Βάζουν χέρι στις καταθέσεις

του Μάκη Κουρή
Βόμβα στα ετοιμόρροπα θεμέλια της οικονομίας αποτελεί η απόφαση των αφεντικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην είναι πλέον εγγυημένες οι καταθέσεις στις Τράπεζες. Πρόκειται για απόφαση που θα σπείρει πανικό και δύσκολα θα αφήσει κανείς τα λεφτά του στην Τράπεζα από την στιγμή που αύριο το πρωί μπορεί να κουρευτούν, όπως την έπαθαν οι ιδιώτες μικροομολογιούχοι, οι οποίοι εμπιστεύθηκαν το ελληνικό δημόσιο, ακόμη και να χαθούν αν η Τράπεζα λόγω κακοδιοίκησης βουλιάξει.

Οι προσπάθειες για την επανάκτηση της εμπιστοσύνης και την δημιουργία ενός κλίματος σταθερότητας πάνε περίπατο. Όπως και οι εκκλήσεις για επαναφορά των 50 δισ. ευρώ που έχουν απομείνει έξω από τα 65 με 70 δισ. ευρώ έβγαλαν μετά το 2010, από την στιγμή που ξέσπασε η οικονομική θύελλα.

Η απόφαση, στην οποία συναίνεσε και η κυβέρνηση μας, δεν τέθηκε στο τραπέζι του Γιούρογκρουπ χωρίς υστερόβουλες σκέψεις και υπολογισμούς Μέρκελ, Σόιμπλε, του Ολλανδού προέδρου του Γιούρογκρουπ κ.λπ. εκλεκτών που νέμονται για την πάρτι τους την ΕΕ. Σίγουρα στο μυαλό τους είναι οι καταθέσεις των πολιτών αλλά και των επιχειρήσεων από χώρες με οικονομίες που βρίσκονται υπό κατάρρευση, όπως είναι η δική μας και των άλλων χωρών του Νότου, να κατευθυνθούν στις Τράπεζες του βορρά (γερμανικές, ολλανδικές κ.ά.), που εμπνέουν στον καταθέτη μεγαλύτερη ασφάλεια. Τίποτε στο κλαμπ των Βρυξελλών δεν είναι αθώο…

Υπάρχει βέβαια το κερασάκι ότι μέχρι το ποσόν των 100.000 ευρώ είναι εγγυημένη η κατάθεση. Και ποιος εγγυάται ότι αύριο το πρωί δεν μπορεί να αλλάξει το Κονκλάβιο της ΕΕ την απόφαση και η εγγύηση είτε να περιορισθεί π.χ. στις 10.000 ευρώ, είτε να μην ισχύει για κανένα ποσό. Το είδαμε στην Κύπρο, το βιώνουν στην τραγωδία τους οι μικροομολογιούχοι.

Αλλά και η μη εγγύηση για πάνω από το ποσό των 100.000 ευρώ δεν είναι καθόλου έντιμη πράξη και αποτελεί προκαταρκτικό στάδιο καταλήστευσης των καταθέσεων πάνω από τις 100.000 ευρώ. Διότι με τέτοιο νομικό πλαίσιο, γιατί η Διοίκηση μιας Τράπεζας να μην την οδηγήσει σε χρεοκοπία για να φάει τα λεφτά των μεγαλοκαταθετών; Έχει ευθύνη ο καταθέτης για τις επιλογές της Διοίκησης, ρωτιέται ο καταθέτης αν εγκρίνει σε ποιον θα δοθεί δάνειο; Ή ποιοι και πόσοι θα προσληφθούν θα ρωτήσει ο Διοικητής τους καταθέτες πάνω από 100.000 ευρώ αν συμφωνούν;

Όλα αυτά είναι υποχρέωση της Κεντρικής Τράπεζας κάθε χώρας και στην χώρα μας της Τράπεζας Ελλάδος. Όπως επίσης είναι αποκλειστικά δική τους η ευθύνη να προστατεύσουν τους καταθέτες των Τραπεζών τους, ανεξαρτήτως ύψους κατάθεσης, αλλιώς ανοίγουν τον δρόμο για την ληστεία των καταθετών, με ηθικό αυτουργό την ΕΕ και τα κράτη-μελη της.

Και είναι παραπλανητικό, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις, ότι δεν μπορεί να πληρώνει το κράτος την χρεοκοπία μιας Τράπεζας. Είναι νόμιμο και απόλυτα σωστό να χάνει ο μέτοχος, αφού ουσιαστικά είναι ιδιοκτήτης, που δεν είναι όμως ο καταθέτης.

Το τελικό συμπέρασμα της απόφασης για εγγύηση των καταθέσεων είναι ο εκβιασμός του καταθέτη: Ή φέρνεις τα λεφτά σου στις Τράπεζες του βορρά και πρωτίστως στις γερμανικές ή χάνεις τα λεφτά σου, τις οικονομίες μιας ζωής για τα γεράματα.

• Απο “ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής”