ΤΣΙΚΝΙΖΟΝΤΑΣ

Τσικνοπέμπτη λέει σήμερα... και το «καλεί η μέρα» να τρώμε κρέας... Λες και τις άλλες μέρες του χρόνου τρώμε «μπιρμπιλόνια» κι έρχεται η Τσικνοπέμπτη για να σπάσουμε λίγο τη μονοτονία. 

Πάρτε το απόφαση ο Έλληνας δεν κάνει χωρίς «κοψίδι».
Από τότε που βγάζει τα πρώτα του δόντια, με το «τσιτσί» στο στόμα είναι. Κι απορώ πως δεν έχουν βγάλει ακόμα μπιμπερό από κοκορέτσι για τα μωρά.

Τι να κάνουμε, θα το τσικνίσουμε, εξ άλλου δεν έχει και τίποτα άλλο ο Φλεβάρης, δυό μεγάλες απάτες έχει. Τον Άγιο Βαλεντίνο, να πλουτίζουν τα ανθοπωλεία και την τσικνοπέμπτη να κονομάνε οι χασαποταβέρνες, με τα κρέατα που τους έχουν περισσέψει από την προηγούμενο αιώνα. Η δε μπριζόλα που θα φας μπορεί να ήτανε κι από γουρούνι της εποχής του Καραϊσκάκη. Κι ο λογαριασμός στο τέλος, θα φέρνει κάτι σαν το πρωτογενές πλεόνασμα του κράτους.

Αλλά τι να πεις, έτσι είναι το έθιμο " το καλεί η μέρα, βλέπεις". Βέβαια υπάρχει και η επιλογή να κάτσεις στο «ριμαδιακό σου» και να ψήσεις «Αρνοπαϊδια» παρά να στριμώχνεσαι σε μία τρύπα με 300 άτομα γύρω σου να τρώνε αλαλάζοντας, και καμιά δεκαπενταριά διαόλια να τρέχουν τσιρίζοντας και σπρώχνοντας την καρέκλα σου και τον μακαρίτη το Μητροπάνο να τραγουδάει λαϊκά στα βραχνιασμένα τα μεγάφωνα!

Εδώ και χρόνια αυτό κάνω, προτιμώ να κάθομαι στο σπιτάκι μου και να τρώω με τη φαμελιά, διότι το έθιμο λέει να φας ψητό κρέας, όχι να σου γίνει το συκώτι σου από το πρήξιμο σαν ξεφούσκωτη μπάλα ποδοσφαίρου!

Κι αν τα παιδιά φέτος αποφασίσουν να το παίξουν ήρωες και βγούνε έξω να το τσικνίσουν, ακόμα καλλίτερα, γιατί θα γιορτάσω με την κυρά συγχρόνως και τον Άγιο Βαλεντίνο. Δυο γιορτές - και τι γιορτές - σε μία. Ξεμπέρδεψα με τον Φλεβάρη.

Αη και του χρόνου να είμαστε καλά. Καλά τσικνίσματα.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός