Τσάι με αφιόνι σε μπιγκιόνι

Τι ζούμε!!! | Τι ζούμε, και δεν πάμε για κούρεμα, γενικώς… | Τι τσάι με αφιόνι σε μπικιόνι* είναι αυτό που πίνουμε; | Να μη δούμε τραγωδία στα εφτά χιλιόμετρα, πέφτουμε με τα μούτρα πάνω στη δυστυχία των ανθρώπων, για να κόψουμε ρετάλια επικοινωνιακής αγωνίας και να τα ανακυκλώσουμε με την τραγικότητα των εικόνων, που περνούν μπροστά από τα μάτια μας, όπως περνά και χάνεται το τοπίο απ’ το παράθυρο ενός τρένου, το οποίο μας τροχοδρομεί από τον οικιακό υπολογιστή, μέχρι το ηδύποτο χασομέρι του τραπεζιού ενός απογεματινού μικρού καφέ, για να εκποιήσουμε βλέμματα και επικοινωνία.

• του Λευτέρη Τηλιγάδα |  |  red line

Πόσα ερωτήματα μπορεί να εφεύρει η υποτονική μας απάθεια, για να εκκινήσει τις διαδικασίες της αφύπνισης ενός δήθεν ενδιαφέροντος για την δυστυχία ενός αγνώστου διπλανού μας;

«Πώς το μαύρο Corolla βρέθηκε αναποδογυρισμένο μέσα στο νερό του αυλακιού; Ποιος ήταν ο προορισμός των δύο αγροτών; Γιατί δεν οδηγούσε ο Γρατσάνης, όπως θα ήταν το φυσιολογικό, εφόσον αυτός ήταν ο ιδιοκτήτης του ΙΧ, αλλά ο φίλος του; Γιατί συνέβη η εκτροπή του αυτοκινήτου από την κανονική του πορεία;» ( Δείτε ΕΔΩ ) 

…Και μόνο που σκέφτηκα ότι μπορεί και να απαντήσω σε όλα αυτά τα ερωτήματα, ένοιωσα χειρότερα. 

Θα μου πείτε ότι υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα, αλλά γι αυτά, ακόμα κι αν νοιάζεται κάποιος, είναι τόσο μόνος του, όσο και οι δύο άντρες που πνίγηκαν μέσα σε έναν αύλακα της Κατοχής, επτά μέτρα βάθος: 

Πώς πήγε στράφι η ζωή μας μέσα σε ένα προσχεδιασμένο έγκλημα; 

Μήπως ο τελικός προορισμός μας ήταν να ξεκινήσουμε άνθρωποι και να καταλήξουμε αχθοφόροι ενός συστήματος που τρώει τα υποζύγια της μεταφοράς του; Γιατί δεν οδηγάει ο Τσίπρας, εφόσον αυτός ήταν ο ιδιοκτήτης αυτού του εφιαλτικού κοινοβουλευτικού συσχετισμού, αλλά ο φίλος του ο Γιούνκερ;  

Ερωτήσεις αφελείς από τη μια, αλλά ταυτόχρονα τόσο ουσιαστικές από την άλλη, που θα παραμείνουν αναπάντητες, για λόγους συστημικά χρήσιμους.

Τα pixel της φωτογραφίας της ανάρτησης, θα πνιγούν από σήμερα το απόγευμα στο διαδικτυακό ποτάμι που τα γέννησε. 

Κανένα μέσον δεν θα είναι εκεί αύριο για να καταγράψει το βλέμμα των γονιών και των αγαπημένων προσώπων αυτών των δύο αντρών, που θα κοιτάνε το άπειρο στο βάθος του ορίζοντα. 

Αυτός ο πόνος άλλωστε, δεν μπορεί να γίνει συζήτηση στα μικρά καφέ της πόλης, ούτε αξία στο έγχρωμο χρηματιστήριο της επικοινωνίας.

*Μπιγκιόνι: Τσίγκινο ποτήρι νερού

http://redlineagrinio.gr/