Επισήμως, στην Ελβετία των 7 εκατ. κατοίκων είχαν καταγραφεί έξι κρούσματα και στην Ελλάδα των 11 εκατ. κατοίκων είχαν καταγραφεί –τότε– τρία κρούσματα του νέου ιού. Οταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, η εικόνα ήταν πολύ διαφορετική.
Στην Ελλάδα τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είχαν φτάσει τα 117, με έναν νεκρό, ενώ στην Ελβετία τα γνωστά κρούσματα είχαν φτάσει τα 815, με έξι νεκρούς. Παρά την τρελή πορεία του COVID-19 στη χώρα που ζει, η δρ Κέμπερ συστήνει: «Πρέπει να μοιάσουμε στους Ελβετούς».
Η Σουζάνα Κέμπερ-Μαργαρίτη, κόρη Ελλήνων ακαδημαϊκών, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, όπου απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην Ανοσολογία. Εχει εργαστεί σε νοσοκομεία στην Ελβετία, στη Γερμανία, στο Ην. Βασίλειο, ακόμη και στην Αυστραλία και στη Ναμίμπια.
Το ’17 έφυγε με την οικογένειά της από την Ελλάδα για την Ελβετία, αλλά προκειμένου να διατηρήσει επαφή με τις οικογένειες στη χώρα μας δημιούργησε ένα ελληνόφωνο σάιτ για γονείς που θέλουν να μάθουν να αντιμετωπίζουν καθημερινά θέματα υγείας των παιδιών τους.
Με άλλα λόγια, «πατάει» ταυτόχρονα και στις δύο χώρες, με το φυσικό της ιατρείο στην Ελβετία και με το… ψηφιακό της πόστο στην Ελλάδα, έχοντας έτσι σφαιρική εικόνα για τον τρόπο που οι δύο λαοί αντιμετωπίζουν την κρίση με τον νέο κορωνοϊό. «Στη Ζυρίχη δεν έχει δημιουργηθεί πανικός, ο κόσμος έχει αντιληφθεί ότι πρόκειται για έναν ιό που κάνει γριπώδη κατάσταση», λέει στην «Κ».
Δρ Σουζάνα Κέμπερ-Μαργαρίτη: «Οι γονείς θέλουν να πάνε στον γιατρό από την πρώτη μέρα του πυρετού. Αν όμως εξαιρέσουμε ειδικές κατηγορίες όπως τα βρέφη, είναι περιττό να πας τότε στον γιατρό γιατί πρόκειται για το ξεκίνημα μιας ιογενούς κατάστασης». Οπως επισημαίνει η Ελληνίδα παιδίατρος, στην Ελβετία κυκλοφόρησαν εγκαίρως οδηγίες αντιμετώπισης του κορωνοϊού με εικόνες, ώστε να είναι κατανοητές στους πολίτες.
«Οταν μίλησα στο κανάλι μου στο YouTube για το θέμα (σ.σ. στο πλαίσιο της online παρουσίας της έχει ανοίξει και κανάλι στο YouTube με παιδιατρικά θέματα), πολύ πριν έρθει για τα καλά στην Ευρώπη ο ιός, σύστησα να μη φοβόμαστε, ότι οι πιθανότητες να κολλήσουμε είναι μικρές. Ακουσα πολύ... βρισίδι από την Ελλάδα. Εκείνη την περίοδο άλλες χώρες είχαν πολλαπλάσια περιστατικά από ό,τι η Ελλάδα, αλλά κανείς δεν έκανε ότι έχει έρθει η πανούκλα. Κανείς δεν έτρεχε για μάσκες. Εχουν αντιληφθεί ότι αν έχεις κάτι πρέπει να μείνεις σπίτι. Και αυτό για να προστατεύσεις τους κοντινούς σου ανθρώπους, αλλά και τη γειτόνισσά σου που είναι 67 χρόνων και παίρνει 13 χάπια την ημέρα».
Η κύρια αγωνία είναι μην κολλήσουν άνθρωποι που κινδυνεύουν. Ομως σύμφωνα με την ίδια, ο πιο έντονος τρόπος που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα αυτή την κρίση αποτελεί αντανάκλαση της επίσημης γραμμής, από Αρχές και ΜΜΕ.
«Σας προσκαλώ να συγκρίνετε τις ειδήσεις και τον τρόπο που μεταδίδονται οι πληροφορίες και οι συμβουλές από την τηλεόραση στις δύο χώρες. Ακόμα και αν δεν μιλάτε γερμανικά αξίζει να δείτε σε βίντεο τις ειδήσεις στην Ελβετία, τον τρόπο και τον τόνο της φωνής, πώς μιλάνε οι άνθρωποι για αυτό το θέμα. Γιατί έτσι συμπεριφέρονται. Βρίσκω ότι μιλούν απλά και πρακτικά και δεν προκαλούν ούτε φόβο ούτε πανικό... Μετά διαβάζεις άρθρο στην Ελλάδα με τίτλο “σε αυστηρή απομόνωση η οικογένεια του 38χρονου”, λες και υπάρχει άλλου είδους απομόνωση και λες και ο άνθρωπος έχει χολέρα! Ακόμα και όταν μιλάνε για ψυχραιμία, με τον τρόπο που το λένε, επικοινωνούν το αντίθετο».
Οι διαφορές
Οπως λέει η δρ Κέμπερ, ακόμα και οι επίσημες οδηγίες προστασίας και αντιμετώπισης που εκδόθηκαν από την πρώτη στιγμή και στις τέσσερις επίσημες γλώσσες στην Ελβετία, ήταν σαφείς και κατανοητές. Με εικόνες ο πολίτης καταλάβαινε τι είχε να αντιμετωπίσει και με ποιον τρόπο.
Αντίστοιχες οδηγίες έχουν εκδοθεί προς τους πολίτες φυσικά και από τις ελληνικές αρχές. «Λένε τα ίδια πράγματα, αλλά με πιο δυσνόητο τρόπο». Στο portal της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Ελβετίας επίσης μπορεί ο πολίτης με την πρώτη ματιά να εντοπίσει τα τελευταία στατιστικά σχετικά με την κρίση. Στο σάιτ του υπουργείου Υγείας και του ΕΟΔΥ αυτό δεν είναι εφικτό.
Ο τρόπος αντίδρασης σε μια κρίση δημόσιας υγείας είναι ενδεικτικός και του τρόπου αντίδρασης σε οποιοδήποτε θέμα υγείας. Οπως αναφέρει η Σουζάνα Κέμπερ-Μαργαρίτη, την περίοδο που διατηρούσε ιατρείο στην Αθήνα συνήθιζε να λέει στους γονείς να… μην έρχονται στο ιατρείο της.
«Μου έλεγαν θυμάμαι, πρώτη φορά μας φρενάρουν από το να πάμε στον γιατρό! Υπάρχει εξάρτηση από τον παιδίατρο που φυσικά αποκαλύπτει έναν φόβο, μια ανασφάλεια. Οι γονείς θέλουν να πάνε στον γιατρό από την πρώτη ημέρα του πυρετού, για παράδειγμα. Αν όμως εξαιρέσουμε ειδικές κατηγορίες, όπως τα βρέφη ή αν δεν υπάρχει κάποιο άλλο σύμπτωμα, είναι περιττό να πας τότε στον γιατρό γιατί πρόκειται για το ξεκίνημα μιας ιογενούς κατάστασης.
Εμείς λέμε παρατηρήστε το παιδί και θα το δούμε τις επόμενες 3-5 μέρες. Πρέπει όμως ο γονέας να γνωρίζει τι να κοιτάξει. Η συνεχής επαφή στο τηλέφωνο δεν δίνει κίνητρο να λειτουργούν οι γονείς έτσι ανεξάρτητα.
Στη Ζυρίχη, όταν κλείνει το ιατρείο δεν υπάρχει επαφή. Οι γονείς ξέρουν πως ό,τι συμβεί θα το χειριστούν οι ίδιοι ή θα πάνε στο νοσοκομείο. Κανείς φυσικά δεν θέλει να πάει στο νοσοκομείο χωρίς λόγο. Ολοι γνωρίζουν ότι ο θάλαμος αναμονής στο ιατρείο και στο νοσοκομείο είναι τα δύο πιο επικίνδυνα μέρη σε όλη την πόλη».
ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
https://www.kathimerini.gr/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου