Βάνδαλοι αποκεφάλισαν και ακρωτηρίασαν το άγαλμα της Β. Ηπείρου στο κέντρο της Αθήνας (φωτο)

​Φωτογραφίες που έχουν αναρτηθεί σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν αποκεφαλισμένο και με κομμένα τα κάτω άκρα το άγαλμα της «Βορείου Ηπείρου»,στον πεζόδρομο της οδού Τοσίτσα δίπλα στο Πολυτεχνείο,που αναπαριστά μία γυναίκα με δεμένα πίσω τα χέρια της, η οποία ανασηκώνει το κεφάλι.

Το άγαλμα, έργο του Κώστα Σεφερλή,ο οποίος ήθελε να απεικονίσει ως σκλαβωμένη κόρη τη Βόρειο Ήπειρο,η οποία αντιστέκεται ανασηκώνοντας το κεφάλι της.Αυτό το κεφάλι απέκοψαν βάνδαλοι τα ξημερώματα του Σαββάτου 23 Απριλίου 2016.

Χρήστης του Facebook αναφέρει στον λογαριασμό του ότι το γλυπτό έπεσε θύμα βανδάλων στις 02:00 τα ξημερώματα του Σαββάτου,παραθέτοντας τις παρακάτω φωτογραφίες.

Έργο του 1951, το μαρμάρινο άγαλμα βρίσκεται από το 1953 στον πεζόδρομο της Τοσίτσα, ενώ έχει πέσει και κατά το παρελθόν θύμα βανδάλων, καθώς είχε καλυφθεί με grafitti.

Αποτελεί δωρεά του καλλιτέχνη στον Δήμο Αθηναίων.

nikos.stathoulis

Το συγκεκλριμένο άγαλαμα πάντα ήταν στόχος ανεγκέφαλων βανδάλων...
Διαβάστε άρθρο του Φλεβάρη του 2013
Το άγαλμα της Βορείου Ηπείρου στην οδό Τοσίτσα

Η σύγχρονη Αθήνα μισεί τα αγάλματά της. Τα μισεί επειδή οι Αθηναίοι αγνοούν την ιστορία τους. Για το λόγο αυτό φέρονται σε αυτά όπως φέρθηκαν οι Έρουλοι και οι Βάνδαλοι. Απόδειξη αποτελεί το άγαλμα «Ήπειρος» στην πεζοδρομημένη οδό Τοσίτσα. 

Το άγαλμα, έργο του γλύπτη Κώστα Σεφερλή, δωρήθηκε στο Δήμο Αθηναίων το 1951. Τα επίσημα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1953. Αναπαριστά μία γυναίκα με δεμένα πίσω τα χέρια, η οποία ανασηκώνει το κεφάλι. Η κίνηση είναι έντονη και αποτυπώνει την αντίσταση της αλυσοδεμένης αλύτρωτης γης της Βορείου Ηπείρου.

Το άγαλμα έχει την ατυχία να εδράζεται σε χαμηλή βάση και να βρίσκεται δίπλα από το Πολυτεχνείο. Έτσι δέχεται κάθε είδους βάρβαρη βεβήλωση από κάθε λογής ανεύθυνο και αστοιχείωτο. Τμήματά του έχουν καταστραφεί και το μάρμαρο έχει υποστεί κατά τόπους ανεπανόρθωτη φθορά. 

Ενώ ο γλύπτης χρησιμοποίησε τη γυναίκα για να υμνήσει τη Βόρειο Ήπειρο, η ποιήτρια Κική Δημουλά χρησιμοποίησε το άγαλμα για να υμνήσει τη γυναίκα. Επηρεασμένη από το γλυπτό έγραψε το ποίημα«Σημείο Αναγνωρίσεως». 

Στους στίχους της το άγαλμα συμβολίζει κάθε καταπιεσμένη γυναίκα που δεν μπορεί να κατακτήσει ελευθερίες. Από την δημοσίευση του ποιήματος στη συλλογή «Το λίγο του κόσμου»το 1971, το ποίημα ταυτίστηκε με το άγαλμα. 

Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,

ἐγὼ σὲ προσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο.

Ἀπὸ μακριὰ ἐξαπατᾶς.

Θαρρεῖ κανεὶς πὼς ἔχεις ἐλαφρὰ ἀνακαθίσει

να θυμηθεῖς ἕνα ὡραῖο ὄνειρο ποὺ εἶδες,

πῶς παίρνεις φόρα νὰ τὸ ζήσεις.

Ἀπὸ κοντὰ ξεκαθαρίζει τὸ ὄνειρο:

δεμένα εἶναι πισθάγκωνα τὰ χέρια σου

μ᾿ ἕνα σκοινὶ μαρμάρινο 

κι ἡ στάση σου εἶναι ἡ θέλησή σου 

κάτι νὰ σὲ βοηθήσει νὰ ξεφύγεις

τὴν ἀγωνία τοῦ αἰχμαλώτου.

Ἔτσι σὲ παραγγείλανε στὸ γλύπτη:

αἰχμάλωτη.

Δὲν μπορεῖς οὔτε μία βροχὴ νὰ ζυγίσεις στὸ χέρι σου,

οὔτε μία ἐλαφριὰ μαργαρίτα.

Δεμένα εἶναι τὰ μάτια σου.

Καὶ δὲν εἶν᾿ τὸ μάρμαρο μόνο ὁ Ἄργος.

Ἂν κάτι πήγαινε ν᾿ ἀλλάξει

στὴν πορεία τῶν μαρμάρων,

ἂν ἄρχιζαν τ᾿ ἀγάλματα ἀγῶνες

γιὰ ἐλευθερίες καὶ ἰσότητες,

ὅπως οἱ δοῦλοι,

οἱ νεκροὶ

καὶ τὸ αἴσθημά μας,

ἐσὺ θὰ πορευόσουναμὲς στὴν κοσμογονία τῶν μαρμάρων

μὲ δεμένα πάλι τὰ χέρια, αἰχμάλωτη.

Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,

ἐγὼ σὲ λέω γυναίκα ἀμέσως.

Ὄχι γιατὶ γυναίκα σὲ παρέδωσεστὸ μάρμαρο ὁ γλύπτης

κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου

εὐγονία ἀγαλμάτων,

καλὴ σοδειὰ ἀκινησίας.

Γιατὶ τὰ δεμένα χέρια σου, ποὺ ἔχεις

ὅσους πολλοὺς αἰῶνες σὲ γνωρίζω,

σὲ λέω γυναίκα.

Σὲ λέω γυναίκα

γιατ᾿ εἶσ᾿ αἰχμάλωτη.

Κική Δημουλά, «Σημείο Αναγνωρίσεως», Το λίγο του κόσμου 1971 

http://akrokerama.blogspot.gr/