Παρατήρηση 1η: Κάθε κόμμα και κάθε πολιτικός παράγοντας έχουν ανάγκη εκείνους τους επιστημονικούς συνεργάτες που είναι απαραίτητοι για την προώθηση του έργου τους. Καλώς υπάρχει ο θεσμός των μετακλητών υπαλλήλων για την κάλυψη αυτών των αναγκών.
Αλλά: Άλλο αυτό και άλλο η υποκρισία, η ρουσφετοκρατία και η οικογενειοκρατία. Άλλο αυτό κι άλλο η ιδιότητα του μετακλητού να αξιοποιείται σαν το παραθυράκι για την τακτοποίηση του «κολλητού», του «ημέτερου».
Παρατήρηση: 2η: «Αποσυμφορούμε το δημόσιο τομέα από τις στρατιές των συμβούλων και των μετακλητών υπαλλήλων και προωθούμε την στελέχωση των γραφείων υπουργών, γενικών γραμματέων και διοικητών από τις τάξεις των δημόσιων υπαλλήλων, της Δημόσιας Διοίκησης. Ερχόμαστε για να εμπιστευθούμε τη Δημόσια Διοίκηση, ανεξάρτητα από το σε ποιο κόμμα ανήκουν».
Αυτά είναι λόγια του κ.Τσίπρα. Τα έλεγε τον Γενάρη του 2015. Ο ίδιος, ο κ.Τσίπρας, στις προγραμματικές του δηλώσεις (8/2/2016), έλεγε:
«Ταυτόχρονα, προχωράμε και στον αποφασιστικό περιορισμό της σπατάλης στον δημόσιο τομέα και στον περιορισμό προνομίων υπουργών αλλά και βουλευτών (…). Άμεσα λοιπόν αποσυμφορούμε τη δημόσια διοίκηση από τις στρατιές συμβούλων και μετακλητών υπαλλήλων των υπουργών (…). Είμαστε αποφασισμένοι να επιβάλλουμε ένα νέο ύφος και ήθος εξουσίας. Και αυτό πρέπει να ξεκινά από την κορυφή. Η νέα Κυβέρνηση θα δείξει αμέριστη εμπιστοσύνη στους δημοσίους υπαλλήλους, ανεξάρτητα από τα πολιτικά τους πιστεύω, που σε αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να εξυπηρετήσουν πολίτες και επιχειρήσεις».
Αυτά έλεγε ο Τσίπρας όταν έγινε πρωθυπουργός. Τώρα βέβαια θα πείτε ότι ο Τσίπρας έκανε το «σκίζουμε τα Μνημόνια» - ψηφίζουμε Μνημόνια και το δημοψήφισμα από «όχι» το έκανε «ναι», στις υποσχέσεις του για τους μετακλητούς θα κόλλαγε τώρα; Σωστό κι αυτό…
Παρατήρηση 3η: Όλοι γνωρίζουμε ότι η ΝΔ εκπροσωπεί το «νέο» στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Η συγκεκριμένη παράταξη ουδεμία σχέση έχει με την πρακτική των «δικών μας παιδιών». Ουδεμία σχέση έχει με το κράτος της πλατείας Κλαυθμώνος. Τίποτα δεν την συνδέει με τις πολιτικές των πιστοποιητικών «κοινωνικών φρονημάτων»…
Η ΝΔ, αν ποτέ κυβερνούσε αυτό τον τόπο, λέξεις όπως «φακελάκι», «λάδωμα», «αρπαχτή», «ρεμούλα», «μαύρα», «μίζα», θα ήταν άγνωστες. Συμπεριφορές που θέλουν τις μηχανές του κράτους να δουλεύουν με λιπαντικό το«μέσο», την οικογενειοκρατία, την κομματοκρατία, την αναξιοκρατία, τον«γνωστό του βουλευτή», το ρουσφέτι, τον «κουμπάρο», το «δώσε τόσα, καημένε, να ξεμπερδεύεις», θα ήταν ανύπαρκτες. Αν η ΝΔ κυβερνούσε ποτέ αυτό τον τόπο…
Παρατήρηση 4η: Μεταξύ άλλων άποψη κατά της αξιοποίησης του κράτους ως μηχανισμό εξυπηρέτησης ημετέρων έχουν και οι ταγοί του ΠΑΣΟΚ. Του ΠΑΣΟΚ! Αλήθεια, πώς τον έλεγαν εκείνον στον οποίο αποδίδεται η αντίληψη «Έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του» που αποτελεί σταθερά το σήμα κατατεθέν της αλαζονείας και καθεστωτικού του φιλισταιισμού; Αντρέα Παπανδρέου, δεν τον έλεγαν; Αλλά από τότε έχουν περάσει τρεις δεκαετίες. Ποιος να θυμάται τώρα…
Παρατήρηση 5η: Από πού ξεκινά αυτό το «αξιακό» μοντέλο του «όλα επιτρέπονται» και του «όλα αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν»; Αυτός ο φαύλος κύκλος συνιστά «φυσικό φαινόμενο»; Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να ασχολούνται μαζί του οι ...μετεωρολόγοι. Είναι προϊόν της «κακής ανθρώπινης φύσης»; Τότε δεν θα ζητούσαμε τα ρέστα από την πολιτική εξουσία, αλλά από τους ψυχολόγους, άντε και από μερικούς ...ψυχιάτρους.
Προφανώς, μιλάμε για ένα εξόχως πολιτικό ζήτημα, που η ρίζα του προβλήματος (άρα και της λύσης του) ξεκινάει από τα σπάργανα του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, των δομών του, της λειτουργίας του.
Παρατήρηση 6η: Ο φαύλος κύκλος της αξιοποίησης του κράτους ως φέουδο έχει ένα βασικό προστάτη, τροφοδότη, «νονό»: Είναι η ταξική διάρθρωση του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς», που γεννά και αναπαράγει αυτόν το φαύλο κύκλο. Θεμέλιος λίθος του συστήματός τους είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Από κει ξεκινάνε όλα τα υπόλοιπα, τα απόβλητα, τα παράγωγα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», το «δούναι και λαβείν», το «κλέψε για να έχεις», ο «μπάρμπας στην Κορώνη», το «μέσο», το ρουσφέτι. Αυτά είναι τα «δόγματα» της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας του συστήματός τους.
Όταν η διαχείριση του κράτους, του αστικού κράτους, δεν αποσκοπεί παρά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, πολύ λογικά ο εκάστοτε διαχειριστής θα φροντίσει να αξιοποιήσει τα οφίτσια για την εξυπηρέτηση και των δικών του, των ειδικών και ιδιαίτερων συμφερόντων του. Συμπεριλαμβανομένων των «κολλητών» του και των «δικών του παιδιών».
Παρατήρηση 7η: Στο διεφθαρμένο τους σύστημα «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Αλλά, φυσικά, όσο πιο εμποτισμένος είσαι στη λογική «ό,τι είναι νόμιμον είναι και ηθικόν», τόσο περισσότερο έχεις ανάγκη για «συνενόχους» και «συνυπεύθυνους». Ως εκ τούτου προσπαθείς να «λαδώνεις» το σύστημα μέχρι το τελευταίο του γρανάζι και να «νομιμοποιήσεις» τις πρακτικές σου με την κλασική συνταγή: Διαχέοντας σε όλη την κοινωνία την αρχή «ο καθένας για την πάρτη του» πουλώντας, ταυτόχρονα, φούμαρα «κοινωνικής ευαισθησίας», άμα τε ψευτοαριστερής «σεμνότητας και ταπεινότητας».
Το νήμα που ενώνει όλους αυτούς τους «αδέκαστους» είναι ότι θεωρούν την κοινωνία υποχείριο της αυθεντίας τους, η οποία αυθεντία τους είναι προσαρμοσμένη να υπηρετεί τους ισχυρούς και να εμπαίζει τους αδύναμους.
Ταξικά πάντα: Στα «ανώτερα κλιμάκια» της κοινωνίας, η εξυπηρέτηση δεν είναι αναγκαίο να εμφανίζεται πάντα με μαύρες συναλλαγές κάτω από τραπέζια στρωμένα με χαβιάρια, μπορεί – για παράδειγμα - να περιορίζεται σε έντιμα ξεπουλήματα της δημόσιας περιουσίας. Από την άλλη και στο επίπεδο του «κοσμάκη» η κοινωνία των καταπιεσμένων καλείται να συνυπάρξει με την ίδια την αλλοτρίωσή της, με το «φακελάκι» της, με τα ρουσφετάκι της και με τον μεσάζοντα πολιτευτάκια της. Όλοι την δουλίτσα μας να κάνουμε παιδιά…
Παρατήρηση 8η: Οι εκάστοτε κυβερνώντες θέλουν μια κοινωνία που θα αποδέχεται αδιαμαρτύρητα να την κρατούν δέσμια και ζαλισμένη. Τη «διδάσκουν» να αποδέχεται τη δική τους «ηθική» σαν «κοινωνική ηθική». Τη δική τους πολιτική σαν «τη μία και μόνη πολιτική». Τη δική τους υποκρισία και ανούσια κοκορομαχία σαν αποδεκτή κοινωνική σύμβαση. Τα λαϊκά στρώματα, χρόνια τώρα «εκπαιδεύονται» στην πολιτική του «μονόδρομου» και στο μιθριδατισμό της πολιτικής εξαχρείωσης των εκάστοτε κυβερνώντων. Οι ταγοί πασχίζουν να ενοχοποιούν την ίδια την κοινωνία τόσο για την πολιτική των σκανδάλων («όλοι μαζί τα φάγαμε») όσο και για το σκάνδαλο της πολιτικής τους («εσείς μας ψηφίσατε»), πετώντας κατάμουτρα στους εργαζόμενους ότι «αυτή η πολιτική και αυτοί οι πολιτικοί είναι που σας αξίζουν»!
Αλλά: Όσο αλήθεια είναι ότι αυτός ο φαύλος κύκλος αναπαράγεται, άλλο τόσο, όμως, είναι αλήθεια ότι δεν έχουν «μαγαριστεί» τα πάντα. Με μια κουβέντα, είναι υπόθεση των εργαζομένων να συναισθανθούν τη δύναμη που διαθέτουν και να στείλουν αυτή την πολιτική μαζί με την «ηθική» της εκεί που τους αξίζει.
Και κάτι ακόμα:
Ένα χρόνο μετά το «πρώτη φορά Αριστερά», φτάσαμε να ακούσουμε να γίνεται επίκληση σαν δικαιολογητική βάση του ρουσφετιού το… ΕΑΜ, ο… αγώνας κατά της χούντας, η… Μακρόνησος και ο αγώνας… του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας! Αλήθεια:
- Σε ποιο κατάστιχο του «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» αναφέρεται ότι το έπαθλο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης θα ήταν να γίνουν τζουτζέδες σε γραφεία υπουργών και μάλιστα υπουργών που προσκυνούν την Μέρκελ;
- Οι δεσμώτες της Μακρονήσου γι’ αυτό το πέρασαν το «φροντιστήριο της αναμόρφωσης»; Για να γίνουν μετακλητοί υπάλληλοι;
- Οι αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα «φιλοξενήθηκαν» στη Γυάρο, στο ΕΑΤ – ΕΣΑ και στην Μπουμπουλίνας για να εξασφαλίσουν μόρια διορισμού τους από μια ψευτοαριστερά που τον Ιούλη μιλούσε για «πραξικόπημα» και που τώρα εφαρμόζει με το «νι»| και με το «σίγμα» όλα τα διατάγματα των πραξικοπηματιών;
- Οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού βρέθηκαν στο βουνό, στα αποσπάσματα, στην πολιτική προσφυγιά για να διοριστούν στα γραφεία των υπουργών της τρόικας; Για να μετατραπούν σε σμπίρους των Μνημονίων;
Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχει τσίπα. Αλλά μάταιος κόπος. Ούτε «μετακλητή»… τσίπα υπάρχει, ούτε ντροπή.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου