«Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»!

Στις 24 του Μάη 1976 η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρνει για συζήτηση στη Βουλή τον περιβόητο «Νόμο 330» περί «εργατικών οργανώσεων και συνδικαλιστικών ελευθεριών».

Είναι ένα από τα πιο αντεργατικά νομοθετήματα που γνώρισε ο τόπος. Συνάντησε εξ αρχής την αντίθεση όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των εργαζομένων, πλην της κυβερνητικής διοίκησης της ΓΣΕΕ, η οποία περιορίστηκε να υποβάλει ορισμένες δευτερεύουσας σημασίας τροποποιήσεις.

Ο αλήστου μνήμης υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης, υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο, χαρακτηρίζει «αυθάδη και ιταμή» την αξίωση για απόσυρσή του.

Ο Νόμος 330 περιορίζει δραστικά το δικαίωμα της απεργίας, κατοχυρώνει την ανταπεργία (λοκ άουτ), νομιμοποιεί τη συγκρότηση απεργοσπαστικών μηχανισμών και, κυρίως, απαγορεύει την «πολιτική απεργία». 

Οπως σημειώνεται απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής, πλην της ΝΔ, όλες οι απεργίες των εργαζομένων θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολιτικές αφού μοιραία στρέφονται κατά της πολιτικής της κυβέρνησης. Ετσι, η κυβέρνηση επιχειρεί την ουσιαστική κατάργηση του απεργιακού δικαιώματος. 

Ακόμη, ο νόμος απαγορεύει τις απεργίες αλληλεγγύης, αλλά και κάθε άλλη απεργιακή κινητοποίηση που δε στρέφεται κατά του συγκεκριμένου εργοδότη και δεν περιορίζεται σε καθαρά μισθολογικά αιτήματα. 

Με διάταξή του υποχρεώνει τους εργαζόμενους στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και στους Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας να γνωστοποιούν τα αιτήματά τους 15 μέρες πριν από την κήρυξη της απεργίας. 

Ακόμη, χαρακτηρίζονται παράνομες όσες απεργίες δεν κηρύσσονται από τα επίσημα «επαγγελματικά σωματεία».

Ο ανεκδιήγητος υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης σημειώνει στην εισηγητική του έκθεση ότι δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και δηλώνει στους δημοσιογράφους: «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»!

Την ίδια μέρα αρχίζει 48ωρη απεργία των εργαζομένων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, την οποία κήρυξαν πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες, ενώ δεκάδες χιλιάδες απεργοί πραγματοποιούν μεγάλη και μαχητική πορεία στην Αθήνα. 

Ομως, η κυβέρνηση κρατά για τη δεύτερη μέρα της απεργίας (στις 25 του Μάη) το σχέδιο για τη δολοφονική επίθεση της Αστυνομίας κατά των απεργών.

Στις 25 Μάη 1976, με εντολή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, εκδηλώνεται πρωτοφανής σε αγριότητα αστυνομική επίθεση κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Στην Αθήνα χτυπήθηκαν οι απεργοί που διαδήλωναν κατά του αντεργατικού «Νόμου 330» και στη Ρόδο, όπου χτυπήθηκαν οι διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι, διαμαρτυρόμενοι για την παρουσία πλοίων του 6ου Στόλου.

Στην Αθήνα, τα επεισόδια άρχισαν το μεσημέρι, όταν αστυνομικές δυνάμεις εμπόδισαν τους απεργούς οικοδόμους να συνεχίσουν την πορεία τους προς τη Βουλή. 

Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επίθεσης, κάνουν την εμφάνισή τους ομάδες προβοκατόρων, με στόχο την πρόκληση καταστροφών. 

Οι αστυνομικοί χτυπούν αδιακρίτως όποιον βρουν μπροστά τους. Επί 12 ώρες, το κέντρο της Αθήνας μοιάζει με πεδίο μάχης. 

Τα επεισόδια επεκτείνονται από το Σύνταγμα μέχρι την Ομόνοια, την Πειραιώς, την Πατησίων, ενώ δεκάδες «αύρες» γεμίζουν τον τόπο δακρυγόνα. Μια «αύρα» στη γωνία Αιόλου και Λυκούργου παρασύρει και σκοτώνει μια ηλικιωμένη γυναίκα. 

Ο απολογισμός των επεισοδίων είναι 68 τραυματίες (δυο απ’ αυτούς με τραύματα από πυροβόλα όπλα) και περισσότερες από 100 συλλήψεις. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ψηφίζεται στη Βουλή ο «Νόμος 330».

Στη Ρόδο, όλα άρχισαν στις 24 Μάη το πρωί, όταν εκατοντάδες κάτοικοι του νησιού συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι, για να διαμαρτυρηθούν για την παρουσία του αμερικανικού αεροπλανοφόρου «Αμέρικα» στο νησί. 

Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται όλη τη μέρα και οι Ροδίτες καταφέρνουν να αποτρέψουν την αποβίβαση των Αμερικανών ναυτών, η Αστυνομία επεμβαίνει, δύο άτομα τραυματίζονται και δεκάδες συλλαμβάνονται. 

Στις 25 Μάη το πρωί, οι διαδηλωτές είναι ακόμη περισσότεροι, όλη η Ρόδος είναι στο πόδι. Ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας μεταφέρονται αεροπορικώς από την Αθήνα. Το μεσημέρι, αρχίζει η αστυνομική επίθεση, οι συμπλοκές συνεχίζονται για αρκετές ώρες. 

Μέχρι το βράδυ, ο αριθμός των τραυματιών ανέρχεται σε 81 (58 ιδιώτες και 23 αστυνομικοί), ενώ πραγματοποιούνται 28 συλλήψεις. 

Οι κάτοικοι της Ρόδου, παρά την πρωτοφανή αστυνομοκρατία για τα δεδομένα του νησιού, επιβάλλουν τη θέλησή τους. Το πρωί της 26ης Μάη, τα αμερικανικά πλοία «σηκώνουν άγκυρες».

ημεροδρόμος