ΤΟ ΣΑΛΙΟ ΠΑΕΙ ΣΥΝΝΕΦΟ, ποίημα του Αρη Μπιτσώρη

Ακόμα έχει κουρνιαχτό∙ πριν κατακάτσει η σκόνη 

και το μελάνι στο χαρτί δε στέγνωσε ακόμη

[που έγραψε ότι ο Δήμος μας άλλαξε χέρια ήδη 

και από του Μανδαλιανού πάει στου Αλεξανδρίδη]

κάποιοι Μανδαλιανόφρονες που κάνανε κι αγώνα 

ακόμα και υποψήφιοι με ευλύγιστο, όμως, σώμα

που είχαν λάβει υπόσχεση να μπουν οχταμηνίτες 

¨την κάνουν¨ ήδη μ’ ελαφρά πηδήματα στις μύτες.

Ξεχάσανε το Δήμαρχο, τους Αντιδημαρχαίους 

κι αρχίσαν απροκάλυπτα το γλείψιμο στους νέους.

Το σάλιο πάει σύννεφο: ¨συγχαρητήρια, μπράβο¨

σαν γίδες σέρνουνε, θαρρείς, έτοιμες για τον τράγο.

Είδα την Ανοιχτόποδη, είδα και τον Καμπούρα 

τον Σαλταπήδα, τη Βουτσού, τη Σβούρα, τον Σαβούρα.

Αυτή η συμπεριφορά ρουτίνα έχει γίνει 

ο κόσμος εκπαιδεύτηκε να γλείφει εκεί που φτύνει.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε ή όλα ίδια μένουν; 

Το κάρο οι Πρωταγωνιστές εμπρός ή πίσω σέρνουν;

Απ’ το Γενάρη θα σας πω αν θα αλλάξει κάτι 

αν όχι τότε οι εκλογές είναι απλώς μια απάτη.

Από Άρης Μπιτσώρης