Ιησούς ή Βαραββάς;

Γράφει η Ελενα Ακρίτα

Το όνομα του Βαραββά σημαίνει «γιος πατρός» ή «γιος Αββά».

Εβραίος ληστής. Καταδικάστηκε σε θάνατο για φόνο που διέπραξε σε εξέγερση που έγινε στην Ιερουσαλήμ. Ο Ματθαίος τον ονομάζει «περιβόητον δέσμιον». Ο Μάρκος «συνωμότη» και ο Ιωάννης «ληστή».

Την εποχή της δίκης του Ιησού, ο Βαραββάς ήταν ήδη στη φυλακή. Ο Πιλάτος τότε έκανε μια προσπάθεια να ελευθερώσει τον Ιησού. Ήταν έθιμο, κάθε Πάσχα να απελευθερώνεται και ένας φυλακισμένος. Αυτό ακριβώς πρότεινε λοιπόν στους Ιουδαίους.

Όμως, ο όχλος, με την έντονη επιρροή των αρχιερέων, ζήτησε να απελευθερωθεί ο Βαραββάς και να καταδικαστεί ο Ιησούς. Έτσι ο Πόντιος Πιλάτος υποκύπτει στις επιταγές της μάζας, αφήνει ελεύθερο τον Βαραββά και….

Και τα υπόλοιπα είναι Ιστορία…

Πολύ βαριά την έπαιρνα αυτήν την υπόθεση από τότε που ήμουνα μικρό παιδί. Δεν το άντεχε η καρδούλα μου! Έμπηγα τα κλάματα.

Κάθε φορά, βίωνα έναν έντονο σουρεαλισμό : Μπορεί ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αλλάξει ο ρους της Ιστορίας; Μπορεί ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αλλάξει η ιαχή του όχλου; ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να σωθεί ο Χριστούλης, μπορεί; Γίνεται; Σας παρακαλώ πολύ;

Αυτόν τον Βαραββά τον είχα στη μπούκα. Μίσος ασίγαστο. Ποιος ήταν αυτός ο αλήτης, αυτό το ρεμάλι, αυτό το απόβρασμα που πήρε στο λαιμό του τον Χριστούλη ΜΟΥ; Διαλέξαν τον παλιάνθρωπο από τον Θεάνθρωπο;

Σ’ αυτό το χυδαίο παζάρι, αυτό το πανάρχαιο reality show, οι άνθρωποι δεν ψηφίζανε με μηνύματα από το κινητό αλλά δια βοής. Έχεις τον Χριστούλη προτεινόμενο και ψηφίζεις να μείνει ο Βαραββάς στο σπίτι του Big Brother; Έλεος δηλαδή, έλεος κάπου.

Αργότερα είδα και μια άθλια χολιγουντιανή ταινία με τίτλο «Βαραββάς»Ένα έπος Β’ διαλογής, χωρίς καμιά ιστορική βάση. Ούτε που θυμάμαι τίποτα. Ένα Άντονι Κουίν να σέρνεται στον ομώνυμο ρόλο με κάτι χλαμυδοειδή κιτσαριά κι από δίπλα τη Σιλβάνα Μάγκανο, χυμώδη και παγερά αδιάφορη για τα τεκταινόμενα. Ένα σίχαμα που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ανασύρεται από τον κάδο ανακύκλωσης των καναλιών.

Αχ, Βαραββά, τι μου ‘κανες. Πόσο προσωπικά την έπαιρνα την όλη υπόθεση.

Θυμάμαι στο Δημοτικό, είχαμε μια δασκάλα… Τι στην ευχή, σαδίστρια ήταν αυτή η γυναίκα; Να κάθεται τώρα και να μας περιγράφει το Θείο Δράμα με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια. Μόνο που δεν έπαιρνε τον βούρδουλα να τον κροταλίζει μες την τάξη για περισσότερο ρεαλισμό. Τι τα βασανιστήρια, τι τα μαρτύρια, το μαστίγωμα, την Γολγοθά… Στο ακάνθινο στεφάνι λες και πάθαινε παράκρουση. Άσε δε την ηδονή της με τα καρφιά στον Σταυρό.

Κάτσε, κυρά μου, που πας; Μικρά παιδιά έχεις μπροστά σου. Έντρομα ματάκια, καρδούλες τρελές από τον τρόμο. Τους εφιάλτες που έσερνα εγώ χρόνια αργότερα απ’ την τρελή, η ψυχούλα μου τους ξέρει. Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα ράκος γινόμουνα. Ήθελα ήταν να γυρίσει ο χρόνος πίσω. Να βγει ο Πιλάτος, να θέσει το δίλημμα κι ο όχλος να σώσει τον Χριστούλη. Στάχτη και μπούρμπερη ο Βαραββάς.

Κι ακόμα και τώρα… Το παιδί που κρύβεται μέσα μου… Το κοριτσάκι που συνυπάρχει με τη γυναίκα… Ακόμα και τώρα… Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες… Πέρα από κάθε λογική, γνώση, το κοριτσάκι φωνάζει με όλη του τη δύναμη:

“Το Βαραββά να σταυρώσετε! Τον Βαραββά!”

ΚΙ ας πνίγεται η φωνούλα του κοριτσιού απ’ τη βοή του όχλου….

Χρόνια Πολλά, Χρόνια Καλά σε όλους!

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 30/4/2016