ΣΥΝΕΒΗ κι αυτό στην Ελλάδα:Ο αντιδήμαρχος πολιτισμού της Νάουσας εξαναγκάστηκε σε παραίτηση επειδή ο γιος του έγραψε ένα "επικίνδυνο" άρθρο!

Μια απίστευτη ιστορία λαμβάνει χώρα τις τελευταίες μέρες στη Νάουσα.
Στην Ελλάδα του 2014 κάποιοι φοβούνται τους νέους ανθρώπους και την ελεύθερη σκέψη τους και κάνουν ότι μπορούν για να τους φιμώσουν.

Ο αντιδήμαρχος πολιτισμού,αθλητισμού, τουρισμού και παιδείας της πόλης της Ημαθίας,κύριος Θωμάς Βράντσης, οδηγήθηκε σε παραίτηση γιατί ο γιος του έγραψε ένα "επικίνδυνο" άρθρο σε τοπική εφημερίδα στο οποίο εξηγούσε για ποιούς λόγους δεν του αρέσει η πόλη του  και τελειώνοντας ζητούσε... "επικίνδυνους ανθρώπους για να ταράξουν τη σιωπή"!

Προφανώς κάποιοι ταράχτηκαν πριν ακόμα βρεθούν οι "επικίνδυνοι" και με τη συμπεριφορά τους εξανάγκασαν τον αντιδήμαρχο στην παραίτηση,ο οποίος προς τιμήν του δεν λογάριασε την πολιτική του καριέρα,αλλά υπερασπίστηκε το θεσμό της οικογένειας,το δικαίωμα των νέων να είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας και την ελευθεροτυπία.

Αλήθεια αν το άρθρο του ίδιου νεαρού λιβάνιζε το Δήμαρχο,κύριο Τάσο Καραμπατζό,θα υπήρχε πρόβλημα;

Ακολοθούν η ανακοίνωση της παραίτησης,το επίμαχο άρθρο και μια κραυγή συμπαράστασης και διαμαρτυρίας από το δήμο... Αθηναίων:

Η ανακοίνωση του αντιδημάρχου πολιτισμού και αθλητισμού της Νάουσας

"Η δήλωση παραίτησης μου είναι, εκ των πραγμάτων και αποδεδειγμένα πλέον, μια κίνηση που έπρεπε να γίνει πολύ νωρίτερα, καθυστέρησα όμως να την πραγματοποιήσω ελπίζοντας πως η ειλικρινής αλλά και δύσκολη προσπάθεια μου να διαχωρίσω την προσωπική από την επαγγελματική - πολιτική μου ζωή θα εκτιμηθεί και θα ευοδωθεί. Δυστυχώς οι περιστάσεις πρόδωσαν την ελπίδα μου αυτή γι αυτό και αναγκάστηκα να παραιτηθώ.

Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να βάλω φίμωτρο στις σκέψεις και τους προβληματισμούς των γύρω μου, ειδικά όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους.

Έχω μάθει ότι η κριτική, ειδικά όταν προέρχεται από κοντινούς ανθρώπους, είναι πάντα καλοπροαίρετη και εποικοδομητική. Στο σύστημα αξιών μου προτεραιότητα κατέχει η οικογένεια και έπονται οι εργασιακές σχέσεις, πόσο μάλλον οι πολιτικές. Είμαι περήφανος που τα μέλη της οικογένειας μου είναι ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας, δραστήρια και έχουν το σθένος να εκφράζουν δημόσιο λόγο και δημόσια κριτική των κοινών και μόνο, καθώς ουδέποτε ασχολήθηκε κανείς με προσωπικά ζητήματα τρίτων, στα πλαίσια του γνωστού κουτσομπολιού. Εφόσον αυτή η στάση την οποία πάντα επικροτούσα και καλλιέργησα, αποτελεί τροχοπέδη στην ομαλή συνεργασία και δημιουργεί δυσαρέσκειες, το αποδέχομαι και αποχωρώ.

Από μέρους μου έκανα ότι ήταν δυνατόν να συνεχιστεί η συνεργασία μου με το Δήμο από τη θέση που κατείχα, δούλεψα σκληρά και προσπάθησα με τη στήριξη της οικογένειας μου να συνεχίσω τη θητεία μου. Πλέον δεν υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω συνεργασία.Ευχαριστώ πολύ όλους αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκα το ανωτέρω χρονικό διάστημα και με βοήθησαν να ανταπεξέλθω στο έργο μου."

 Το άρθρο του 20χρονου φοιτητή που οδήγησε στην παραίτηση τον πατέρα του

Ο γιος του, πρώην, πλέον αντιδημάρχου, Νίκος Βράντσης με άρθρο του στην εφημερίδα "Νέοι Καιροί" της Νάουσας, εξέφρασε με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο, τον προβληματισμό του και τις σκέψεις του για την τοπική κοινωνία και την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη.

"Ξέρετε τι μεγάλο δυστύχημα είναι να μη σου αρέσει η πόλη που αγαπάς;
Δυστυχώς εμένα μου συνέβη. Έχει πάψει να μου αρέσει αυτή η πόλη.
Δεν μου αρέσει γιατί όταν πηγαίνω στη βιβλιοθήκη της είμαι μονάχος.
Δεν μου αρέσει γιατί βλέπω αποτσίγαρα στους δρόμους πεταμένα, βλέπω τα εκπληκτικά φυσικά της τοπία βεβηλωμένα, βρώμικα.

Δεν μου αρέσει γιατί όποιον δημιουργικό άνθρωπο έχω συναντήσει, μοιάζει απαρηγόρητος, περιθωριοποιημένος και μόνος, βασανισμένος από τους ουγκολίνους, τους κανίβαλους που πίνουν, δίχως να εκτιμούν, την φαιά του ουσία.

Δεν μου αρέσει γιατί βλέπω ανθρώπους υποταγμένους στα συντηρητικά βλέμματα , μιας συντηρητικής κοινωνίας. Ανθρώπους που κυνηγούν τα λάθος πράγματα, για να κερδίσουν την εκτίμηση λάθος ανθρώπων.

Δεν μου αρέσει γιατί οι πολιτικοί μας πατριάρχες, ζήτησαν ψήφο για την αξιοπρέπεια ενός τίτλου ή μιας θέσης. Aν ξεγυμνώσεις όμως τους ανθρώπους αυτούς απ’ όλα τούτα τα αξιώματα, θα δεις ότι πολύ λίγοι θα έχουν εκείνη την ποιότητα της αξιοπρέπειας που δίνει η ελευθερία του να μην είσαι τίποτα.

Δεν μου αρέσει γιατί ο πολίτης της συνδέει την πολιτική με τους πολιτικούς.
Δεν μου αρέσει γιατί δεν βλέπω ανθρώπους να ονειρεύονται. Και όσοι το έκαναν, έχασαν τη σπιρτάδα από τα μάτια τους, γιατί προτίμησαν τη σιωπή από τη μοναξιά.
Δεν μου αρέσει η θλίψη, η μιζέρια που αποπνέει αυτή η πόλη.

Eσύ, αλήθεια, δεν ταυτίζεσαι μαζί μου;

Ίσως είσαι απλά από αυτούς που έπαψαν να μάχονται. Εκείνους τους συμβιβασμένους που από καιρό γνωρίζουν τη θλιβερή κατάσταση μα αρνούνται να τη παραδεχτούν, γιατί δεν έχουν επιλογή. Νομίζοντας πως είναι φυλακισμένοι σε μια κόλαση που είναι αδύνατον να αλλάξει, προσπαθούν να σκαρφιστούν τρόπους για να αποσπάσουν την προσοχή τους. Αντί να παλέψουν για να αλλάξουν την πόλη αυτή, μεμψιμοιρούν ή απλά μεθούν και ταξιδεύουν σε απραγματοποίητους πόθους και απωθημένα θέλω. Ίσως έπαψες να νοιάζεσαι.

Ίσως είσαι από εκείνους τους δειλούς που αρνούνται να αγκαλιάσουν το νέο, γιατί φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή. Γιατί ξέρουν πως ως κομμάτι του παλιού, ίσως δυσκολευθούν να βρουν μια θέση στο καινούριο όταν και αν αυτό εδραιωθεί. Ακόμα και η θέση του μεμψίμοιρου στην πόλη τούτη είναι μια θέση. Μια θέση, θα έλεγα, που έχει και μια αίγλη, διότι δίνει την εντύπωση πως ο αρνητισμός κρύβει και μια αντιπρόταση, η οποία όμως στην ουσία δεν υπάρχει. Στην πραγματικότητα η θέση σου είναι μια θέση δειλίας. Η δειλία της απάθειας. Διότι αν πάψει να υπάρχει αυτό για το οποίο παραπονιέσαι, θα χάσεις την ταυτότητά σου, θα χάσεις αυτό που σου δίνει νόημα.

Εκτός αν είσαι από κείνους που γνωρίζουν το κενό τους, μα δε ξέρουν πώς να το γεμίσουν. Σε σένα χρειάζεται ένας στόχος, και μια πελώρια προσπάθεια ώστε να σε κάνουμε να πιστέψεις στον εαυτό σου, να πιστέψεις πως είσαι ικανός να αλλάξεις, έστω λίγο, τα πράγματα. Αρκεί να προσπαθήσεις.
Ίσως είσαι από αυτούς που συνεχίζουν μονάχοι, μια μάχη σιωπηλή. Μα η μάχη που δίνεις είναι για να διατηρήσεις το όνειρό σου, τον πόθο σου και τη σπιρτάδα στο δικό σου βλέμμα. Έπαψες να μάχεσαι για μια αλλαγή συλλογική. Μετά από κάθε προσπάθεια συνάντησες την αδιαφορία, την προδοσία. Και πληγώθηκες. Οπισθοχώρησες στο προσωπικό, ιδιωτικό σου χώρο, για να τον σώσεις από τη φθορά. Εσύ σίγουρα τώρα που με διαβάζεις στον ζεστό, μοναχικό και ασφαλή σου χώρο, νιώθεις μια φλόγα που ανάβει τα σωθικά σου, κατανοώντας πως υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα, και αναζητάς τώρα τρόπο να τους συναντήσεις για να σκαρφιστείτε μαζί τα παιχνιδίσματα που θα μπορούσαν να απελευθερώσουν την οργισμένη δημιουργία που συσσωρεύατε στην σιωπή της ιδιώτευσης.

Η μικρή εσωστρεφής μας πόλη είναι μια πόλη σκληρή. Πολύ σκληρή. Μια πόλη αυτάρεσκη και αλαζονική, που εγκλωβισμένη στον μικρόκοσμό της, νομίζει πως είναι ξεχωριστή. Δυστυχώς κάνει λάθος. Για να γίνει μια πόλη ξεχωριστή πρέπει να παλέψει. Και πάει καιρός που η πόλη αυτή έχει παρατήσει τα όπλα. Πάει καιρός που η πόλη αυτή έχει παραδοθεί, διολισθαίνοντας σε μονοπάτια που πολύ εύγλωττα απεικόνισε ο Λάνθιμος στον Κυνόδοντά του.

Ζητούνται, λοιπόν επικίνδυνοι άνθρωποι, να ταράξουν τη σιωπή. Ζητούνται άνθρωποι να βάλουν ένα μεγάλο στοίχημα. Να δώσουν μια μάχη ενάντια σε συντηρητικούς «ηγέτες» και συντηρητικούς πολίτες. Ενάντια σε μια βαθιά θεμελιωμένη λογική.

Επικίνδυνοι, ανικανοποίητοι με την υπάρχουσα σήψη και παρακμή, ονειροπόλοι, θρασύτατοι και αλλόφρονες, των οποίων η ψυχή και η σκέψη βράζει. Αυτούς έχει ανάγκη η πόλη. Αυτοί πρέπει να δώσουν το παρόν. Απ’ τους υπόλοιπους ζητώ απλά να μην σταθούν εμπόδιο".

Διαμαρτυρία δημοτικού συμβούλου Αθηναίων(!) για την απομάκρυνση του Θωμά Βράντση στο δήμαρχο Νάουσας!

Με οργή και θλίψη, όπως αναφέρεται στο κείμενο, ο Ιωάννης Γ. Γεωργαντάς, Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων και Μέλος της Γ.Σ. της Κ.Ε.Δ.Ε., απέστειλε έγγραφη διαμαρτυρία στο δήμαρχο Νάουσας Τάσο Καραμπατζό και τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου για την απομάκρυνση του Αντιδημάρχου Θωμά Βράντση, λόγω της δημόσιας παρουσίας του υιού του.

Το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:
«Κύριε Καραμπατζέ,
Σας αποστέλλω την παρούσα επιστολή θέλοντας να σας εκφράσω την έντονη διαμαρτυρία μου για την απομάκρυνση του Αντιδημάρχου Θωμά Βράντση. Με αληθινή έκπληξη πληροφορήθηκα από τον ηλεκτρονικό τύπο πως ένα άρθρο του Νίκου Βράντση είχε ως αφορμή την απαίτηση από μέρους σας της παραίτησης του πατέρα του από την θέση του!

Η απογοήτευση για την κίνηση σας είναι τεράστια! Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να διώκεται πολιτικά ένας Αυτοδιοικητικός γιατί ο υιός του είχε τη βούληση και το θάρρος να δημοσιοποιήσει κάποιες σκέψεις του! Δεν είναι δυνατόν να ποινικοποιείται η άποψη ενός νέου ανθρώπου!

Δημοκρατικές κατακτήσεις όπως η Ελευθεροτυπία έχουν ριζώσει πια σ αυτόν τον τόπο και δεν μπορεί ουδείς να μας γυρίζει πίσω!».