που έκρινε αντισυνταγματικό το «χαράτσι» που επέβαλε ο Βενιζέλος, αν και συνταγματολόγος… Και η σκυτάλη πέρασε στον πρώτο βαθμό των δικαστηρίων, με εκείνη τη θαρραλέα απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κατερίνης, που έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η αυτόφωρη διαδικασία για χρέη προς το Δημόσιο.

Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Σωτήρης Ρίζος δεν άφησε ανεξήγητη την αλλαγή του ανέμου που φυσάει σε ΟΛΟΝ τον χώρο της Δικαιοσύνης, δεν επέτρεψε ερμηνείες που έδιναν πολιτική χροιά στις αποφάσεις αυτές. Ένα και μοναδικό είναι το κίνητρο: η κοινωνία και η εμπιστοσύνη της στη Δικαιοσύνη.

Μιλώντας στην κοπή της πίτας, ο κ. Ρίζος είπε: «Θα πρέπει το Δικαστήριο να επανεξετάσει τη θέση του κατά την αντιμετώπιση υποθέσεων πολιτών που αφορούν την περιστολή των δικαιωμάτων τους επ’ αφορμή και εν όψει της κρίσης. Αυτό πρέπει να γίνει για να προστατευθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο Δικαστήριο και να μην υπάρχει έλλειμμα εμπιστοσύνης του λαού γενικότερα στη Δικαιοσύνη».

Υπάρχει κανείς που μπορεί να διαφωνήσει με αυτήν τη θέση, που είναι η κύρια αποστολή του κάθε δικαστή;

Η Δικαιοσύνη πήρε το όπλο της…

Το οποίο δεν είναι άλλο από το αίσθημα εμπιστοσύνης που πρέπει να αποπνέουν οι αποφάσεις της.

Τα τρία ανώτατα δικαστήρια με τις πρόσφατες αποφάσεις τους επιβεβαιώνουν την ιστορική ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου, ότι η Δικαιοσύνη είναι το οχυρό της Δημοκρατίας.

Με το δίκιο της η «τρόικα» θα πρέπει να ανησυχεί. Και η κυβέρνηση. Τέλος στο «κάνουμε ό,τι μας γουστάρει και νόμοι και Σύνταγμα δεν μας σταματάνε».

Το μήνυμα, ένα και μόνο: Υπάρχουν δικαστές, όχι μόνο στο Βερολίνο αλλά και στην Ελλάδα. Και στέκονται όρθιοι…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ 9/2/2014