Η πανδημία σαν πείραμα-πιλότος - Σκέψεις σε καραντίνα

Προσωπικά, βρίσκω τις συνωμοσιολογίες ενδιαφέρουσες. Καταμαρτυρούν την προσπάθεια του σαστισμένου κοινού νου να αποδώσει σε μια εύλογη ή μη αιτία τα φαινόμενα που δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να κατανοήσει και
να ερμηνεύσει ορθολογικά. Δεν τα αποδέχεται μοιρολατρικά, όπως ο άνθρωπος του Μεσαίωνα, σαν ένα προϊόν των ανεξερεύνητων βουλών του Υψίστου.

Γράφει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ
Από αυτή την άποψη –χωρίς να έχω την παραμικρή πρόθεση να αμφισβητήσω την επικινδυνότητα του ιού και την αναγκαιότητα λήψης δραστικών μέτρων πρόληψης της εξάπλωσής του– η σημερινή επιδημία θα μπορούσε να συμβαδίζει άριστα με ένα πείραμα-πιλότο σχετικά με τη διαμόρφωση και τον χειρισμό της δυτικής κοινής γνώμης, με τρόπο που:

Πρώτον, να προωθεί την απόλυτη εξατομίκευση και την αυτιστική περιχαράκωση των πληθυσμών για ορθολογικά προφανείς λόγους υγείας. Ο Άλλος είναι το ιδεολογικό έμβλημα της διαφορετικότητας, της ανεκτικότητας, της πολυπολιτισμικότητας κ.λπ., όλων των παγκοσμιοφρόνων της διαδικτυακής γειτονιάς. Ιδίως δε ο γνωστός και συγκεκριμένος γείτονας Άλλος, με τον οποίο –θέλοντας και μη– συγχρωτίζομαι, αφού "τυγχάνει" να ζει στους ίδιους τόπους με εμένα, τον κατά φαντασίαν "υπερτοπικό πολίτη του κόσμου".

Αυτός λοιπόν, ο πραγματικός Άλλος, καθίσταται μόνιμη πηγή κινδύνων, αφού είναι εν δυνάμει φορέας ιών, μικροβίων και ασθενειών. Θα ήταν, λοιπόν, καλύτερο να τον κρατάει κανείς σε απόσταση ασφαλείας. Κυρίως δε να αποφεύγει τις χειραψίες, τις αγκαλιές και τα φιλιά. Οι εκδηλώσεις θερμών συναισθημάτων βλάπτουν σοβαρά την υγεία των πολιτών!

Δεύτερον, να συνοδεύει την αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής με τον στιγματισμό των όποιων απείθαρχων νέων "λεπρών", χωρίς άλλες Σπιναλόγκες έξω από τον κατ’ οίκον περιορισμό. Παράλληλα, εμφανίζονται κοινωνικές πρακτικές διαπόμπευσης όσων δεν συμμορφώνονται προς τις υγειονομικές –προς το παρόν– υποδείξεις, ως ανεύθυνων κοινωνικών υποκειμένων από τους συνήθεις ορθώς σκεπτόμενους "αντιρατσιστές" της συμφοράς. Έτσι, η συσσώρευση αντιφάσεων στα μυαλά του μέσου πολίτη συμβάλλει στη δημιουργία και στη διατήρηση μιας μορφής γενικευμένου γνωστικού χάους. Χάος το οποίο συντελεί στη διόγκωση της αστάθειας και της εξατομίκευσης των σαστισμένων μαζών.

"Απομαγευμένες" ηλικίες

Τρίτον, να επιτρέπει την επιστροφή –εν μέσω διεθνοποίησης των αγορών– στον προστατευτισμό των εθνικών συνόρων που κλείνουν για προληπτικούς λόγους υγείας. Επιβάλλονται καραντίνες και αποκλεισμοί σε όλους τους ύποπτους να νοσήσουν, διαρκώς μετακινούμενους τουρίστες, ταξιδιώτες και λοιπούς "πολίτες του κόσμου". Αυτοί που συχνά παριστάνουν τους εραστές του νομαδικού τρόπου ζωής, που θέλουν σώνει και καλά να "γνωρίσουν" όλο τον κόσμο μέσω των φτηνών αεροπορικών εισιτηρίων.

Τέταρτον, να στοχεύει εμμέσως στη γενίκευση της χρήσης του πλαστικού χρήματος για τους ίδιους ακριβώς λόγους, με ταυτόχρονη ίσως απόσυρση από την αγορά ενός σημαντικού όγκου φυσικού χρήματος. Έτσι οι υπήκοοι του νέου διεθνοποιημένου τεχνοφεουδαρχικού πολιτικού καθεστώτος θα χάσουν κάθε δυνατότητα απόκρυψης των περιουσιακών τους στοιχείων καθώς και διατήρησης αποθεμάτων ρευστού χρήματος.

Πέμπτον, να επιβάλλει ως αναγκαίο μέτρο την αποδόμηση –μέσω επιστημονικών επιχειρημάτων– των παλαιών θρησκευτικών τελετουργικών που προωθούν στα ήθη και τις νοοτροπίες των δυτικών ανθρώπων τις συνεκτικές συναθροίσεις πιστών στις εκκλησίες. Συνεπώς, στο όνομα της αντίθεσης θρησκείας-επιστήμης, να αναβιώσει την προσαρμογή του παραδοσιακού θρησκευτικού συναισθήματος στα εξατομικευτικά και απομονωτικά ήθη και έθιμα μιας εξ αποστάσεως παρακολούθησης της θείας λειτουργίας από τους πιστούς της τρίτης ηλικίας. Αυτοί αποτελούν άλλωστε τον κορμό των δυτικών πιστών του χριστιανικού δόγματος. Οι νεότερες πιο "απομαγευμένες" ηλικίες, λειτουργούν περισσότερο ως πιστοί της πολιτικής θρησκείας των ατομικών δικαιωμάτων και του αφελούς εργαλειακού επιστημονισμού.

In vivo

Το πείραμα πιλότος διεξάγεται in vivo, στο φυσικό δηλαδή περιβάλλον του πολιτισμένου κόσμου, συνεπώς σε ένα δείγμα δισεκατομμυρίων υποκειμένων, εκ των οποίων, ένα ποσοστό πολλών εκατομμυρίων προβλέπεται ότι θα νοσήσει από τον ιό. Για την αξιοπιστία του πειράματος είναι προφανώς απαραίτητο να αποβιώσει ένα περιορισμένο τμήμα των νοσούντων, μεταξύ των πιο ευπαθών. Οι μεταβλητές της πολιτικο-πολιτισμικής και κοινωνιο-οικονομικής συνθήκης της ζωής των υποκειμένων, του φύλου και της ηλικίας τους, βρίσκονται στο επίκεντρο της μελέτης.

Στο οικονομικό πεδίο, αναμένονται στη συνέχεια του πειράματος ορισμένες ανακατατάξεις: κάποια προσωρινή μείωση των εισαγωγών από την ανατολική Ασία, σημαντικά κέρδη στο τομέα της βιοτεχνολογίας, περιορισμός του ανταγωνισμού στον τομέα των αερομεταφορών καθώς και του τουρισμού προς τους προορισμούς που θα δείξουν "υγειονομική ανευθυνότητα".

Τα πρώτα συγκριτικά αποτελέσματα δεν αναμένονται πριν το τέλος του έτους και μάλλον επισήμως δεν θα ανακοινωθούν πουθενά. Ίσως τα επόμενα χρόνια δούμε την επόμενη φάση του πειράματος, με την ευκαιρία της ενδεχόμενης εμφάνισης ενός ιού πιο φονικού, άρα πιο αποτελεσματικού από την άποψη του πειθαναγκασμού των μαζών.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν βεβαίως προϊόντα σαχλής επιστημονικής φαντασίας. Οι αναλογίες και οι ομοιότητες με ό,τι μοιάζει κάποτε πράγματι να συμβαίνει, είναι τυχαίες και συγκυριακές. Δεν έχουν καμία επιστημονική βαρύτητα, αφού δεν υπάρχει κανένας τρόπος ούτε να αποδειχτούν ούτε να διαψευστούν. Με άλλα λόγια, γράφονται και διαβάζονται μόνο για να περάσει η ώρα των διατελούντων σε καραντίνα, εγκλείστων στα διαμερίσματα.

https://slpress.gr/