ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΦΤΕΡΑ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΨΩΦΑΕΙ

Εκείνοι οι παλιοί είχανε μια άλλη σοφία παλαιότερα. 

Με παροιμίες μίλαγαν, κι σ’ άφηναν κάγκελο μ’ αυτή τη λαϊκή σοφία, τη βγαλμένη μέσα απ’ τα γεννοφάσκια ενός καταταλαιπωρημένου λαού. «Tο μυρμήγκι όταν βγάλει φτερά πέφτει και ψοφάει» έλεγε πάντα η βάβω η Κώσταινα, και μ’ έχει σημαδέψει ετούτη η φράση σ΄ όλη μου τη ζωή. Την πρωτάκουσα απ’ το στόμα της αν θυμάμαι καλά - γιατί πέρασαν και πολλά χρόνια - όταν βρήκαν διάφορες συμφορές τον Ωνάση, όπως ο θάνατος του γιου του, του Αλέξανδρου τότε, και μάλλον την είπε, επειδή τότε ο Ωνάσης παραείχε μεγάλες επιτυχίες. Ο θυμόσοφος λαός ήξερε μέσα απ’ τις εμπειρίες του, ότι υπάρχει εναλλαγή μεταξύ ευτυχίας και δυστυχίας, και ότι δεν είναι καλό να ξεπερνάς τα όρια.

Αυτό λοιπόν πάθαμε κι εμείς. Ξεπεράσαμε κάπου τα όρια, και πήγαμε να κλείσουμε τα μάτια στις όποιες δυσκολίες. Δεν είναι τυχαίο, ότι επί τριάντα περίπου χρόνια το σήμα κατατεθέν αυτής της χώρας ήταν ένας ατέλειωτος χαβαλές κι έτσι τα ουσιώδη χάνονταν μέσα στο σωρό. Ο μέσος άνθρωπος, ο οποίος πίστεψε σε αυτήν την φούσκα και οι αξίες που του είχαν φυτέψει στο μυαλό ήταν: Η γκόμενα, το τζιπ, τα μπουζούκια και οι χλιδάτες διακοπές. Μάλιστα φτάσαμε στο σημείο που ακόμα και στο πένθος έπρεπε να χαμογελάς με... θετική ενέργεια; Σα να απαγορευόταν να διαχειρίζεται κάποιος ένα φυσιολογικότατο ψυχικό πόνο;

Αυτό έπαθε και η περιβόητη χρυσή αυγή. Πάτησε πάνω στη δυστυχία του λαού, για να στηρίξει την δική της επιτυχία, και είπε εδώ είμαστε, βλέποντας τα ποσοστά της τα εκλογικά να ανεβαίνουν. Ένας φιλόσοφος το έχει πει ότι η ιδεολογία των ολοκληρωτικών καθεστώτων βάζει ως στόχο τους την επιδίωξη της προσωπικής τους ευτυχίας, ενώ τα δημοκρατικών επιδιώκουν το να λιγοστέψει η δυστυχία του λαού. Κι ένοιωθαν όλοι ευτυχισμένοι «οι Χρυσαυγίτες», σπέρνοντας αυθαίρετα το μίσος και τη δυστυχία στον σχεδόν ανυπεράσπιστο λαό.

Θα μου πεις τίποτα δεν αλλάζει με τις παροιμίες, όταν μια κοινωνία μετακινείται πολιτικά σαν να κάνει ζάπινγκ πολιτικό, όπου αντί για κανάλι, αλλάζει απλώς κόμμα, πιστεύοντας, οι πιο πολλοί, ότι θα ξαναπάρουν πίσω τα κεκτημένα τους.

Πρέπει ν’ αλλάξει πρώτα απ’ όλα η ίδια η κοινωνία, να δημιουργηθεί ένα σύμπλεγμα κοινωνικό τέτοιο, που θ’ αλλάξει την κατάσταση. Που θα πει καλά έπαθε η Χρυσή Αυγή. Κι αυτό, δεν έχει συμβεί ακόμα τουλάχιστον μέχρι αυτή την ώρα.

Μέχρι στιγμής, οι περισσότεροι που έχουν πληγεί από την Κρίση, αρνούνται απλώς να αποδεχτούν την απώλεια της οικονομικής τους ευμάρειας, και δεν έχουν χωνέψει τη νέα τους κατάσταση. Δεν έχουν αποχαιρετήσει τα κεκτημένα τους, και αυτό που θα ήθελαν είναι να επιστρέψουν ως διά μαγείας στον καιρό της Φούσκας. Γι’ αυτό κι οδηγηθήκαμε και στο μηδενισμό. Μετανοείτε, αμετανόητοι. Προσαρμοστείτε με την κοινωνία που υποφέρει, και πάψτε επιτέλους ακόμα να μεγαλοπιάνεστε. 

Γιατί «Το μυρμήγκι που βγάζει φτερά πέφτει και ψοφάει».

 Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός