Κιουί και ούι-ούι...

QE - ποσοτική χαλάρωση - ηχητική απόδοση στα ελληνικά: Κιουί.

Και είπεν ο κ. Ντράγκι (για την ποσοτική χαλάρωση): «Πρώτα τα μέτρα»! - Κίουιιι! - ο μπούφος της διαφήμισης.

Και είπεν ο κ. Ντράγκι: «Πρώτα η ρύθμιση του χρέους»! Κίουιιι! - ο μπούφος της διαφήμισης.

Και είπεν ο κ. Ντράγκι: «Και ύστερα η ποσοτική χαλάρωση»! Κίουιιι! - ο μπούφος της διαφήμισης...

...το τρίποντο του τριμάλακα! - πάντα του μπούφου της διαφήμισης.

Και τώρα που τελειώσαμε με αυτήν τη γελοιογραφία χωρίς σκίτσο, ας περάσουμε στα πτωχοπροδρομικά τα ημέτερα. Από όταν ο Τσίπρας

γονάτισε μπροστά στους Δανειστές και τους αναγνώρισε ως Δυνάστες, υποχρεώθηκε να παίρνει και να εκτελεί εντολές. Αυτήν την ντε φάκτο δικτατορία πάνω στη χώρα μας ο Τσίπρας προσπαθεί να διαχειρισθεί με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα

που του σκάνε πάντα στα χέρια. Κάθε φορά που πανηγυρίζει, η νύφη φτερνίζεται και ο γάμος σκορπίζει κομμάτια και θρύψαλα. Αυτή η φάρσα-μπούφα επαναλαμβάνεται συνεχώς, με τελευταίο φιάσκο την πρόσφατη αξιολόγηση, τα πρόσθετα νέα μέτρα που την ακολούθησαν και την είσοδο σε ένα νέο μνημόνιο - ανώτερο στάδιο του τρέχοντος.

Από όταν ο Τσίπρας γονάτισε μπροστά στους Δανειστές-Δυνάστες, αυτοί τον κάνουν ό,τι θέλουν. Του δίνουν διαταγές, τον «αδειάζουν», τον προβοκάρουν, τον εκβιάζουν, τον εξευτελίζουν, ένας ατέλειωτος

φαύλος κύκλος μέσα στον οποίον ο Τσίπρας κάνει συνεχώς κωλοτούμπες. Οδηγώντας την Ελλάδα από το κακό στο χειρότερο.

Τώρα πια το πανηγυράκι εξέπνευσε οριστικώς και η κυβέρνηση επιτέλους χαμηλώνει τους τόνους. Χωρίς όμως να αλλάζει τακτική - Κίουιιι, που θα έλεγε και ο μπούφος της διαφήμισης. Η κυβέρνηση (και όχι ο μπούφος) εναποθέτει τις ελπίδες της(;) στο Γιούρογκρουπ της 15ης Ιουνίου, κι αν όχι, στη Σύνοδο Κορυφής λίγες ημέρες πιο μετά. Ζητώντας τι; Αυτήν τη φορά «καθαρές λύσεις» (Τσίπρας). Τι καθαρές λύσεις θα είναι αυτές; Θα πλένονται συχνά; Θα τις

κυνηγάμε να τους κάνουμε μπάνιο; Θα βγαίνει από πάνω τους με ένα απλό ντουζ το αίμα; με πράσινο σαπούνι ή θα χρειάζεται μοσχοσάπουνο Γερμανίας (πάντα η «καθαρή λύση») για να μη βρομάει βία, ληστεία και ανθρωποφαγία;

Η κυβέρνηση πλέον φοβάται. Οχι για τη χώρα, αλλά για τις καρέκλες της. Για πολλοστή φορά (ανάλογη με όσες έσπασε, επιμένοντας, τα μούτρα του) ο Τσίπρας επιμένει σε «πολιτική λύση». Με την ίδια τακτική, δηλαδή, προσδοκά σε διαφορετικό αποτέλεσμα - όχι επειδή είναι βλαξ, αλλά επειδή δεν έχει άλλη οδό, δεν έχει εναλλακτική, έχει από καιρό μπει στον μονόδρομο «ουκ έστιν οδός, ουκ έστιν ελπίς». Και τώρα

φοβάται πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Η «καθαρή λύση» που επαγγέλλεται δεν είναι παρά το πρόσχημα για να δεχθεί την πρόσφατη «λύση» Σόιμπλε με κάποιες βελτιώσεις ή χωρίς. Η επιμήκυνση του χρέους (που ουσιαστικά είναι η νομιμοποίησή του σε ακόμα πιο ειδεχθή μορφή) δεν είναι επείγουσα για τη Γερμανία κι έτσι τώρα

ο Τσίπρας υφίσταται αυτό που τον περίμενε. Εχει τελειώσει τη βρόμικη δουλειά - λίγα ακόμα προαπαιτούμενα εκκρεμούν - είναι πλέον αναλώσιμος. Η Γερμανία πριν και μετά από τις δικές της εκλογές, αισθάνεται πιο άνετα με τον Τσίπρα στα τελειώματα και ακόμα πιο άνετα με τη διαδοχή του Τσίπρα απ’ τον Κυριάκο.

Ο μόνος σχεδιασμός που έχει απομείνει για τον Τσίπρα αφορά στον ρόλο που επιδιώκει να έχει μετά τις ελληνικές εκλογές - έναν ρόλο που θα εξαρτηθεί από το χαμηλό ή χαμηλότερο ποσοστό που θα λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είτε όπως είναι τώρα, είτε με την τελειωτική του μετάλλαξη, καθώς ήδη αυτή σχεδιάζεται από το «επιτελείο»(!) του Τσίπρα.

Ομως, το στίγμα της Ιστορίας ήδη ολοκληρώνεται: Ο Τσίπρας είναι ο άνθρωπος που οδήγησε την αντίσταση των Ελλήνων στον εκφυλισμό, και την Ελλάδα στο τελικό στάδιο της χειραγώγησης, την υποταγή.

Για αυτό, όταν ο Τσίπρας επικαλείται την Αριστερά, απλώς την υβρίζει.

Για αυτό η Ελλάδα στα χέρια του Τσίπρα έμεινε ανυπεράσπιστη στις ορέξεις μιας Γερμανίας που πλέον διεκδικεί διά στόματος Μέρκελ και επισήμως την ηγεμονία της Ενωσης. «Η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί εφεξής στις δικές της δυνάμεις, καθώς οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ και η Βρετανία κινούνται σε άλλη τροχιά».

Οπως εύστοχα επισημαίνει η χθεσινή «Καθημερινή», «ο δυτικός κόσμος απειλείται με ρήγμα». Ουδείς γνωρίζει αυτήν τη στιγμή αν οι ΗΠΑ θα «μαζέψουν» τον έως τώρα υπεργολάβο τους ή αν το «υπεράνω όλων οι ΗΠΑ» του Τραμπ θα συγκρουσθεί με το «über alles, η Γερμανία» της Μέρκελ.

Με τον Τσίπρα ωσάν τρομαγμένο κοτόπουλο, ουδέν καλό προοιωνίζεται η σύγκρουση των βουβάλων στον βάλτο...

ο Στάθης στον Ενικό