Airbnb: από την ασυδοσία ως την υπερβολή, μια Ελλάδα δρόμος

Στην Ελλάδα για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι όλα ή σχεδόν όλα λειτουργούν στρεβλά, με καθυστέρηση και πολλές φορές κατόπιν εορτής.

Η υπόθεση των μισθώσεων κατοικιών μέσω της πλατφόρμας Airbnb
είναι ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα της ελληνικής πραγματικότητας όπου τίποτε δεν μπορεί να τακτοποιηθεί στην ώρα του και με το σωστό τρόπο.

Αρχικά η… μόδα έφτασε στη χώρα μας δειλά και διερευνητικά. Στη συνέχεια απέκτησε πλημμυρικά χαρακτηριστικά ανατρέποντας όλα όσα γνωρίζαμε για τη βραχυχρόνια διανυκτέρευση στην Ελλάδα, κυρίως όμως στην Αθήνα.

Και δεν είναι μόνον ότι παράλληλα αναπτύχθηκε μια νέα παραοικονομία καθώς στη συντριπτική πλειοψηφία τα χρήματα διακινούνται μαύρα χωρίς αποδείξεις. Είναι και το γεγονός ότι ταυτόχρονα δημιουργείται μια πλασματική άνοδος των τιμών και αυτό σε συγκεκριμένες περιοχές ειδικά του κέντρου των πόλεων πλήττει πρωτίστως τους ενοικιαστές στους οποίους ζητούνται πλέον διπλάσια ή και τριπλάσια ποσά.

Έτσι, φτάσαμε στο σημείο να πάμε σε αυτορρύθμιση. Τι σημαίνει αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ότι στις πολυκατοικίες όσοι δεν επιθυμούν τις μισθώσεις Airbnb επικαλούνται το καταστατικό της πολυκατοικίας για να τις απαγορεύσουν.

Το ρεπορτάζ της εφημερίδας Έθνος είναι αποκαλυπτικό:

Όπως αναφέρει η εφημερίδα σε πολλές πολυκατοικίες σε όλη τη χώρα, μήλον της Έριδος τείνουν να γίνουν οι ξένοι τουρίστες που μπαινοβγαίνουν στο διπλανό διαμέρισμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες ολοένα και περισσότεροι ιδιοκτήτες αναγκάζονται να πάψουν να μισθώνουν το ακίνητό τους μέσω Airbnb. Κι αυτό επειδή τμήμα των υπόλοιπων ενοίκων κάνει χρήση του κανονισμού με στόχο να θωρακίσει την πολυκατοικία από την αμερικανική τεχνολογική εφαρμογή που έχει, ιδίως σε τουριστικές περιοχές, οδηγήσει σε αύξηση τις τιμές και τα ενοίκια.

Εάν δηλαδή ο κανονισμός δεν προβλέπει τη βραχυπρόθεσμη ενοικίαση ή την επαγγελματική εκμετάλλευση των διαμερισμάτων, τότε η μίσθωση αυτού του τύπου, είναι – όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα- οριακά νομότυπη.

Την ίδια στιγμή το «μπλόκο» στο Airbnb μέσω αλλαγής του κανονισμού τείνει να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις σε επαγγελματικά κτίρια όπου επιχειρείται η αλλαγή χρήσης σε κατοικία με στόχο την βραχυπρόθεσμη ενοικίαση.

Πάντως το υπολογίσιμο κόστος της δικαστικής προσφυγής και της επιβολής ασφαλιστικών μέτρων έχει αποτρέψει μέχρι σήμερα αυτού του είδους οι υποθέσεις να φθάσουν στις δικαστικές αίθουσες.

Προφανώς λοιπόν οι μισθώσεις τύπου Airbnb δεν μπορούν να απαγορευθούν με τεχνάσματα αλλά ταυτοχρόνως είναι επιβεβλημένο να ορισθούν κανόνες οι επιχειρηματικότητας. Τότε, εφόσον δηλαδή οι ιδιοκτήτες αρχίσουν να πληρώνουν όλα όσα βαρύνουν μια επιχείρηση την οποία ανταγωνίζονται αθέμιτα, τότε τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν μόνα τους.

http://www.rizopoulospost.com/