Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος
Το ότι η κρίση μάς έπιασε και μας σήκωσε, δεν χρειάζεται κανένας "έξυπνος" σαν εμένα να το πει… Όμως από κάθε κακό μπορεί και να προκύψει κάτι καλό! Ίσως! Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είχαμε ξεφύγει τελείως! Θα μπορούσα να πω όπως λένε και κάποιοι παλιοί ότι "είχαμε κόψει τον άλυσο"… Θέλεις τα πλαστικό χρήμα από τα δάνεια και τις κάρτες, θέλεις η χαζομάρα του μυαλού μας, φαντασιωθήκαμε ότι ήμασταν σαν κάτι πρωταγωνιστές τηλεοπτικών σήριαλ, Μεξικού η Τουρκίας, και δεν μάς έπιανες πουθενά!
Έτσι με την κρίση είμαι ευχαριστημένος που δεν βλέπω τόσους πολλούς νεαρούς να κυκλοφορούν με κάτι αυτοκίνητα με εκατοντάδες ντεσιμπέλ ήχου, να επιδεικνύουν τα ηχεία τους, μπας και βρεθεί καμιά χαζή και κρυφτεί μέσα στο όχημα πίσω από τα φιμε τζάμια … Επίσης όλα εκείνα τα τεράστια 4χ4 τζιπ φρέσκα –φρέσκα από τη βιτρίνα ,δεν τα βλέπω και τόσο πολύ πλέον ! Μα τόσα πολλά 4χ4 στον κάμπο τι να τα κανείς βρε Καραμήτρο; Πες αλεύρι, η τράπεζα σε γυρεύει! Για τα δανεικά! Και όχι μόνο για το αυτοκίνητο, αλλά και για το διακοποδάνειο, το εορτοδάνειο, το χρηματιστηριακό δάνειο, το δάνειο για το σπιτικό κινηματογράφο, για τη σάουνα το τζακούζι και την ξανθιά από την Ουκρανία που επέστρεψε στο Κίεβο τώρα που δεν βλέπει μέλλον.. με τη σύνταξη σου!
Μα διάολε, τι συνήθειες αρχοντικές ήταν αυτές που είχαμε αποχτήσει; Γυναίκα στο σπίτι να μας καθαρίζει, γυναίκα να μας σιδερώνε, γυναίκα για να απλώνει χέρι ο σύζυγος, που αν δεν του είχανε κάνει το προξενιό, λίγο ήθελε να πάει για καλόγερος και να λέει τον ηγούμενο …Βιργινία !
Έτσι που λέτε, η κρίση έβαλε ορισμένα πράγματα στη θέση τους! Καθάρισε λιγάκι το μυαλό μας που νομίζαμε ότι χρεώνοντας μια κάρτα κάθε βδομάδα, θα μπορούσαμε να έχουμε λεφτά για πάντα…
Όλη η χώρα διορισμένη στο δημόσιο, και ανάλογα με το μέσον που διέθετες έπιανες και την κατάλληλη θέση με τον ανάλογο μισθό. Εισαγόμενα αυτοκίνητα και εισαγόμενοι εργάτες να δουλεύουνε για να μας φτιάχνουνε τις βίλλες και τις πισίνες μας! Και όχι βέβαια, αυτό που είπε ο κος Πάγκαλος ήταν λάθος! Μαζί δεν τα φάγαμε, μαζί κατρακυλάγαμε! Και μας πήρε όλους η κατηφόρα! Και εκείνους που τρώγανε τις μίζες και τα λεφτά από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, και εμάς τα κορόιδα του ιδιωτικού τομέα, που πάντα πολεμάμε για ένα παλιομεροκάματο, και τώρα από τα ολίγα τα δικά μας πρέπει να ξεπληρώσουμε τους θησαυρούς των πειρατών της Μεσογείου!
Αλλά σας είπα, η κρίση ίσως φέρει και λίγο σύνεση σε αρκετούς από εμάς! Από τον ξέφρενο καταναλωτή που αγόραζε ότι έβρισκε μπροστά του, και παράγγελνε δέκα πιάτα στην ταβέρνα και ήθελε τρεις σόδες και δυο χάπια για τη χοληστερίνη για να συνέλθει, μέχρι τον πολιτικό που νόμιζε ότι χωρίς να κάνει τίποτε απολύτως ουσιαστικό για τη χώρα του, μόνο με καμιά πενηνταριά - εκατό διορισμούς, θα ήταν πάντα στη βουλή να μας παριστάνει τον σπουδαίο σωτήρα μας!
Αχ, έχω μια κρίση εδώ στην κοιλιά! Τον μόσχο τον σιτευτό τον φάγαμε! Άντε να φάμε και κανένα όσπριο και κανένα χορτάρι μπας και γλυτώσουμε κανένα μισθό και κανένα πάχος που έχουμε γίνει οχτακόσια κιλά αηδία ο καθένας ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου