Όσες φορές και να ακούσουμε για το αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού, όσες φορές και να δούμε τις ασύλληπτα φρικιαστικές εικόνες νεκρών αμάχων και βομβαρδισμένων πολιτικών κτιρίων και, τελικά, όσες φορές και να έρθει στην επιφάνεια ο εγγενής εγκληματικός χαρακτήρας του κράτους του Ισραήλ, οι εντεταλμένοι ποντικο-δημοσιογράφοι, οι αναλυτές και οι ακαδημαϊκοί που λογίζουν ως νόμιμη πρακτική μιας «δημοκρατίας» την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης, μας λένε ότι το άσπρο είναι μαύρο.
Μέσα από μια συστηματική εκστρατεία αντιστροφής της πραγματικότητας, επιδιώκουν να μας πείσουν ότι ο θύτης είναι το θύμα, ότι ο σιωνιστικός ρατσισμός είναι δημοκρατία και ότι όποιος αντιστέκεται στην επαπειλούμενη γενοκτονία είναι ‘ισλαμοφασίστας’.1
Αν εκείνοι που ανακάλυπταν φασισμό στο Brexit και στα Κίτρινα Γιλέκα μιλάνε σήμερα για «τρομοκρατία» και «φασισμό» της παλαιστινιακής αντίστασης, τότε συνεπάγεται ότι εκείνοι οι αδικοχαμένοι νεκροί της Γάζας και της Δυτικής Όχθης μπολιάζουν το πνεύμα της γενικευμένης αντίστασης στη Νέα Διεθνή Τάξη.
Από την ιστορία στην καθημερινή ζωή
Τα ψέματα και οι συκοφαντίες των πληρωμένων δημοσιολόγων του συστήματος καταφέρνουν να περνούν το μήνυμά τους μόνο επειδή εσκεμμένα αρνούνται να δουν τη σύγκρουση στο ιστορικό της πλαίσιο. Αν η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα του πολέμου, τότε όποιος προσπαθεί να μένει από τη μεριά της αντίστασης καλείται να βρει την αλήθεια στην ιστορία.2
Η ιστορική αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι το 1947 με απόφαση του ΟΗΕ στο 55% της Βρετανικής (τότε) Παλαιστίνης συστάθηκε το Ισραηλινό κράτος, παρότι το 60% του συνολικού πληθυσμού της περιοχής αποτελούνταν από Άραβες. Στις αρχές του 20ου αιώνα ο εβραϊκός πλήθυσμός που είχε απομείνει ήταν γύρω στο 12% μόνο, και συζούσε αρμονικά για εκατοντάδες χρόνια με τους Παλαιστίνιους, πριν ξεκινήσει βέβαια η βίαιη, σταδιακή διαδικασία εποικισμού, πολύ πριν την εβραϊκή γενοκτονία, κυρίως μετά τη συνθήκη του Μπάλφουρ.
Ο αραβοϊσραηλινός πόλεμος που ακολούθησε την εγκατάσταση του «καθαρού εβραϊκού κράτους» του Ισραήλ, όπως απαιτούσε ο ρατσιστικός σιωνισμός, είχε ως αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι να εκδιωχθούν από τα εδάφη τους, για να ακολουθήσει μια πολιτική συνεχούς εποικισμού και εθνοκάθαρσης. Έτσι, ξεριζώνοντας τους Παλαιστίνιους από τα ιστορικά τους εδάφη, και με αλλεπάλληλους πολέμους, εγκαθιδρύθηκε μια σκληρή στρατιωτική κατοχή στους εναπομείναντες αραβικούς πληθυσμούς.
Ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, αφού οι θρασύτατοι εγκληματίες επεκτείνουν συνεχώς τις περιοχές τους, καταλαμβάνοντας νέα παλαιστινιακά εδάφη, επιβάλλοντας μάλιστα από το 2007 αποκλεισμό στη Λωρίδα της Γάζας.
Φυσικά, στις πάμπολλες περιπτώσεις που αποπειράθηκαν οι Παλαιστίνιοι να διαμαρτυρηθούν για την γκετοποίηση της ζωής τους, η απάντηση που πήραν ήταν σφαίρες και θάνατος (βλ. τις Ανακοινώσεις ΜΕΚΕΑ, Η νέα σφαγή στην Παλαιστίνη, (01.05.2018), Το σιωνιστικό έγκλημα στην Παλαιστίνη (15.05.2018), Σιωναζί: Εθνοκάθαρση στη Γάζα, (20-08-2014). Αυτό που έχουμε, λοιπόν, στην περιοχή είναι ένα καθεστώς απαρτχάιντ, συνεχών προσαρτήσεων, διαχωρισμού των πληθυσμών και, τελικά, εθνοκάθαρσης, η οποία σήμερα ενδέχεται να μετατραπεί σε γενοκτονία.
Η βία του θύτη και η αντι-βία των καταπιεσμένων
Καταλαβαίνουμε, επομένως, ότι η συγκάλυψη της ιστορίας της διαμάχης είναι απολύτως σκόπιμη, ώστε να εμφανιστεί η επίθεση των μαχητών της Χαμάς στις 7 του Οκτώβρη ως ένα γεγονός «αδικαιολόγητης» βίας και το Ισραήλ να παρασταθεί ως θύμα. Ωστόσο, είναι η συστημική βία της εθνοκάθαρσης της Παλαιστίνης που αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία του κύκλου της βίας-αντιβίας. Έτσι, η πολιτικο-στρατιωτική βία του κράτους του Ισραήλ, όπως ξετυλίγεται σήμερα με τον πιο εγκληματικό τρόπο, δηλαδή μια επιθετική μορφή βίας καταπιεστών που επιδιώκει ενδεχομένως να αφανίσει τους Παλαιστίνιους, βρίσκει την απάντησή της στην (επί της ουσίας) αμυντική βία των καταπιεσμένων, δηλαδή στην «από τα κάτω» μορφή αντι-βίας.3 Και εφόσον ο επιτιθέμενος έχει σχετικοποιήσει την αξία της ανθρώπινης ζωής, δολοφονώντας δίχως δισταγμό αμάχους, τότε είναι αναπόφευκτο και ο αμυνόμενος να κινείται στην ίδια κατεύθυνση.
Επομένως, στην ερώτηση «αν καταδικάζετε τις επιθέσεις τις Χαμάς», εμείς λέμε ότι η Χαμάς απαντάει στη βία των Σιωνιστών. Η αμυντική βία των αντιστεκόμενων Παλαιστινίων αποτελεί την αναπόφευκτη συνέπεια της βίας του κράτους του Ισραήλ με τις συνεχείς προσπάθειές του να επεκτείνει παράνομα την επικράτειά του πέραν των ορίων της απόφασης του ΟΗΕ του 1947.
Το Ελληνικό προτεκτοράτο του Ισραήλ
Τη στιγμή που ο δυτικο-κρατούμενος ΟΗΕ δεν προλαβαίνει να μετράει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως τον πλήρη πλέον αποκλεισμό της Γάζας, τις αυξανόμενες επιθέσεις σε μη-στρατιωτικούς στόχους, σαν τη σφαγή που συντελέσθη στο Νοσοκομείο Αλ-Αχλί, τον βομβαρδισμό εκκλησιών, σχολείων, ασθενοφόρων και γενικότερα σε αμάχων, με το 47% των νεκρών παλαιστινίων να είναι παιδιά σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι υπάλληλοι της Υπερεθνικής και Σιωνιστικής Ελίτ στην Ελλάδα, που παριστάνουν την κυβέρνηση, δείχνουν τη συμπαράστασή τους… σε ποιον; Στον επιτιθέμενο!
Η ισραηλινή σημαία στους τοίχους της ελληνικής βουλής δεν μπορεί να ιδωθεί διαφορετικά, παρά σαν μια μεγάλη προσβολή στον ελληνικό λαό που, όπως έδειξε πριν λίγες μέρες στη φιλο-παλαιστινιακή διαδήλωση, δεν έχει ξεχάσει τις ιστορικές του σχέσεις με τους Παλαιστίνιους και τον αγώνα τους. Η απερίφραστη «αλληλεγγύη» της ελληνικής ελίτ στο «αμυνόμενο» (!) Ισραήλ επιχειρεί να μεταστρέψει το θύτη σε θύμα, να διαγράψει την πραγματικότητα της ισραηλινής κατοχής και επέκτασης και των εγκλημάτων πολέμου των σιωνιστών. Δεν προξενεί εντύπωση ότι αυτοί οι «ανθρωπιστές» ανακαλύπτουν τρομοκράτες μόνο στη Χαμάς και εγκλήματα πολέμου μόνο στη Ρωσία! Τι σύμπτωση που όλοι όσοι (με τον όποιον τρόπο) αντιστέκονται στη ΝΔΤ είναι φασίστες ή τρομοκράτες και όσοι συντάσσονται μαζί της είναι «δημοκράτες»…
Συγκεκριμένα, όμως, στην περίπτωση της Ελλάδας, η διείσδυση του σιωνιστικού παράγοντα δεν φαίνεται μόνο από την εμετική στάση των ελληνικών μίντια που φτάνουν να προβάλλουν ευθείες ρατσιστικές απόψεις έναντι των Παλαιστινίων. Αλλά και από την φούρια που έχουν οι έλληνες πολιτικοί καρπαζοεισπράκτορες να βάλουν πλάτη στο δολοφονικό κράτος του Ισραήλ. Έτσι τόσο η βάση της Σούδας όσο και η 112 πτέρυγα μάχης της Ελευσίνας ήδη αυξάνουν τις δραστηριότητές τους προς όφελος του αμερικανικού στρατού, για ό,τι τελικά προκύψει στην περιοχή4.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, βέβαια, ότι από την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ οι στρατιωτικές συνεργασίες με το Ισραήλ είχαν εντατικοποιηθεί, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη δυνητική συνεργασία του άξονα Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας και τη διαμόρφωση ενός πραγματικά εναλλακτικού πόλου αντίστασης στη ΝΔΤ.
Η πολιτική μας ευθύνη
Στον βαθμό που οι Αμερικανοί πολίτες στις δεκαετίας του 60’ και του 70’ είχαν ευθύνη για τη γενοκτονία των Βιετναμέζων, στον υψηλό βαθμό που οι Ισραηλινοί πολίτες ευθύνονται για τη σφαγή στη Γάζα, τότε και εμείς, κατοικώντας στο ελληνικό προτεκτοράτο που βοηθά όσο μπορεί το κράτος του Ισραήλ, έχουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Η σφαγή στη Γάζα συντελείται και υπό το φως της δικής μας απάθειας, πράγμα βέβαια καθόλου περίεργο αν αναλογιστούμε την πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ και κυρίως την κρατική τηλεόραση των Μητσοτάκηδων (οι οποίοι εκπροσωπούν ένα από τα χειρότερα κατακάθια της Ελληνικής Ιστορίας, λόγω της τυφλής εξάρτησης τους από την Υπερεθνική Ελίτ), η οποία πρωταγωνιστεί στην σχετική μαζική πλύση εγκεφάλου! Σε αντίθεση με τους δυτικούς λαούς που αρχίζουν σταδιακά να υψώνουν το ανάστημά τους ενάντια στην εγκληματική Ε.Ε. και τις Η.Π.Α., δηλαδή ενάντια στην Υπερεθνική Ελίτ!
Το μήνυμα του Ισραήλ, με την εντολή εκκένωσης της βόρειας Γάζας, ήταν ξεκάθαρο. Οι επιλογές που είχαν οι Παλαιστίνιοι ήταν δυο: εθνοκάθαρση ή γενοκτονία; Το πνεύμα των Παλαιστινίων, όμως, φαίνεται ότι δεν περιχαράσσεται στα δίπολα που θέτει ο καταπιεστής. Απάντησαν και εξακολουθούν να απαντούν ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!
ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ ΘΑ ΤΗ ΔΩΣΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ!
1 Για το συστηματικό ξέπλυμα των Σιωνιστών βλ. Σάκης Αδάμ, Η σιωνιστική προπαγανδιστική μηχανή κατά του αντισιωνιστικού κινήματος, Περιεκτική Δημοκρατία, 2010.
2 Βλ. τα ακόλουθα δύο πολύ σημαντικά άρθρα του Τάκη Φωτόπουλου για μια αναλυτική παρουσίαση των ιστορικών παραμέτρων του παλαιστινιακού ζητήματος, Palestine: The hour of truth και Η σιωνιστική επίθεση ενάντια στη διεθνή αντίσταση κατά της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και η Ελευθεριακή Αριστερά.
3 Για περισσότερα για τη σχέση της βίας των καταπιεστών και της αντι-βίας των καταπιεσμένων βλ. Τάκης Φωτόπουλος, Ο πόλεμος κατά της «τρομοκρατίας» (Γόρδιος, 2003). Διαθέσιμο online όλο το βιβλίο.
4 Βασίλης Νέδος, Εντός και Εκτός: Αμερικανικά C-130 και προσωπικό στην Ελευσίνα, Καθημερινή, 21.10.2023
5 Ταΐζουν τη φωτιά του πολέμου και την εξόντωση του παλαιστινιακού λαού, Ριζοσπάστης, 17.10.2023.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου