ελπίδας ήταν άγγελοι με τα φτερά κομμένα.
Μωρά ήταν στην κούνια τους, μωρά χωρίς πατέρα
παιδιά που γεννηθήκανε σε κάποια μαύρη μέρα.
Σημάδια της αγνότητας, ικέτες της ειρήνης
ήταν παιδιά ανήλικα παιδιά της Παλαιστίνης.
Κι ήρθαν εκείνοι, των λαών το αίσχος και η κατάρα
Πάνω στ' αθώα τα παιδιά, σκορπίσαν την αντάρα.
Ήρθαν μια νύχτα αφέγγαρη κραδαίνοντας μαχαίρια
και με το αίμα των παιδιών λερώσανε τα χέρια.
Εκείνοι που έχουν για Θεό τα όπλα και τον τρόμο,
εκείνοι που χαράξανε του Γολγοθά το δρόμο.
Και οι άλλοι οι ανθρωπιστές, του κόσμου οι προστάτες
δεν είδαν λέει τίποτα, γυρίσανε τις πλάτες.
Κανανε κάποια σύσκεψη με «κεκλεισμένας θύρας»
κι είπαν εμείς δεν ξέρουμε και νίπτουμε τας χείρας.
Γι αυτό όμως το έγκλημα που ο κόσμος πάει να φρίξει,
το αίμα να γίνει των παιδιών ποτάμι να τους πνίξει.
Καστρινός
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου