Οε, οε, οε τα μάτια μας πονέσανε Παναιτωλικέ...

Το να έπαιρνε ο Παναιτωλικός το ελάχιστο των βαθμών στην Βέροια, έναν δηλαδή, θα ήταν αποτυχία! Τώρα φτάσαμε στο σημείο να... νοσταλγούμε την ισοπαλία και το πόσο ωραία θα ήταν να την είχαμε πάρει! Αυτή είναι η κατάντια μας!

Τι να λέμε τώρα και τι να γράφουμε; Εντάξει να καταπίνεις τις τριάρες
σε Ξάνθη και Τρίπολη, εντάξει να αδιαφορήσεις για τον εύκολο αποκλεισμό στο κύπελλο από το πρώτο ματς, άντε να τα ρίξεις στην... γκίνια για το Χ με τον Πανιώνιο στο Αγρίνιο, αλλά αυτό της Βέροιας δεν χωνεύεται με τίποτα! Ήττα με κάτω τα χέρια ρε; Από ποιους;

Ένα χαμένο τρίποντο χωρίς αγώνα; Χωρίς φάση; Χωρίς ιδρώτα; Χωρίς ένα τσαμπουκά; Τι σκατά γίνεται πια; Αν δεν έχει ο αντίπαλος την λάμψη του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ ή του Ατρομήτου γράφουμε το ματς στα αρχίδια μας; Ποιος τα έχει πει αυτά ρε μάγκες.

Στην τελική μια ολόκληρη πόλη που κάθε μέρα βυθίζεται ακόμη περισσότερο στην ανεργία και στην απαξίωση, που βλέπει τα μαγαζιά της να κλείνουν και τα νιάτα της στην πιο δημιουργική ηλικία τους να είναι στον... ΟΑΕΔ, θέλει το αυτονόητο. Μια παρουσία με αξιοπρέπεια και μια ανανέωση της παρουσίας μας στην κατηγορία. Δεν μιλάει κανείς για... Ευρωπαϊκά μεγαλεία.

Εντάξει εκτός από λίγους που έγραψαν και έλεγαν για Ευρώπη, αλλά αυτοί δεν πιάνονται καθώς αφενός είναι... άμπαλοι και αφετέρου Παναιτωλικοί «2-3 ετών»! Όλοι οι υπόλοιποι που γνωρίζουν και μπάλα και βασικά την ιστορία του συλλόγου ζητούν απλά μια παραμονή!

Αυτό δηλαδή που μέχρι πριν μερικές αγωνιστικές φάνταζε λογικό τώρα τέθηκε υπό αμφισβήτηση. Στα περασμένα μου blog έγραφα και το πίστευα ότι η εικόνα του φετινού Παναιτωλικού είναι τέτοια που μπορεί να πετύχει τον στόχο της. Όχι εύκολα, αλλά σχετικά εύκολα!

Με το... ξεφτιλίκι στην Βέροια έχω «μασήσει» λίγο. Και πάλι πιστεύω θα σωθούμε, αλλά με ιδρώτα και πολύ... αίμα! Αν με τον Πανιώνιο λέγαμε για χοντρή γκέλα, αυτό που έγινε μια αγωνιστική μετά είναι... από τα άγραφα. Βαρέθηκα πια να βλέπω τον Γκόλια.

Βαρέθηκα στο 2014 να είναι βασικός ο Μουμίν (ακόμη κι αν ήταν υποφερτός σε σχέση με τους άλλους). Δεν μπορούμε να παίζουμε με το... ποδοσφαιρικό ανέκδοτο που λέγεται Καλί, δεν γίνεται να περιμένουμε την «νεκρανάσταση» του Ιωάννου και βασικά δεν γίνεται ο Χάβος που άλλα ματς τα είχε διαβάσει μια χαρά να μην βλέπει τον... κρατήρα στο κέντρο και το γεγονός ότι μπάλα δεν κρατάγαμε ούτε κατά λάθος.

Βασικά δεν γίνεται ότι καλό έχτισε ο Παναιτωλικός σε 12-13 ματς να τα γκρεμίζει σε σερί αγώνες και σε ένα σημείο ιδιαίτερα κομβικά όπου μπορείς να ξεχωρίσεις. Η χρονιά, το 2013 που μας έφερε μια ακόμη άνοδο κλείνει με δύο αγώνες κόντρα σε συλλόγους της Κρήτης.

Με Πλατανιά και ΟΦΗ! Πριν κανένα 20ήμερο θα μπορούσαμε όλοι να ονειρευόμαστε ένα... εξάποντο! Δυο νίκες δηλαδή. Τώρα κακά τα ψέμματα. Ας κερδίσουμε την Τετάρτη τον Πλατανιά και τι στον κόσμο. Μονόδρομος είναι γιατί αλλιώς αρχίζει ο... χορός του Ζαλόγγου από νωρίς.

Αυτά για τα καθαρά αγωνιστικά. Για τα μεταγραφικά δεν χρειάζεται ούτε να τα λέμε, ούτε να τα γράφουμε. Κάθε αγώνας που περνάει όλο και μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για ουσιαστική ενίσχυση για να μην κολλήσει και σε μας το παρατσούκλι... ασανσέρ!

ΥΓ. Ρε πούστη μου, για να μην περάσει κι αυτό έτσι, όταν μπαίνετε στο γήπεδο στα... πέταλα κοιτάτε καθόλου; Και στην Βέροια πίσω από το ένα τέρμα βρέθηκαν καμιά κατοσταριά μάγκες (ίσως τελικά και μαλάκες για σας) που σε τέτοιες εποχές έβαλαν το χέρι στην τσέπη, χάλασαν κάποια φράγκα που όλη την βδομάδα θα τους λείψουν, δεν λογάριασαν χιλιόμετρα και ταλαιπωρία, μπήκαν μέσα σε ένα λεωφορείο και ήρθαν να φωνάξουν για σας και να σας χειροκροτήσουν. Κι αν τύχει, αυτό που εσείς θα το πανηγυρίσετε με πριμ ή σίγουρο μισθό, αυτοί θα το κάνουν τζάμπα για την καύλα τους! Ξέρω γω.. Μήπως να το σκεφτείτε λίγο;

paneole