Μία από τις σπουδαιότερες λαϊκές φωνές της Ελλάδας, η Άννα Χρυσάφη, «έφυγε» σε ηλικία 92 ετών από τη ζωή. Τραγούδησε δεκάδες αξέχαστες επιτυχίες: «Ο μήνας έχει 13», «Το δαχτυλίδι», «Πεταλάκια» κ.ά.
Πλήρης ημερών έσβησε η "αρχόντισσα του πάλκου" Άννα Χρυσάφη, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Συνεργάστηκε με "ιερά τέρατα" του λαϊκού και ρεμπέτικου, όπως οι Τσιτσάνης, Χιώτης, Μητσάκης, Βαμβακάρης, Καλδάρας, Χατζηδάκις, Ζαμπέτας και άλλοι.Ο θάνατός της, δυστυχώς, πέρασε στα "ψιλά" και η κηδεία της έγινε τη Δευτέρα στα Καλύβια Αττικής.
Μαζί με την Μαρίκα Νίνου και τη Σωτηρία Μπέλλου, η Άννα Χρυσάφη αποτελεί μέρος της "αγίας τριάδας" που μεσουράνησε τις δεκαετίες του '50 και του '60 στο λαϊκό και το ρεμπέτικο ελληνικό τραγούδι.
Η Αννα Χρυσάφη είχε γεννηθεί στις 6 Δεκεμβρίου του 1921 στην Αθήνα από οικογένεια Μικρασιατών μουσικών. Η καριέρα της στο τραγούδι ξεκίνησε το 1949 με τη μεγάλη επιτυχία «Πεταλάκια» του Μανώλη Χιώτη.
Η ίδια ήταν και η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εμφανίστηκε σε ταινία, στον «Πύργο των Ιπποτών» του 1952, με το «Μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες» του Μητσάκη. Ηταν και μία από τις πρώτες σκηνές με μπουζούκια στον ελληνικό κινηματογράφο - τα οποία μάλιστα εισβάλλουν στην εν λόγω ταινία σε γκαλά πλουσίων και κάνουν τον Ντίνο Ηλιόπουλο να χορεύει ένα ιδιότυπο ζεϊμπέκικο με φράκο!
Στο πλάι τού Μητσάκη, η Χρυσάφη κατάφερε να φέρει την «καλή κοινωνία» σε λαϊκό εξοχικό κέντρο - και δη πολυτελέστατο - στο σταυροδρόμι της Αθήνας προς τις δυτικές συνοικίες. Στο θρυλικό Ροσινιόλ των Σεπολίων, που έδωσε και το όνομά του στην περιοχή.
Η Χρυσάφη ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο γλέντι μπουζουκιών που έστησε το 1960 ο Γιώργος Ζαμπέτας μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και τη Μελίνα Μερκούρη στο 13ο Φεστιβάλ Καννών, στην αίθουσα του ξενοδοχείου Κάρλτον για το βραβευμένο «Ποτέ την Κυριακή». Αλλωστε με τον Χατζιδάκι είχε κάνει ήδη μια μεγάλη επιτυχία, το «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει», στην ταινία «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος».
Και αυτό αφού είχε, μετά την υπογραφή του συμβολαίου με τον Μίνωα Μάτσα το 1949, ένα σερί μεγάλων επιτυχιών σε πρώτη εκτέλεση: «Πεταλάκια» του Μανώλη Χιώτη, «Το παρελθόν θυμήθηκα» του Στράτου Καμενίδη, «Στο Τούνεζι στην Μπαρμπαριά» και «Ανάθεμά σε θάλασσα» (ντουέτο με τη Μαρίκα Νίνου) του Βασίλη Τσιτσάνη, «Μες στης Πόλης το χαμάμ» του Ανέστου Δελιά, «Πολλά ν' ακούς λίγα να λες» (απ' όπου και το κλισέ «τουμπεκί ψιλοκομμένο») του Απόστολου Καλδάρα και κυρίως τα «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Οπου Γιώργος και μάλαμα» και «Πάλιωσε το σακάκι μου» του Μητσάκη.
Μεγάλες της στιγμές «Το κορίτσι απόψε θέλει» του Γιάννη Τατασόπουλου και με τον Πάνο Γαβαλά - και μαζί τη Σωτηρία Μπέλλου - το θρυλικό «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω» του Σταύρου Τζουανάκου. Πληροφορία αναφέρει ότι προοριζόταν και για πρώτη ερμηνεύτρια του «Επιτάφιου», ενώ στο παλμαρέ της έχει τις πρώτες εκτελέσεις τών «Ο μήνας έχει δεκατρείς» του Μάνου Χατζιδάκι και «Το τραγούδι της Αθήνας» του Σταύρου Ξαρχάκου.
Η ερμηνεύτρια των 400 τραγουδιών - και ανάλογων ηχογραφήσεων - με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και τον Τσεσμέ έβαλε στον χάρτη της διασκέδασης, όρθια πάντα, κέντρα όπως τα Φαληρικόν και Λουζιτάνια, αλλά και τη συγγένεια των λαϊκών ερμηνευτών με τα πανηγύρια και τις πρώτες περιοδείες στην Αμερική - δίπλα στον μεγάλο μπουζουξή Δημήτρη Στεργίου «Μπέμπη».
Συνεργάστηκε με "ιερά τέρατα" του λαϊκού και ρεμπέτικου, όπως οι Τσιτσάνης, Χιώτης, Μητσάκης, Βαμβακάρης, Καλδάρας, Χατζηδάκις, Ζαμπέτας και άλλοι.Ο θάνατός της, δυστυχώς, πέρασε στα "ψιλά" και η κηδεία της έγινε τη Δευτέρα στα Καλύβια Αττικής.
Μαζί με την Μαρίκα Νίνου και τη Σωτηρία Μπέλλου, η Άννα Χρυσάφη αποτελεί μέρος της "αγίας τριάδας" που μεσουράνησε τις δεκαετίες του '50 και του '60 στο λαϊκό και το ρεμπέτικο ελληνικό τραγούδι.
Η Αννα Χρυσάφη είχε γεννηθεί στις 6 Δεκεμβρίου του 1921 στην Αθήνα από οικογένεια Μικρασιατών μουσικών. Η καριέρα της στο τραγούδι ξεκίνησε το 1949 με τη μεγάλη επιτυχία «Πεταλάκια» του Μανώλη Χιώτη.
Η ίδια ήταν και η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εμφανίστηκε σε ταινία, στον «Πύργο των Ιπποτών» του 1952, με το «Μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες» του Μητσάκη. Ηταν και μία από τις πρώτες σκηνές με μπουζούκια στον ελληνικό κινηματογράφο - τα οποία μάλιστα εισβάλλουν στην εν λόγω ταινία σε γκαλά πλουσίων και κάνουν τον Ντίνο Ηλιόπουλο να χορεύει ένα ιδιότυπο ζεϊμπέκικο με φράκο!
Στο πλάι τού Μητσάκη, η Χρυσάφη κατάφερε να φέρει την «καλή κοινωνία» σε λαϊκό εξοχικό κέντρο - και δη πολυτελέστατο - στο σταυροδρόμι της Αθήνας προς τις δυτικές συνοικίες. Στο θρυλικό Ροσινιόλ των Σεπολίων, που έδωσε και το όνομά του στην περιοχή.
Η Χρυσάφη ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο γλέντι μπουζουκιών που έστησε το 1960 ο Γιώργος Ζαμπέτας μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και τη Μελίνα Μερκούρη στο 13ο Φεστιβάλ Καννών, στην αίθουσα του ξενοδοχείου Κάρλτον για το βραβευμένο «Ποτέ την Κυριακή». Αλλωστε με τον Χατζιδάκι είχε κάνει ήδη μια μεγάλη επιτυχία, το «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει», στην ταινία «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος».
Και αυτό αφού είχε, μετά την υπογραφή του συμβολαίου με τον Μίνωα Μάτσα το 1949, ένα σερί μεγάλων επιτυχιών σε πρώτη εκτέλεση: «Πεταλάκια» του Μανώλη Χιώτη, «Το παρελθόν θυμήθηκα» του Στράτου Καμενίδη, «Στο Τούνεζι στην Μπαρμπαριά» και «Ανάθεμά σε θάλασσα» (ντουέτο με τη Μαρίκα Νίνου) του Βασίλη Τσιτσάνη, «Μες στης Πόλης το χαμάμ» του Ανέστου Δελιά, «Πολλά ν' ακούς λίγα να λες» (απ' όπου και το κλισέ «τουμπεκί ψιλοκομμένο») του Απόστολου Καλδάρα και κυρίως τα «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Οπου Γιώργος και μάλαμα» και «Πάλιωσε το σακάκι μου» του Μητσάκη.
Μεγάλες της στιγμές «Το κορίτσι απόψε θέλει» του Γιάννη Τατασόπουλου και με τον Πάνο Γαβαλά - και μαζί τη Σωτηρία Μπέλλου - το θρυλικό «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω» του Σταύρου Τζουανάκου. Πληροφορία αναφέρει ότι προοριζόταν και για πρώτη ερμηνεύτρια του «Επιτάφιου», ενώ στο παλμαρέ της έχει τις πρώτες εκτελέσεις τών «Ο μήνας έχει δεκατρείς» του Μάνου Χατζιδάκι και «Το τραγούδι της Αθήνας» του Σταύρου Ξαρχάκου.
Η ερμηνεύτρια των 400 τραγουδιών - και ανάλογων ηχογραφήσεων - με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και τον Τσεσμέ έβαλε στον χάρτη της διασκέδασης, όρθια πάντα, κέντρα όπως τα Φαληρικόν και Λουζιτάνια, αλλά και τη συγγένεια των λαϊκών ερμηνευτών με τα πανηγύρια και τις πρώτες περιοδείες στην Αμερική - δίπλα στον μεγάλο μπουζουξή Δημήτρη Στεργίου «Μπέμπη».
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου