ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Όταν ο ελεεινός ολετήρας – αυτό το περιφερόμενο υποκείμενο με την ανύπαρκτη εθνική συνείδηση – προθυμοποιήθηκε ν αποτελέσει το Δούρειο Ίππο σε βάρος της χώρας που μίσησε…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στην οποία όμως έγινε πρωθυπουργός ελέω των πράσινων αυστραλοπιθήκων… Όταν αυτός ο ανεκδιήγητος πολιτικός γκαζοτενεκές, αναφωνούσε το περίφημο: «Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία», πολλοί γέλασαν περιοριζόμενοι να σχολιάσουν μόνο την ηλιθιότητα του ανδρός…

Ελάχιστοι συνειδητοποίησαν πως αυτό το περιφερόμενο ανδρείκελο, χρησιμοποιήθηκε ως εκφωνητής υπαγορευμένων συνθημάτων από αυτούς που υπηρέτησε, με στόχο τον ευνουχισμό της πολιτικής σκέψης και της κοινωνικής αντίληψης για όσα έμελλε να ακολουθήσουν.

Και όμως, η μεγάλη αλήθεια που σήμερα ξεδιπλώνεται μπροστά μας με τρόπο εφιαλτικό, ήταν πάντα επιμελώς κρυμμένη πίσω από τα λεγόμενα αυτού του αδίστακτου εθνικού μειοδότη.

Η κρίση δεν ήταν παρά ένα πρόσχημα που αξιοποιήθηκε στοχευμένα ως ευκαιρία από το σύστημα και τους πρωταγωνιστές που τη δημιούργησαν, προκειμένου να ανασυνθέσουν το θεσμικό τους οπλοστάσιο σε βάρος των κοινωνιών, αλλά κυρίως σε βάρος των εθνών, υλοποιώντας ευλαβικά τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του Φρανκενστάιν όλων των εποχών... Της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Πρόκειται για μια αλήθεια σκληρή και αδυσώπητη, που ενώ τη βιώνουμε καθημερινά, οι πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος αρνούνται πεισματικά να διαγνώσουν την ύπαρξή της, και το αποτέλεσμα αυτής της απροθυμίας είναι ολέθριο και για τις στρατηγικές επιλογές των ίδιων, αλλά πρωτίστως για τους ίδιους τους λαούς.

Στη χώρα μας αυτές οι αλλαγές διεκπεραιώνονται με δραματικό τρόπο, συνεπικουρούμενο από την παραλυτική δυναμική του δόγματος του «Σοκ και του Δέους», καθιστώντας τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης αμήχανες μπροστά στη ροή των εξελίξεων, και την κοινωνία εμβρόντητη μπροστά στην πρωτοφανή και ολομέτωπη επίθεση που δέχεται σε κάθε της βήμα.

Η κρίση λοιπόν που οι ίδιοι δημιούργησαν, συντονισμένα και γενικευμένα, ήταν η ευκαιρία που αναζητούσαν οι χορογράφοι της προκειμένου να δρομολογήσουν τις εξής κορυφαίες τους και κεφαλαιώδεις επιλογές.

• Σε πολιτικό επίπεδο η στόχευση ήταν να μετατραπούν οι εθνικές κυβερνήσεις σε άβουλες μαριονέτες, με εξουσία πραιτοριανού απέναντι στους λαούς, και με αρμοδιότητα απλού διεκπεραιωτή των στρατηγικών επιλογών των χορογράφων.

• Σε γεωπολιτικό επίπεδο η επιδίωξη ήταν να μετατραπούν οι εθνικές επικράτειες σε οικόπεδα συμφερόντων, με αφυδατωμένα ή και παντελώς ακυρωμένα τα χαρακτηριστικά της εθνικής κυριαρχίας, μέσα από ένα εφιαλτικό πρόγραμμα πρωτοφανούς αναδιανομής των διακεκαυμένων και καρποφόρων ζωνών ολόκληρου του πλανήτη.

• Στο επίπεδο των θεσμών ο σχεδιασμός προέβλεπε ένα τριπλό εφιαλτικό χτύπημα, που τροποποιεί εκ θεμελίων τα πάντα στη ζωή. Πιό συγκεκριμένα:

1. Την αναμόρφωση των πάντων προς το χειρότερο, μέσα από ένα εκτεταμένο πρόγραμμα κατάργησης όχι μονάχα κάθε έννοιας προστατευτισμού, αλλά της παγίωσης του στοιχείου του φόβου και της καθολικής ανασφάλειας για ολόκληρη την κοινωνία.
2. Την αφαίμαξη της αρμοδιότητας του θεσμοθετείν από τα εθνικά κοινοβούλια, τα οποία υποβαθμίζονται σε ρόλο πολιτικού κλητήρα, και τη συνολική μεταφορά αυτής της αρμοδιότητας σε υπερεθνικά κέντρα και οργανισμούς, που με αρμοδιότητες υπερεξουσίας, ελέγχουν και κατευθύνουν τα πάντα στον πλανήτη.
3. Την εκτεταμένη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση – μέσα ακόμη και από φαινόμενα πρωτοφανούς κανιβαλισμού – κάθε παράπλευρου μηχανισμού, με στόχο τον απόλυτο έλεγχο των πάντων.

Ας δούμε ένα - δυό ενδεικτικά παραδείγματα για να συνειδητοποιήσουμε επαρκώς που ακριβώς πάει το πράμα.

• Η πρεμούρα του ανεκδιήγητου Λοβέρδου με τη διάλυση του ΕΣΥ και τη δημιουργία του εκτρώματος που ακούει στο όνομα ΕΟΠΥΥ… Αυτή η υπερσυγκέντρωση των ασφαλιστικών ταμείων που συνδυάστηκε και με πρωτοφανή υπερσυγκέντρωση των συνταξιοδοτικών οργανισμών… δεν αποσκοπούσε στην ευρωστία και στην πολυδιαφημισμένη λειτουργικότητα αυτού του «θεριού», όπως σκόπιμα διέδιδαν για να καταστήσουν επικοινωνιακά ελκυστικό το τρισάθλιο έκτρωμά τους.

Αποσκοπούσε αποκλειστικά και μόνο (παράλληλα φυσικά με τα αίσχη και τις σαλταδορίες που αφορούν στις προμήθειες και στο μεγάλο μπαγιόκο με την αγορά των φαρμάκων) στη διασφάλιση μέσω και της απλοποίησης της τεχνικής τους δυνατότητας, να εντάξουν τη ζωή μας σε ένα «κλικ» του υπολογιστή, προκειμένου να διεκπεραιώνουν απλούστερα και αμεσότερα το ράβε ξήλωνε στα όνειρα και τις προσδοκίες των ανθρώπων, πράγμα που ήδη αρχίζουμε να βιώνουμε, και το επόμενο διάστημα οι επιπτώσεις του θα ενταθούν.

• Ποιος δε θυμάται τα μεγάλα λόγια των επικοινωνιολόγων, όταν ξεκίνησε το πανηγύρι με την πρωτοφανή συγκέντρωση των τραπεζικών ιδρυμάτων στα χέρια των ολίγων. Μιλούσαν για ισχυρά ιδρύματα, που θ αντιστέκονται δυνατά και αγέρωχα στα χτυπήματα της κρίσης (δηλαδή των δικών τους πολιτικών)… Μιλούσαν για τη διασφάλιση των συμφερόντων των καταθετών, που τίποτε δε θα μπορεί να κλονίσει την ευρωστία των ευαγών ιδρυμάτων… Μιλούσαν… μιλούσαν… μιλούσαν… και για τι δεν πρωτομιλούσαν.

Και σήμερα που το colpo grosso ολοκληρώθηκε, η φιλολογία της ευρωστίας άρχισε με βήμα ταχύ να υποχωρεί… Οι απειλές για το κούρεμα των καταθέσεων επανέρχονται… Και βεβαίως οι πολιτικές της δήμευσης ακόμη και της μιζέριας των τραπεζικών λογαριασμών, επανέρχεται με τρόπο εφιαλτικό και αφορά πλέον στους πάντες.

Όλη την προηγούμενη περίοδο – και ενώ οι τράπεζες άλλαζαν χέρια – οι ημέτεροι τραπεζίτες καρπώνονταν δισεκατομμύρια, και όλοι εμείς οι αφελείς, τρέχαμε με ένα εκκαθαριστικό και μια ταυτότητα στο χέρι, μοιράζοντας φωτοτυπίες από γραφείο σε γραφείο, προκειμένου να ολοκληρωθεί η data όλων μας, για το μεγάλο πλιάτσικο που μόλις ξεκινά.

Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά, αλλά δεν είναι διόλου τυχαία. Το προπαρασκευαστικό σχέδιο αυτού του εφιαλτικού σχεδιασμού κατά το μάλλον ή ήττον έχει ολοκληρωθεί, και ο Φρανκενστάιν της παγκόσμιας διακυβέρνησης, έχει πλέον μπει για τα καλά στη ζωή μας.

Οι κυρίαρχοι του πολιτικού συστήματος, λειτούργησαν συνειδητά σαν πρόθυμες δουλίτσες στην εξυπηρέτηση αυτού του σχεδίου θανάτου των ανθρώπων, των κοινωνιών και των εθνών, και μαζί τους το ίδιο πρόθυμα στοιχήθηκε και η νεοταξίτικη «Αριστερά», είτε ως «κυβερνώσα» είτε ως παρκαρισμένη και εν αναμονή κυβέρνηση.

Μεγάλες όμως είναι οι ευθύνες και της παραδοσιακής Αριστεράς, που εγκλωβισμένη στο αναμάσημα των δικών της ιδεολογημάτων, αρνήθηκε να δει την αφύπνιση αυτού του επικίνδυνου εφιάλτη.

Αρνήθηκε ουσιαστικά να συνειδητοποιήσει, πως οι ταξικές πολιτικές (που βεβαίως είναι υπαρκτές) και για τις οποίες αρκέστηκε να μιλά και δε σταμάτησε να αναδεικνύει, συσκευάστηκαν σε ένα νέο ακόμη πιο επικίνδυνο θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να ασκούνται αποτελεσματικότερα και ακόμη πιο γενικευμένα από τα ανδρείκελα του πολιτικού συστήματος, για λογαριασμό πια των πλανητικά συγκροτημένων συμφερόντων.

Αυτή η ασυγχώρητη ολιγωρία, δεν είναι χωρίς ολέθριες συνέπειες, που πλέον έχουν τροποποιήσει άρδην τη ζωή που ξέραμε, και ο εφιάλτης μόλις ξεκινά.

Η κοινωνία παροπλίστηκε και τα πλήγματα που δέχτηκε η αυτοπεποίθησή της, είναι ισχυρά και δύσκολα αναστρέψιμα…

Οι μηχανισμοί των πραιτοριανών ισχυροποιήθηκαν και η δυνατότητα της παρέμβασής τους πλέον είναι καταλυτική και σε όλα τα επίπεδα…

Η ζωή πισωγύρισε δραματικά… Η ελπίδα τσαλακώθηκε… Οι αγώνες όπως τους ξέραμε δεν εμπνέουν πλέον κανέναν.

Το πολιτικό σύστημα κινήθηκε με φουλ τις μηχανές και χωρίς να χάνει λεπτό από το χρόνο του, έκανε την κρίση ευκαιρία για την πολιτική και θεσμική ενδυνάμωση των δικών του των μηχανισμών, μετασχηματιζόμενο σε ορδή πραιτοριανών στην υπηρεσία του τέρατος της Παγκόσμιας διακυβέρνησης…

Και όλα αυτά, τη στιγμή που η παραδοσιακή Αριστερά μασούσε τσίχλα… ευλογούσε τα γένια της ιδεολογικής της νηφαλιότητας… Αυτοθαυμαζόταν για την επαναληψιμότητα της επαναστατικής της μεγαλοστομίας… Χειροκροτούσε τον εαυτό της για γενικόλογες φλυαρίες ταξικές και διεθνιστικές…

Αλλά δε βρήκε τη δύναμη (και τον εμπνευσμένο ηγέτη) που θα μετέτρεπε την κρίση σε δική της ευκαιρία για την οργάνωση της μεγάλης εξέγερσης… Για το ξέσπασμα του γενικευμένου ξεσηκωμού… Για το γιγάντωμα ενός νέου ΕΑΜ που θα ανέτρεπε οριστικά τα σχέδια του Γολιάθ.

Θυσίασε τη μεγάλη «ευκαιρία» της κρίσης, προκειμένου να διατηρήσει – έτσι πίστευε – άσπιλα και αμόλυντα τα ιδεολογήματά της, αρνούμενη να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην εξέγερση και μέσα από αυτήν στο ριζοσπαστισμό του αγωνιζόμενου λαού, (αρκέστηκε να το επιχειρεί διατυπώνοντας επαναστατικές νουθεσίες) και ουσιαστικά μέσα από  την ατολμία, την πολιτική της απερισκεψία, ενδεχομένως και τα φοβικά της σύνδρομα, μετασχηματίστηκε από δύναμη ανατροπής σε καταλύτη μιας κοινωνίας καθηλωμένης που οδηγείται άβουλη και σαστισμένη στο κρεβάτι του Προκρούστη της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Χρέος όλων είναι πριν αυτή η διαδικασία του ολέθρου ολοκληρωθεί, να αφυπνίσουμε αυτό το κομμάτι των αγωνιστών που οφείλει να απαλλαγεί από τη δυσκαμψία των ηγετών του, και αναδεικνύοντας τους δικούς του αποφασισμένους ηγέτες, να πάρει στα χέρια τις τύχες του τόπου του, πριν μετασχηματιστεί σε χέρσο οικόπεδο από τα όρνεα που σκοτείνιασαν τον ουρανό πάνω από την Ελλάδα.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"