Εθνική τσογλαναρία

του Γιάννη Λαζάρου

Όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι εσκεμμένα στην κοσμάρα του. Σύσσωμο ασχολείται με την θεωρία και αφήνει τις πράξεις να γίνονται από μερίδα του λαού με τα όποια δυσμενή αποτελέσματα.

Η κυβέρνηση έχει αναλάβει τον ρόλο του εκτελεστή εντολών και όλοι
οι άλλοι ασχολούνται εδώ και ένα χρόνο με το ιδεολογικό υπόβαθρο που πρέπει να έχουν τα κόμματα τους που μετασχηματίζονται σε άκρως ευρωπαϊκά ή σε εντελώς λαϊκίστικα.

Στα "τέτοια" τους γραμμένοι οι πάντες. Επαγγελματίες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, μηχανικοί, αγρότες, εργάτες, άνεργοι είναι ένας-ένας γραμμένος με κεφαλαία γράμματα στα αχαμνά όλου του πολιτικού συστήματος.

Οι δανειστές δεν κατάφεραν μόνο να κάνουν ό,τι τους γουστάρει αλλά κατάφεραν να αφήσουν έναν ολόκληρο λαό χωρίς πολιτική στέγη. Εξαιρουμένων των κοπρόσκυλων που γλύφουν Τσιπραίους ή Μητσοτακέους ή Φωφαίους για καμιά επιχειρηματική επιδοτησούλα ή καμία θεσούλα στο δημόσιο όλοι οι υπόλοιποι είναι στο πουθενά.

Πού να γυρίσει το κεφάλι ο πολίτης να βρει πλάτη για τα δικαιώματά του; Στο ΚΚΕ όπως κατάντησε ή στην Χ.Α που πάντα ήταν ο κρυφός εκπρόσωπος όλων των παρακρατικών κυβερνήσεων.

Το θέμα είναι πάντως ότι ο πολιτικός κόσμος μεταλλάσσεται ραγδαία προς την ισχυροποίησή του για να ενταχθεί στο νέο ευρωπαϊκό καθεστώς που βρωμάει ναζισμό αλλά ο λαός δυστυχώς κάθε μέρα που περνά γίνεται όλο και πιο αδύναμος.

Φτάσαμε στο σημείο οικοδόμοι και εργάτες που κάποτε έστυβαν την πέτρα να είναι τρελά χαρούμενοι που διορίστηκαν στο δήμο ή στο δημόσιο μέσω 5μηνων απασχόλησης. Λες και ζούνε το όνειρο της ζωής τους, που δεν ήταν άλλο από το να τους αποκαλέσει ο δημόσιος ή δημοτικός υπάλληλος "συνάδελφο". Αυτός ο ίδιος οικοδόμος ή εργάτης, που επί δεκαετίες δούλευε στους 45ο βαθμούς Κελσίου για το μεροκάματο ο άλλος ήταν σε νησί των Κυκλάδων και έπινε τα κοκτέιλ του κοροϊδεύοντας τον μαλάκα που δουλεύει.

Το ίδιο όμως συμβαίνει και στους εναπομείναντες ελεύθερους επαγγελματίες. Όπου ακούνε επιδότηση βουρ στον πατσά. Από την μία η Ε.Ε είναι η καταστροφή και οι κυβερνήσεις οι οποίες τους τελείωσαν φορολογικά και ασφαλιστικά από την άλλη όμως καλά τα 5,000 ευρώ (τουλάχιστον) μέσω ΕΣΠΑ για επιμόρφωση ή για ανακαίνιση του καταστήματος.

Δεν λείπουν από την θλιβερή λίστα και οι αγρότες που ναι μεν απειλούν με κόψιμο της Ελλάδας στην μέση αλλά στον γκισέ της τράπεζας στήνονται στην ουρά για μια συμφωνία "τραπεζικής καλλιέργειας" με την σφραγίδα της ΕΚΤ ή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανάπτυξης. Από τη μια θέλουμε τη γη δική μας από την άλλη πότε θα έρθει η ευρωπαϊκή επιδότηση;

Γενικώς η πάνω τσογλαναρία του πολιτικού συστήματος συνεχίζει να πετάει ξεροκόμματα στην κάτω πλευρά της οικονομικοκοινωνικής πυραμίδας και εκεί που πάει να σκάσει η χύτρα ο ίδιος ο λαός γίνεται η βαλβίδα ασφαλείας. 

Ο λαός πληρώνεται για να το βουλώνει και δεν είναι ο φόβος που τον κάνει να το βουλώνει. Τι άλλο να φοβηθεί; Μην μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα;

Το "άμα δεν τα πάρω εγώ θα τα πάρει άλλος" ή "άμα δεν διοριστώ εγώ στο δήμο θα πάει άλλος" ή "η κατάσταση είναι τελειωμένη κι ό,τι προλάβουμε να φάμε" έχει γίνει το νέο σκεπτικό ενός λαού που έχει πέσει μέσα στα σκατά και συνεχίζει να τρώει κονσέρβες από τα Lidl αλλά με την ίδια συχνότητα όπως παλιότερα έτρωγε το εκλεκτό.

Η ρήση "η κρίση φέρνει ευκαιρίες" έρχεται και γίνεται πραγματικότητα σε έναν λαό που γούσταρε ό,τι ψήφιζε μέχρι το 2010 και γουστάρει (ακόμα κι αν δεν ψηφίζει) ό,τι γίνεται μέχρι σήμερα. Ειδικά αυτοί που απέχουν των εκλογών αλλά τρώνε σαν πόρνες από το ίδιο καζάνι του ναζιστικού συσσιτίου ο χαρακτηρισμός "πόρνη του συστήματος" είναι επιεικέστατος.

Φτάνουμε στην απάντηση της ερώτησης για το ποιος πρόδωσε την Ελλάδα. 

Δεν ήταν ποτέ η πάνω τσογλαναρία που έχει έδρα την Βουλή αλλά η κάτω τσογλαναρία που συμμορφωνόταν και δεν γινόταν λαός ποτέ σε περιόδους ειρήνης αλλά μόνο πολέμου. Όταν γνώριζε ότι μπορεί να πάρει την κουραμάνα δίνοντας κώλο στον εχθρό αλλά μετά από αυτό ο κώλος του ήταν εκτεθειμένος σε αυτόν που δεν τσίμπαγε σε κατοχικές κουραμάνες.-

Στον τοίχο