Η ηλιθιότητα του ηγεμόνα και αυτή του δούλου…

Ο Σόιμπλε, ο ανώτατος αξιωματούχος του 4ου Ράιχ, απευθυνόμενος στο ανδρείκελο της αποικίας, τον Έλληνα πρωθυπουργό, χρησιμοποίησε την ταπεινωτική γλώσσα που χρησιμοποιούν οι αφέντες προς τους δούλους: «Είναι η εφαρμογή, ηλίθιε!».

Εδώ, βεβαίως, έχουμε δύο ηλιθιότητες:

Τη βάναυση και επιθετική του Γερμανού αποικιοκράτη (ο ίδιος δεν τη διακρίνει, ως ηγεμόνας) και την παθητική και δουλική του υπηρέτη: που ούτε κι αυτός δεν τη διακρίνει, ως δούλος…

Έχουμε τη στραταρχική ηλιθιότητα του Σόιμπλε που πιστεύει ότι με τα Μνημόνια και τις φασιστικές εντολές τού «αποφασίζουμε και διατάζουμε» μπορεί να επιλυθούν τα πελώρια προβλήματα της αδιέξοδης καπιταλιστικής κρίσης και ΣΗΨΗΣ (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, πνευματικής και ηθικής κατάπτωσης) και να σωθεί το 4ο Ράιχ και το ευρώ του…

Έχουμε και τη δωσίλογη ηλιθιότητα του Τσίπρα και της «αριστερής» κυβέρνησης των ανδρεικέλων («αριστερή» ηλιθιότητα), ηλιθιότητα που συμπυκνώνεται σε τούτο: Στην Πίστη στην ΥΠΟΤΑΓΗ και στα θαύματα (ως γνωστόν οι αδύναμοι και οι ραγιάδες βρίσκουν καταφύγιο στα ονειροπολήματα).

Μια «αριστερή» ηλιθιότητα που πιστεύει ότι είναι δυνατόν η ραγιάδικη ΥΠΟΤΑΓΗ στους αξιωματούχους του 4ου Ράιχ να επιλύσει τα προβλήματα και να σώσει τα κυβερνητικά ανδρείκελα από τον κάλαθο των στημένων λεμονόκουπων: Η νομοτελειακή κατάληξη κάθε ανδρεικέλου…

Και οι δύο ηλιθιότητες, διαλεκτικά συνδεδεμένες, είναι εξίσου άθλιες και απωθητικές…

Ακριβώς, διότι δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί η αυθάδεια της φασιστικής ηλιθιότητας του Σόιμπλε, δίχως την ύπαρξη της ηλιθιότητας του γλοιώδους, «αριστερού» ραγιαδισμού του Τσίπρα…

Απελπιστικά ζοφερό είναι και το δραματικό θέατρο που παίζεται με μόνο πρωταγωνιστή την ηλιθιότητα: Τη μοχθηρή του ηγεμόνα και τη μελοδραματικά ραγιάδικη του Τσίπρα…

Αυτό το ΑΙΣΧΟΣ της «αριστερής» κυβέρνησης δεν έχει ιστορικό προηγούμενο: Παγκοσμίως…

http://resaltomag.blogspot.gr/