ΜΗ ΟΡΕ

Όσοι απογοητεύτηκαν που δεν πήγαμε σε άτακτη χρεοκοπία ας μην απελπίζονται. Έχει πράγμα ακόμα πίσω και νέες ευκαιρίες, όταν θ’ αρχίσουν τα «τεχνικά κλιμάκια» πάλι να ζητάνε καταργήσεις, νέα μέτρα, και εκποιήσεις αεροδρομίων, νησιών, της Μυκόνου, και του Αχελώου ποταμού μαζί με τα φράγματα.

Ιδού Πεδίο μάχης ένδοξο λοιπόν για νεόκοπους υπουργούς- Στρατιώτες, που θέλουν να παίξουν με τα νεύρα των Γερμανών. Αν σας βαστάει λεβέντες πιάστε το ντουφέκι, κάντε κάθε υπουργείο μετερίζι και πηγαίνετε να τους αντιμετωπίσετε χωρίς να βαράτε στο γάμο του Καραγκιόζη απ’ τα τηλεπαράθυρα.

Γιατί αυτοί δούλευαν και δουλεύουν ύπουλα και μεθοδικά, κι όχι με γιουρούσια από «γιαλαντζί» αντάρτες. Κάθονται και κάνουν ολοκληρωμένα προγράμματα και δεν περιμένουν να κάνει ο αντίπαλος το δικό του σχέδιο. Όχι «έλα παππού να σου δείξω τ’ αμπέλοχώραφά σου». Δουλέψτε πρώτα και μετά βγείτε στο αλώνι.

Βέβαια τούτοι οι καινούργιοι διαπραγματεύονται σκληρά κατά όπως φαίνεται και μας αρέσει. Οι «Νεογκεσταπίτες» όμως πάντα θα θυμίζουν κροκόδειλο που περιμένει το θύμα του, ψυχρός κι αδίστακτος, χωρίς να ξέρει από κανένα έλεος. Το ξέρουν πολύ καλά αυτό οι Εβραίοι που νόμιζαν ότι με τη θυσία τους θα τους λυπότανε στο τέλος.

Ούτε ανταρτοπόλεμο σηκώνουν γιατί μετά ξεσπάνε σε αμάχους, τουτέστιν σήμερον σε μισθωτούς και συνταξιούχους.. Η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν είναι η γλώσσα της δύναμης. Κι αρχίσαμε μπροστά στην απελπισία μας δειλά –δειλά να την βγάζουμε κι εμείς αυτή τη γλώσσα.

Θα μου πεις τι να κάνεις μπροστά σε υπέρτερες δυνάμεις; Πάντως όχι ότι έκαναν μέχρι τώρα οι άλλοι, δηλαδή «σφάξε με αγά ν΄αγιάσω». Κάνεις συμμαχίες, Ψάχνεις για συμμάχους στη μεγάλη κόντρα και γενικά μ’ αξιοπρέπεια το παλεύεις. Κι έτσι, μόνο έτσι, βλέπει και η Φράου Μέρκελ «πόσα απίδια βάζει ο σάκος».

Τέτοιες ενέργειες όμως χρειάζονται ικανότητες και προσήλωση στον αντικειμενικό σκοπό που λέγαμε και στο στρατό. Κι όχι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά σε κάθε φοβέρα συνδικαλιστών. Δηλαδή να σε πιάσει ο Φωτόπουλος απ’ το γιακά κι εσύ να τα κάνεις πάνω σου.

Εν τω μεταξύ στην αντιπολίτευση ο κάθε «γίγαντας» πολιτικός ονειρεύεται να ηγηθεί του κόμματός του. Έτσι προβλέπεται κονταρομαχία στην αρένα των κομμάτων. Δε λέω ωραία όλα αυτά και δημοκρατικά (τρόπος του λέγειν δηλαδή). Αλλά είπαμε κόμματα, όχι παράγκες με μπάζα από κατεδάφιση που άφησε πίσω της η καταιγίδα.

Εν πάση περιπτώσει καλές είναι οι πολιτικές διεργασίες αλλά το να ηγηθείς κόμματος, πρέπει να έχεις κι από «τέτοια» που λένε και στο χωριό. Αλήθεια η κ. Μπακογιάννη που ξανασήκωσε λέει μπαϊράκι να ηγηθεί ξανά και η Φώφη από τη σοσιαλιστική μεριά, αφού τέτοια δεν έχουνε εκ φύσεως, που πάνε; Εδώ ο κόσμος πάει να πάρει φωτιά και τα «νινιά» ξυρίζονται.

Μπροστά σ’ όλα αυτά λοιπόν, και στη φωτιά που πάνε όλοι να μας ανάψουνε, με όση δύναμη μου μένει ακόμα ανακράζω: Μη ορέ!

Κώστας Μπούτιβας – Καστρινός