ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ: Αλληλεγγύη και ασφάλεια

Η έννοια της ασφάλειας επανέρχεται στο προσκήνιο με αφορμή αυτή τη φορά μια υγειονομική κρίση. Στο πρόσφατο παρελθόν δοκιμάστηκε η χώρα μας με διάφορες φυσικές καταστροφές, όπως πυρκαγιές και πλημμύρες.

Και τότε και τώρα αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός σε όλους εκείνους τους τομείς που πραγματικά θα έπρεπε να θωρακίζουν στο μέτρο του δυνατού τις ζωές μας.

Στον αντίποδα αυτής της αδήριτης ανάγκης για ασφάλεια, τι μας προτείνουν οι κυβερνώντες με την αμέριστη φυσικά συμβολή της πλειονότητας των μέσων ενημέρωσης; Ειδικούς φρουρούς, ΜΑΤ, καταστολή. Το πρόβλημα ασφάλειας για αυτούς αρχίζει και τελειώνει με το πανεπιστημιακό άσυλο, τα Εξάρχεια, το Ρουβίκωνα, τις καταλήψεις.

Μέσα σε λίγους μήνες οι κυβερνώντες από εκεί που υποστήριζαν ότι πλεονάζουν οι γιατροί βρέθηκαν να τους εκλιπαρούν για να κάνουν αίτηση για προσλήψεις. Είναι οι ίδιοι που έδωσαν πριν από λίγο καιρό προτεραιότητα για προσλήψεις 1500 ειδικών φρουρών αλλά καμιά πρόσληψη στο χώρο της υγείας.

Αντίθετα άρχιζαν να εφαρμόζουν συμπράξεις με τους ιδιωτικούς φορείς υγείας δίνοντας μάλιστα και το προσωπικό των νοσοκομείων στη δούλεψή τους. Οι πολιτικές που εφαρμόζουν όλοι τους είναι βαθιά τοξικές.

Έφθασε μια απρόβλεπτη κατάσταση για να αλλάξει άρδην όλο το ιδεολογικό τους οικοδόμημα για όσο βέβαια θα κρατήσει η κρίση. Όμως δεν φθάνει η βαθιά δυσανεξία τους σε καθετί κοινωφελές, φαίνεται ότι οι άνθρωποι έχουν ειδίκευση για άλλα πράγματα και όχι φυσικά να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις.

Το αλαλούμ που επικρατεί στον ΕΟΔΥ δεν έχει προηγούμενο. Υπάρχει μόνο ένας τηλεφωνικός αριθμός στο οποίο απευθύνονται και οι πολίτες και το υγειονομικό προσωπικό της χώρας με αποτέλεσμα ή να καταρρέει το σύστημα ή ο χρόνος αναμονής να είναι απογοητευτικός. Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα.

Το δεύτερο και μεγαλύτερο είναι ότι το τηλεφωνικό κέντρο στελεχώνεται από ανειδίκευτους υπαλλήλους (κανείς δεν γνωρίζει αν αυτό έχει αλλάξει και πότε), που απλά διαβάζουν ένα τυφλοσούρτη, τον οποίο τους έχουν δώσει, αδυνατώντας να κάνουν αξιολόγηση του κάθε περιστατικού.

Ταυτόχρονα οι ειδικοί λοιμωξιολόγοι που βρίσκονται στην ίδια επιτροπή αδυνατούν να συμφωνήσουν στον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Όλες αυτές τις μέρες ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ, που παρεμπιπτόντως δεν είναι γιατρός, είναι άφαντος. Η κατάσταση στα νοσοκομεία από όσα καταγγέλλουν εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι είναι τραγική.

Οι φωνές για την αναγκαιότητα προσλήψεων του απαιτούμενου προσωπικού για τη στελέχωση κρεβατιών των ΜΕΘ καθώς και των επειγόντων περιστατικών είναι γνωστή εδώ και χρόνια αλλά βρίσκει τοίχο στους δημοσιονομικούς κόφτες της ΕΕ γιατί πρώτα και πάνω από όλα η αποπληρωμή του χρέους και των τόκων.

Με βάση όλα τα παραπάνω βγαίνει αβίαστο το συμπέρασμα ότι το διαλυμένο ΕΣΥ δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε ακραίες καταστάσεις, όπως ακριβώς συνέβη και στη γειτονική μας Ιταλία στην οποία το σύστημά της τουλάχιστον, όσο αφορά στις κλίνες ΜΕΘ, είναι σε καλύτερη κατάσταση από το δικό μας.

Τι μένει πλέον να γίνει;
Κατά τη γνώμη μου δυο πράγματα. Πρώτον άμεση διεκδίκηση για υλοποίηση όλων εκείνων των όρων και προϋποθέσεων στο σύνολο της κοινωνικής μας ζωής για μια αξιοβίωτη ζωή με βάση τις ανάγκες μας αλλά και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα.

Δεύτερον απόλυτη πειθαρχία στα μέτρα πρόληψης για να φρενάρουμε τη διασπορά και να μην θρηνήσουμε εκατόμβες νεκρών, όπως οι γείτονές μας. Είναι απαράδεκτο να λειτουργούν για παράδειγμα γυμναστήρια και να γίνονται πάρτι σε μαγαζιά, όπως αυτό που έγινε στη πόλη μας.

Είναι απαράδεκτο να βρίσκονται απατεώνες που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία και ο αρμόδιος υπουργός να δηλώνει ότι έτσι λειτουργεί η αγορά. Είναι θλιβερό επιστήμονες να υποστηρίζουν ανορθολογικά πράγματα για δικές τους σκοπιμότητες ή ακόμη χειροτέρα επιστημονικοί φορείς να σιωπούν για όλα αυτά. Είναι εγκληματικό κάποιοι να παίζουν με την πίστη θεοσεβούμενων ανθρώπων και να τους ωθούν σε συναθροίσεις στις εκκλησίες αντιβαίνοντας όλες τις οδηγίες αλλά και την κοινή λογική.

Η δοκιμασία για το λαό μας είναι μεγάλη. Είναι ευκαιρία, λοιπόν, να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα που μας τα επέβαλαν ως βεβαιότητες και να συμπεριφερθούμε με αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης. Επειδή οι κρατούντες φρόντισαν να διαλύσουν τα πάντα θωρακίζοντας επικοινωνιακά μόνο τις πολιτικές τους επιλογές, ας θωρακίσουμε λοιπόν εμείς τις ζωές μας πράττοντας τα αυτονόητα.