Μπαμ ηκούσθη στον αέρα (κι ύστερα κλατς)...

Και χρειάσθηκε να υποκλέψουμε τις συνομιλίες του Αννα με τον Καγιάφα για να μάθουμε ότι ο Ιούδας θα διαπράξει και πάλι την προδοσία του;

Καλημέρα σας και, εν όψει Πάσχα, καλή ανάσταση σε εμάς και την οικονομία μας, διότι ο κ. Σόιμπλε είναι καλός άνθρωπος και θα ακούσει τις προσευχ..., συγγνώμη τις εντολές Τσίπρα - Καμμένου ότι η ελληνική οικονομία ανασταίνεται οσονούπω και ανυπερθέτως φέτο το Πάσχα (και ότι επιπροσθέτως ο κ. Καμμένος κόβει τον άλυσο και βγαίνει απ’ το μνημόνιο).

Από το μνημόνιο είχε βγει και η θεία μου η Φωτούλα (με το κίνημα δεν πληρώνω - δεν πληρώνω), αλλά ξαναγύρισε στη στρούγκα με το κίνημα Τσίπρα«δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς» - πλήρωνε και σκάσε.

Ομως, για να επιστρέψουμε στο σήμερα: μετά τις δηλώσεις Μέρκελ - Λαγκάρντ, υπάρχει η πιθανότης να σταματήσουμε την όπερα-μπούφα περί το ΔΝΤ; Απίθανο! Ο κ. Παππάς επιμένει. Αρα θα επιμένει και η κυρία Τζάκρη, ο κ.Μάρδας και το Τρύφων.

Σε τι επιμένει όμως ο κ. Παππάς; στην απομάκρυνση του ΔΝΤ που θέλει το κούρεμα του χρέους που επιδιώκει ο κ. Τσίπρας. Χμμ! Από την άλλη, η καλή κυρία Μέρκελ θεωρεί αδιανόητη την απομάκρυνση της κακής κυρίας Λαγκάρντ, η οποία θέλει να επιβάλει ακόμα πιο δασύτριχα μέτρα για να κουρευτεί κάποτε το χρέος που η κυρία Μέρκελ θέλει απλώς να επιμηκυνθεί, επίσης κάποτε. Χμμ! Αν δεν

καταλαβαίνετε, μην ανησυχείτε, καταλαβαίνει ο κ. Μπαλαούρας, όστις αουτοφδεμπλούμ δήλωσε ότι «έπρεπε να είχαμε επιβάλει τα capital controls απ’ τον Μάρτιο» - στέλνοντας στο διάολο όσα έλεγε ο κ. Τσίπρας για αυτό το ζήτημα. Οτι δηλαδή τα capital controls μας τα επέβαλε ο κ. Ντράγκι. Ομως, άμα

αρχίσει τώρα να βγάζει ψεύτη τον κ. Τσίπρα και ο κ. Μπαλαούρας, τότε έχουμε πρόβλημα. Ως τώρα ο κ. Τσίπρας βγάζει ψεύτη τον εαυτόν του μόνος του, δεν χρειάζεται την ευγενική αρωγή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτούς είναι αρκετό να βαλαντώνουν και να σπάει η καρδιά τους απ’ το κλάμα, όταν ξεπουλάνε αεροδρόμια και λιμάνια, όταν εν γένει υπογράφουν μνημόνια, τα υπόλοιπα ας τα αφήσουν στους επαΐοντες.

Αρκεί κάθε φορά που τρώμε φουσκιά, αυτοί να ’ναι σφιγμένοι σανγροθιά...

Οπως τώρα, στη μάχη κατά της διαπλοκής. Τέσσερα κανάλια, σου λέει ο κ. Παππάς, ελέγχονται καλύτερα από δεκατέσσερα. Τέσσερις μυστικές συναντήσεις με τον γάτο των Ιμαλαΐων, δεν τα βρήκανε και βρέθηκαν σε πόλεμο μαζί του. Οχι όμως και με τις υπόλοιπες γάτες. Διότι το θέμα δεν είναι το σπάσιμο της διαπλοκής - σ’ αυτήν την περίπτωση θα είχαν έρθει ανάλογοι νόμοι στη Βουλή - το θέμα είναι η αναδιαμόρφωση του τοπίου. Τέσσερα κανάλια,

ένα η κυρία Μέρκελ, ένα το ΤΑΙΠΕΔ, ένα ο κ. Μπαλαούρας, ένα τα Κόκκινα Δάνεια, να τος ο πλουραλισμός. Διότι στον πλουραλισμό τα τέσσερα κανάλια είναι τρία, τα εξής δύο, το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας.

Για παράδειγμα: κάνει μια δήλωση ο κ. Σταθάκης, μετά τη διορθώνει, ύστερα διορθώνει τη διόρθωση, κατόπιν του διορθώνουν τις διορθώσεις, πάει να χάσει το σπίτι του ο Μήτσος ο μαλάκας ο καραμπουζουκλής, και του την πέφτουν 72 Συριζαίοι βουλευτές γιατί φωνάζει... πριν να το χάσει! Ατιμη

δημοσιογραφία. Παρακινούμε τον κόσμο σε οχλοκρατικές σκέψεις. Για παράδειγμα η αφεντιά μου, όταν έγραφα ότι ο κ. Σαμαράς θα επιβάλει τον ΕΝΦΙΑ ήμουν αρχισυριζαίος, όταν έγραφα ότι ο κ. Τσίπρας θα μονιμοποιήσει τον ΕΝΦΙΑ ήμουν αποστάτης και ιεροεξεταστής. Διότι οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να γράφουν με διασταυρωμένες πληροφορίες (πόσω μάλλον να προβλέπουν) για την τύχη των συνταξιούχων της Καρχηδόνας, φέρ’ ειπείν, αλλά να γράφουν μετά την καταστροφή των συνταξιούχων. Και της Καρχηδόνας. Αυτό είναι η δημοσιογραφία στο μυαλό του κ. Παππά, του κ. Φιλίνη κι όσων θεωρούν τερατολογίες

όσα γράφονται και λέγονται για τα τερατώδη που πράττουν και τα τερατώδη που ετοιμάζουν. Για παράδειγμα: έλεγε ο κ. Πρωθυπουργός ότι δεν θα πειραχθούν οι συντάξεις. Μετά εξαίρεσε τις επικουρικές. Μετά εξαίρεσε όσες θεωρεί ο ίδιος (διά του κ. Κατρούγκαλου) υψηλές. Οποιος έγραφε για όλα αυτά εκ των προτέρων ήταν τερατολόγος, όποιος επιβεβαιωνόταν στη συνέχεια τι ήταν;

Από πότε η Αριστερά θέλει μια δημοσιογραφία της μούγγας; Καθόλουανήσυχη και ανησυχητική. Από πότε δεν προειδοποιούμε εκ των προτέρων, αλλά θρηνούμε εκ των υστέρων; - ή την κάνουμε γαργάρα ή σφυρίζουμε αδιάφορα; Αυτή μπορεί να είναι η δημοσιογραφία μέσα στο κεφάλι του κ. Παππά ή στα ράκη-σημαίες που απέμειναν στην Αριστερά που γονάτισε, δεν έχουν όμως να κάνουν με τη ζωή και τις ανάγκες της.

Επί του προκειμένου: Η θέση του Βερολίνου είναι ότι «η συμμετοχή του ΔΝΤ είναι απαραίτητη». Η θέση του κ. Τσίπρα είναι ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». Προς τι λοιπόν συνεχίζεται η όπερα-μπούφα;

ΥΓ.1: Κατηγορεί η κυβέρνηση τα ΜΜΕ για μαύρη προπαγάνδα, που όμως τροφοδοτεί η ίδια. Από πού προέρχονται, λόγου χάριν, τα ρεπορτάζ για τα επερχόμενα μέτρα; Από δηλώσεις των ίδιων των υπουργών, από ακριτομυθίες, από διαρροές, από αλληλοκαρφώματα και βεβαιότατα από δημοσιογραφική έρευνα - εκτός κι αν αυτή η τελευταία έχει τεθεί εκτός νόμου επί των ημερών του κ. Παππά, άμα τε και του Τρύφων.

ΥΓ.2: Εκείνοι απ’ την κυβέρνηση που δεν τολμούν να τα βάλουν με εκδότες και διευθυντές, ζητούν από εκδότες και διευθυντές τον περιορισμό, ακόμα και τη λογοκρισία ενοχλητικών δημοσιογράφων - όχι πάντα απ’ το αντίπαλο στρατόπεδο. Μάλιστα σε όσα Μέσα, ιδιαιτέρως στο διαδίκτυο, ελέγχουν ορισμένοι (κι όχι όλοι) εκ των Συριζαίων, θάβουν κι εξοστρακίζουν τους ενοχλητικούς. Κανονικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να προσέχει ως κόρην οφθαλμού τους αντιλέγοντες από το αντίθετο στρατόπεδο και να στήνει ευήκοον ους στους αντιλέγοντες απ’ τον χώρο στον οποίο κινείται και ο ίδιος. Αλλά μάλλον ζητώ πολλά και (για τους κωλοπετσωμένους που λυμαίνονται αυτόν τον χώρο) χαζά...

ΥΓ.3: Δεν έχει -το έχουμε ξαναπεί- κανένα δικαίωμα η ΕΣΗΕΑ να καλεί σε απολογία και προς έλεγχον όσους δημοσιογράφους υποστήριξαν το «ναι». Οι δημοσιογράφοι κρίνονται από τους πολίτες (και τους δικαστές, όταν παραβαίνουν τον νόμο). Δεν κρίνονται απ’ τον Ερντογάν - και η ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί να υπέχει θέση Ερντογάν. Διότι αύριο, μια άλλης σύνθεσης κατά το Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ μπορεί να καλέσει σε απολογία και προς έλεγχον όσους υποστήριξαν το «όχι». Η δεοντολογία του επαγγέλματος ουδεμία σχέση έχει με τον τρόπο που την αντιλαμβάνονταν οΜπέρια ή οι «λαϊκοί» εισαγγελείς του Χίτλερ. Ακόμα και η ασυδοσία είναι προτιμότερη στον Τύπο, αν για την αντιμετώπισή της είναι να θυσιασθεί η ελευθερία του. Οταν κάποιος στον Τύπο γράφει ή λέει ψέματα, κάποιος στον Τύπο επίσης γράφει ή λέει την αλήθεια. Και οι πολίτες κρίνουν. Οσον δημοσιογράφοι, διευθυντές κι εκδότες δεν παραβιάζουν τους νόμους, είναι υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών, και μόνον αυτών, να κρίνουν και να διακριβώνουν...

Οσο γράφονταν αυτές οι αράδες η ΕΣΗΕΑ επέβαλε ποινές σε συναδέλφους. Είναι μια μελανή σελίδα στην ιστορία της ελευθεροτυπίας. Η Ενωση πρέπει να ανακαλέσει αμέσως τις εν λόγω ποινές και να σώσει την τιμή της όσο είναι καιρός.

Υπάρχουν δημοσιογράφοι που εκφράσθηκαν υπέρ του «ναι» είτε καθ’ υπαγόρτευσιν των αφεντικών, είτε επειδή έτσι πίστευαν οι ίδιοι. Και κρίνονται για αυτό. Από τους πολίτες. Κάθε άλλη ενέργεια εναντίον τους είναι μισαλλόδοξη καιφασιστική. Αντέχει η ΕΣΗΕΑ το βάρος μιας φασιστικής ενέργειας; Η οποία μπορεί αύριο να έχει θύματα τους σημερινούς θύτες; Αυτή είναι η αντίληψή μας για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών;  

ο Στάθης στον Ενικό