Aνασχηματισμός Εγώ ο Σημίτης

Προτείνω  την κατάργηση των εκλογών. Ετσι κι αλλιώς, όσες εκλογές κι αν γίνουν, ό,τι αποτέλεσμα και να φέρουν, τελικώς τις κερδίζει ο κ. Σημίτης.

Θα επρόκειτο για θαύμα της φύσης αν δεν επρόκειτο για θαύμα του συστήματος. Ο καπιταλισμός ήδη απ’ τη δεκαετία του ’90 διά του«εκσυγχρονισμού», όστις συνενώνει συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτεςστην ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική, αποφάσισε ότι δεν χρειάζεται πλέον την αστική δημοκρατία, εκτός κι αν η δημοκρατία αυτή ρυθμισθεί έτσι ώστε να εκλέγει πάντα έναν Σημίτη.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη. Σρέντερ - Μέρκελ. Σαρκοζί - Ολάν. Τόνυ Μπλαίρ - Κάμερον. Μπερλουσκόνι - Ρίτσι.Θαπατέρο - Ραχόι και πάει λέγοντας...

Το ίδιο κι εδώ. Μπορεί ο κ. Σημίτης να λέγεται κάθε φορά Παπαδήμος,Στουρνάρας, Χαρδούβελης, αλλά αυτός κυβερνάει. Δεν πάει να γίνονται εκλογές, αυτό

το ολοκληρωτικό και συνεπώς ακροδεξιό πολιτικό νεόπλασμακατατρύχει όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση (και την Ελλάδα) όχι ως αποτέλεσμα τυχαιότητος αλλά ως κατασκεύασμα εκ προμελέτης. Η αστική τάξη διεθνώς δεν χρειάζεται πλέον τις αστικές δημοκρατίες,

χρειάζεται απλώς τους τύπους τους, ολίγον απ’ τους θεσμούς τους και κάτι απ’ τις τελετουργίες τους για να διαστρέψει ό,τι φιλολαϊκό απέμεινε από την ουσία τους. Σήμερα στην Ελλάδα κυβερνά το δεύτερο και το τέταρτοκόμμα, ενώ σιγά-σιγά οι εκλογές εκφυλίζονται

σε ένα πρόσχημα του ίδιου κομφορμισμού: ό,τι και να λέει το αποτέλεσμα, να κυβερνά ο «εκσυγχρονισμός» (δηλαδή να εφαρμόζεται ο πιο άγριος νεοφιλελευθερισμός) μέσα από συμμαχίες κομμάτων, αδιανόητες μόλις στο πρόσφατο παρελθόν. Αν πριν από λίγα χρόνια έλεγες σε έναν δεξιό ότι ψηφίζοντας Σαμαρά θα τον κυβερνά ο κ. Σημίτης, θα σε θεωρούσε τρελόν.

Οταν μιλάμε για τον «πειρασμό» της Γερμανίας να εκγερμανίσει την Ενωση, θα πρέπει ταυτοχρόνως να μιλάμε και για τον πειρασμό της αστικής τάξης να αποδομήσει την αστική δημοκρατία. Στα καθ’ ημάς, η κατάλυση του Συντάγματος, η υποβάθμιση του Κοινοβουλίου και η αυταρχική διακυβέρνηση αποτελούν αψευδείς μάρτυρες αυτού του φαινομένου.

Ο αχταρμάς (τραγικός) αυτού του ανασχηματισμού καταδεικνύει περισσότερο από κάθε άλλη φορά την επικράτηση του εκφυλισμού της πολιτικής και των ιδεολογιών σε ένα χρηστικό εργαλείο προκειμένου να ολοκληρωθεί ημετάλλαξη της (κάθε) χώρας σε υπάκουη σκλάβα των τραστ και των τραπεζών.

Ποια λαϊκή δεξιά, ποια ακροδεξιά, ποιο Βενιζελικό έστω ΠΑΣΟΚ, ποιασοσιαλδημοκρατία , όλα ένας βολικός χυλός που χθες τον έλεγαν Γεωργιάδηκαι σήμερα Βορίδη. Σ’ αυτόν τον χυλό μπορεί να μπει αύριο η ΔΗΜΑΡ όπως βγήκε χθες, ή το ΛΑΟΣ. Μπορεί να συνυπάρχει η κυρία Βούλτεψη με όσους έπτυε χθες και πιθανόν να ξαναπτύει αύριο, πλην όμως όλα αυτά είναι λεπτομέρειες - άλλωστε το 90% των Υπουργών που μετέχουν σ’ αυτήν την κυβέρνηση έχουν κατά καιρούς αλληλοβρισθεί για ποικίλους λόγους που υπερβαίνουν κατά τον αριθμό τη βιοποικιλότητα του Πηλίου.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι μόνον πως ό,τι και να γίνει εν τέλει κυβερνά ο κ. Σημίτης, αλλά και ότι η κάθε φορά μεταμόρφωσή του είναι χειρότερη τηςπροηγούμενης. Κατ’ αρχήν στην κορυφή: ο κ. Σημίτης (δηλαδή ο μονεταριστικός εκσυγχρονισμός και ο πιο ακροδεξιός νεοφιλελευθερισμός) κυβέρνησε ωςΚαραμανλής, ως Γιωργάκης, ως Παπαδήμος και ως Σαμαράς υπό τη μορφήν του κ. Αλογοσκούφη, του κ. Παπακωνσταντίνου, του κ. Βενιζέλου, του κ.Στουρνάρα και τώρα του κ. Χαρδούβελη.

Απ’ όσα πολλά εγράφησαν για τον άνδρα προκύπτει αποτυχημένος στις προβλέψεις του (έβλεπε ανάκαμψη απ’ το 2011), αποτυχημένος (δηλαδή πολύ αποτελεσματικός) θιασώτης του κουρέματος των ομολόγων που αλάλιασαν τα ασφαλιστικά ταμεία (άτινα ο ίδιος τώρα καλείται να αποτελειώσει). Σύμβουλος της Γιούρομπανκ που μπάταρε δυο φορές (με τον κ. Λάτση όμως να επωφελείται επίσης δυο φορές: με μετοχές της Εθνικής και με φιλέτα τύπου «Ελληνικού»). Προσέτι, επειδή ο άνθρωπος

έγραφε (στην «Καθημερινή») ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι κακή επιλογή, καλείται τώρα να... επαναδιαπραγματευθεί το χρέος. Εδώ πλέον οεκφυλισμός τού κυβερνάν φθάνει σε κωμικά και γκροτέσκ επίπεδα. Ενας

...δικός μας άνθρωπος, διότι επί χρόνια πληρώνεται απ’ τα δικά μας λεφτά, τους φόρους μας, ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης καλείται να φέρει εις πέρας το τέλος μας.

Το τέλος αυτό έχει ήδη προδιαγραφεί απ’ τα πρώτα μνημόνια, απ’ τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου (τους εφαρμοστικούς νόμους που ελήφθησαν και έπονται) όπως κι απ’ όσα προβλέπονται στην πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα κατόπιν εορτής ή μάλλον κατόπιν εκλογών. Τι πιοχυδαίο κι όμως, τι πιο συνηθισμένο;

Ενα πρέπει να αναγνωρίσουμε στον κ. Σαμαρά: ότι επιτέλους πέτυχε το πιο ολιγομελές κι ευέλικτο Υπουργικό Συμβούλιο απ’ τη μεταπολίτευση: τον εξής έναν, τον κ. Σημίτη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μονομελές Υπουργικό Συμβούλιο, με τον κ. Σημίτη σε πέντε-έξι παραλλαγές συν πέντε-έξι ακόμα πρόσωπα

βγαλμένα απ’ τον χώρο της τηλεοπτικής κυρίως προπαγάνδας, μάλιστα της πιο αμετροεπούς και της πιο φθηνιάρικης. Πρόκειται για τον εκφυλισμό του εκφυλισμού. Διότι, αν η αστική τάξη έχει επιλέξει πλέον ένα εκφυλισμένο άμα τε κι εκφυλιστικό μοντέλο διακυβέρνησης, αυτό το μοντέλο από χρήση σε χρήση εκφυλίζεται και το ίδιο.

Κάθε υβρίδιο δεξιού - σοσιαλδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού είναιχειρότερο απ’ το προηγούμενο. Δεν αντέχει την εντροπία του, ούτε την ύβριν που περιέχει. Για αυτό και η ρητορική που τα επικαλύπτει όλα αυτά γίνεται όλο και πιοκούφια. Χθες, επί παραδείγματι, ο κ. Σαμαράς στην εναρκτήρια ομιλία του προς τα Σημιτοειδή του αναφερόταν σε έναν πλασματικό ανύπαρκτο κόσμο. Δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Είναι υποχρεωμένος πλέον να λέει ψέματα.

Τι να πει; αυτά που λέει η έκθεση του ΔΝΤ; Οχι! Ο κ. Πρωθυπουργός, είτε ο ίδιος είτε διά στόματος Βενιζέλου, είναι υποχρεωμένος να πει και να λέει όλο και πιο πολλά ψέματα. Είναι υποχρεωμένος να σου πυροβολεί το μυαλό, διότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς μέσα στο πλαίσιο του ταξικού εμφυλίου πολέμου που έχει κηρύξει και διεξάγει...

ο Στάθης στον Ενικό