Τι είναι αυτό που ζούμε;

Tι είναι αυτό που ζούμε; Ποιος δεν το έχει σκεφτεί; Ποιος δεν έχει νιώσει σαν εφιάλτη, που ξαφνικά θα λήξει απότομα και τότε θα είναι όλα «όπως πριν», «όλα καλά»;

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΛΑΓΚΟΣ
Η ζωή μας άλλαξε απότομα, όπως σχεδόν πάντα έτσι γίνεται στις ζωές των ανθρώπων. Αλήθεια ποιος θα το πίστευε ότι μέσα σε μια νύχτα θα σταματούσε, στην ουσία κάθε δραστηριότητα, οικονομική, κοινωνική και θα έμπαιναν ολόκληρες πόλεις στην αρχή, ολόκληρα κράτη μετά σε καραντίνα; Και όμως έγινε. Ακριβώς με έναν απίστευτο τρόπο, όπως γίνεται εκεί που ξεσπά κάποιος πόλεμος και αναγκάζονται οι άνθρωποι να φύγουν για να σωθούν. Μόνο που εδώ τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε αυτό. Πρέπει να μείνουμε μέσα.

Και όμως όλα τα σημάδια υπήρχαν και όλα αυτά που βιώνουμε σήμερα έχουν περιγραφεί επιστημονικά, εδώ και πολλά χρόνια. Ο υπερπληθυσμός και μάλιστα ο υπερπληθυσμός των αστικών κέντρων έπαιξαν βασικό ρόλο στην γρήγορη μετάδοση του ιού. Μόλις το 2007 για πρώτη φορά οι κάτοικοι των πόλεων είναι πλέον περισσότεροι από τους κατοίκους της υπαίθρου με ότι αυτό συνεπάγεται.

Μέχρι χτες μια μεγάλη μερίδα των πολιτών μιλούσαν για τα κακά που επιφέρει το δημόσιο σύστημα υγείας. Μέχρι χτες όμως, γιατί ως γνωστόν, όταν έρθει η δύσκολη στιγμή τότε πάνε κατά μέρος οι ιδεοληπτικές μπούρδες περί ρύθμισης των αγορών και ξαφνικά το η «υγεία πάνω απ’ όλα» βρίσκει τη θέση του στο λεξιλόγιο και του πλέον άκρατου νεοφιλελεύθερου ειδήμονα.

Στις μέρες που θα μείνουμε στο σπίτι λοιπόν, καλό θα ήταν μαζί με το μαγείρεμα και τις αναρτήσεις των πιάτων μας στα σόσιαλ μίντια, να σκεφτούμε. Να συλλογιστούμε, τι είναι τελικά αυτό που αξίζει πραγματικά στη ζωή μας. Είναι ιδανική στιγμή να σωπάσουμε λίγο απ όλα και να αναρωτηθούμε, πως στο διάολο τον θέλουμε τον κόσμο μας; Θέλουμε να δουλεύουμε σαν τρελοί όλη μέρα για να πληρώσουμε το νοίκι μας μόνο;

Μετά από μια τέτοια ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας δεν είναι περίεργο που δεν μπορέσαμε να περιορίσουμε ένα τέτοιο γεγονός σε παγκόσμια κλίμακα; Τι είναι επιτέλους αυτές οι περιβόητες αγορές;

Σκέψου απλά ότι όταν τελειώσει όλο αυτό πάλι από εσένα θα ζητήσουν να «κάνεις θυσίες» για τις απώλειες που είχε η οικονομία… Το θες;

https://www.imerodromos.gr/