Παραιτήσου άνθρωπέ μου, απλά πήγαινε σπίτι σου...

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Συγγνώμη ζήτησε ο κ. Κουρουμπλής για τις τραγικές δηλώσεις του με αφορμή την πετρελαιοκηλίδα που μαύρισε κι άλλο τις ζωές μας. Για παραίτηση ούτε κουβέντα. Γιατί να το κάνει άλλωστε, χαζός είναι;

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής ανέκαθεν υπήρξε μια συμπαθής φιγούρα στο χώρο της πολιτικής. Ίσως η στάση του στην περίοδο με τα μνημόνια να έπαιξε το ρόλο της. Όπως είναι αλήθεια πως το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει του πρόσθετε ανάστημα στα μάτια των πολιτών. Κάθε άνθρωπος που τα καταφέρνει παρά τις αντιξοότητες αξίζει λιγάκι σεβασμό περισσότερο από τους άλλους.

Όμως ούτε ο (δικαίως κερδισμένος) θαυμασμός για τη διαδρομή και τα πεπραγμένα, ούτε τα ντισαβαντάζ και οι ιδιαιτερότητες μπορούν να σου εξασφαλίζουν για πάντα διχτάκια ασφαλείας στην κρίση του κόσμου.

Ενός κόσμου που τον κύριο Κουρουμπλή τον τίμησε επανειλημμένα με την ψήφο του. Το ίδιο έκαναν και οι πολιτικοί προϊστάμενοί του, όταν του εμπιστεύτηκαν νευραλγικές θέσεις σε υπουργεία. Το Εμπορικής Ναυτιλίας ήταν το τελευταίο και στα δικά του χέρια έσκασε η «βόμβα» με το πλοίο που αποτελείωσε τις παραλίες της Αττικής.

Αν και τα αίτια ή οι παραλείψεις που οδήγησαν στην καταστροφή ακόμα ερευνώνται οπότε θα ήταν άδικο να του επιρρίψει κανείς ευθύνες, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη διαχείριση της επόμενης μέρας. Οι δημόσιες τοποθετήσεις του υπουργού εξόργισαν πολλούς, αλλά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από άλλη μία απόδειξη του ότι η «ευθιξία» στην Ελλάδα αποτελεί άγνωστη λέξη και η «παραίτηση» απαγορευμένη πράξη.

Θα περίμενε κανείς από άνθρωπο του οποίου η καριέρα εξαρτάται από τους ψηφοφόρους του μια πιο προσεχτική προσέγγιση όταν απευθύνεται σε αυτούς. Αντίθετα και ο κύριος Κουρουμπλής βάδισε στα χνάρια που άφησαν οι προηγούμενοί του, ανεξάρτητα από κόμματα και ιδεολογίες. Μίλησε με τρομακτική ασχετοσύνη για ένα θέμα που σχετίζεται άμεσα με την αρμοδιότητα του.

Στο χρονικό του παραλόγου αρχικά προέτρεψε τους Αθηναίους να συνεχίσουν να κάνουν μπάνια, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι η κηλίδα δεν θα έφτανε ως τις ακτές. Προσπάθησε να διασκεδάσει κάπως τις εντυπώσεις ψελλίζοντας κάτι σχετικό με παραίτηση, σπεύδοντας όμως γρήγορα να ξεκαθαρίσει πως ήταν λογοπαίγνιο και όχι πρόθεση ενός ανθρώπου που αναλαμβάνει ένα κομμάτι της ευθύνης που του αναλογεί.

Και σήμερα, εκ των υστέρων και αφού αποδείχθηκε πως αυτό το ανέκδοτο που κατ’ ανάγκη στον τόπο μας αποκαλούμε «κρατικό μηχανισμό» τα έκανε θάλασσα (πιο μαύρη και από τον Σαρωνικό, ζήτησε μια αόριστη συγγνώμη. Αφού πρώτα κατηγόρησε πολιτικούς αντιπάλους και καλανάρχες για μαύρη προπαγάνδα, λες και είχαν καμία ηθική υποχρέωση να μην εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις ευκαιρίες που ο ίδιος και η κυβέρνηση χάρισαν με τις φαιδρότητές τους.

Σε αυτήν την τακτική, σε αυτήν την ευκολία με την οποία έμαθαν πως μπορούν να την βγάζουν καθαρή οι πολιτικοί, κρύβεται και όλο το ρεζουμέ της υπόθεσης που συνιστά το σύγχρονο ελληνικό δράμα. Η υποκρισία κερδίζει την ευθύνη και της ρίχνει στα αυτιά όπου την πετύχει. Ειδικά για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η συγκυρία ήταν διαολεμένα κατά αυτής.

Λίγες μέρες μετά την Ελντοράντο και τα δάκρυα για την οικολογική καταστροφή ήρθε το… λότο με το μαζούτ μια ανάσα από τα σπίτια μας. Θα περίμενε κανείς γρηγορότερα αντανακλαστικά. Και αφού αυτό δεν κατέστη δυνατό, εκείνη η συγγνώμη θα έπρεπε να είναι το πρώτο πράγμα που θα έβγαινε από τα στόματά τους.

Θα έλεγα και το μόνο, αν δεν υπήρχε και το «παραιτούμαι» στη μέση. Αλλά στην Ελλάδα δεν συμβαίνουν αυτά. Για όλα φταίνε οι εξωγήινοι, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε το δικαίωμα να τους τιμήσουμε με ψήφους και καρέκλες.

Και για να επιστρέψουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε, παραιτήσου υπουργέ μου. Απόδειξε πως διαθέτεις ακόμη το φιλότιμο που σε έκανε αυτό που είσαι και δείξε το δρόμο και για κάθε επόμενο που θα βρεθεί στη θέση σου…
http://www.sport-fm.gr/