Τι σου κάνει μια γελοιογραφία…
Αυτή (του ΣΤΑΘΗ) που είδα δημοσιευμένη στον"ΓΗΤΑΥΡΟ" και την αναδημοσιεύω.
Η δομή της, το μήνυμά της… με παραπέμπει σε πραγματικά γεγονότα:
Ήταν η ιστορική εκείνη μέρα, Πέμπτη 14 Σεπτέμβρη 1944, που ο ΕΛΑΣ μπήκε απελευθερωτής στο Αγρίνιο!!!
Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους, αυθόρμητες συγκεντρώσεις στην πόλη, με την μεγαλύτερη στην πλατεία Μπέλλου. Οι εκπρόσωποι του ΕΛΑΣ απ’ το μπαλκόνι του ξενοδοχείου Ίλιον (μετέπειτα Ακροπόλ), εκφωνούσαν τις ομιλίες τους προς τους συγκεντρωμένους.
Ασφυκτικά γεμάτη η κεντρική πλατεία, τόσο από τους κατοίκους του Αγρινίου, όσο και από αρκετούς των γύρω χωριών, που είχαν γίνει ένα με τους αντάρτες.
Τα συνθήματα, μέσα στον γενικό ενθουσιασμό, δονούσαν το κέντρο της πόλης.
Σε μια κολόνα του «Ηλεκτρικού», ανεβασμένος ψηλά για να βλέπει καλύτερα, ένας χαρακτηριστικός τύπος του Αγρινίου, γνωστός σαν …ο Γιάννης ο Κουρεμάδας!
Το πλήθος διακόπτοντας συχνά τους ομιλητές, φώναζε συνθήματα υπέρ της Λαϊκής Ενότητας.. «Ζήτω το ΕΑΜ»! «Ζήτω ο ΕΛΑΣ»!! και κάπου-κάπου «Θάνατος στο φασισμό»…
Όταν εκφωνούσε ο κόσμος το κάθε σύνθημα, ο Γιάννης ο Κουρεμάδας το επαναλάμβανε από κει ψηλά, απ’ την σιδεροκολόνα, με τη βροντερή φωνή του!
Μερικές φορές όμως, μέσα στη βουή δεν άκουγε καλά…κι έκανε λάθος!
«Ζήτω το ΕΑΜ»! φώναζε ο κόσμος
«Θάνατοοοος»!! φώναζε ο Κουρεμάδας!!!
Όχι μωρέ... του φώναζαν, χειρονομώντας από κάτω, όσοι έτυχαν να βρίσκονται κοντά στο σημείο.
Τι λένε μωρέ, τι λένε; Ρωτούσε ο Γιάννης
Ήταν η ιστορική εκείνη μέρα, Πέμπτη 14 Σεπτέμβρη 1944, που ο ΕΛΑΣ μπήκε απελευθερωτής στο Αγρίνιο!!!
Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους, αυθόρμητες συγκεντρώσεις στην πόλη, με την μεγαλύτερη στην πλατεία Μπέλλου. Οι εκπρόσωποι του ΕΛΑΣ απ’ το μπαλκόνι του ξενοδοχείου Ίλιον (μετέπειτα Ακροπόλ), εκφωνούσαν τις ομιλίες τους προς τους συγκεντρωμένους.
Ασφυκτικά γεμάτη η κεντρική πλατεία, τόσο από τους κατοίκους του Αγρινίου, όσο και από αρκετούς των γύρω χωριών, που είχαν γίνει ένα με τους αντάρτες.
Τα συνθήματα, μέσα στον γενικό ενθουσιασμό, δονούσαν το κέντρο της πόλης.
Σε μια κολόνα του «Ηλεκτρικού», ανεβασμένος ψηλά για να βλέπει καλύτερα, ένας χαρακτηριστικός τύπος του Αγρινίου, γνωστός σαν …ο Γιάννης ο Κουρεμάδας!
Το πλήθος διακόπτοντας συχνά τους ομιλητές, φώναζε συνθήματα υπέρ της Λαϊκής Ενότητας.. «Ζήτω το ΕΑΜ»! «Ζήτω ο ΕΛΑΣ»!! και κάπου-κάπου «Θάνατος στο φασισμό»…
Όταν εκφωνούσε ο κόσμος το κάθε σύνθημα, ο Γιάννης ο Κουρεμάδας το επαναλάμβανε από κει ψηλά, απ’ την σιδεροκολόνα, με τη βροντερή φωνή του!
Μερικές φορές όμως, μέσα στη βουή δεν άκουγε καλά…κι έκανε λάθος!
«Ζήτω το ΕΑΜ»! φώναζε ο κόσμος
«Θάνατοοοος»!! φώναζε ο Κουρεμάδας!!!
Όχι μωρέ... του φώναζαν, χειρονομώντας από κάτω, όσοι έτυχαν να βρίσκονται κοντά στο σημείο.
Τι λένε μωρέ, τι λένε; Ρωτούσε ο Γιάννης
«Ζήτω.. Ζήτω» και διόρθωνε κι αυτός το σύνθημα, έστω και ετεροχρονισμένα.
Ζήτωωωω!
Κάπου – κάπου όμως «έριχνε» και το δικό του σύνθημα, εκεί που ακούγονταν το«Θάνατος στο φασισμό» αυτός επαναλάμβανε σε παράφραση «Θάνατος…στη Σερπάναινα»!!!
Η «Σερπάναινα» ήταν η σπιτονοικοκυρά του, που είχε στην αρχή της Μπαϊμπά, κάτι «παραπήγματα». Εκεί έμενε ο Γιάννης και επειδή δεν είχε να πληρώσει το «ενοίκιο»του είχε κάνει «έξωση»! Του είχε βγάλει τα λιγοστά πράγματά του στο πεζοδρόμιο. Γι’ αυτό της είχε άχτι!!!
(Αυτά θυμάμαι τα ιστορούσε ο πατέρας μου, νεαρός ΕΠΟΝΙΤΗΣ τότε, που έτυχε να ναι εκεί κοντά. Τ’ ανασύρω από το «αρχείο της μνήμης μου», που φρονώ πως δε με πλανεύει).
Ζήτωωωω!
Κάπου – κάπου όμως «έριχνε» και το δικό του σύνθημα, εκεί που ακούγονταν το«Θάνατος στο φασισμό» αυτός επαναλάμβανε σε παράφραση «Θάνατος…στη Σερπάναινα»!!!
Η «Σερπάναινα» ήταν η σπιτονοικοκυρά του, που είχε στην αρχή της Μπαϊμπά, κάτι «παραπήγματα». Εκεί έμενε ο Γιάννης και επειδή δεν είχε να πληρώσει το «ενοίκιο»του είχε κάνει «έξωση»! Του είχε βγάλει τα λιγοστά πράγματά του στο πεζοδρόμιο. Γι’ αυτό της είχε άχτι!!!
(Αυτά θυμάμαι τα ιστορούσε ο πατέρας μου, νεαρός ΕΠΟΝΙΤΗΣ τότε, που έτυχε να ναι εκεί κοντά. Τ’ ανασύρω από το «αρχείο της μνήμης μου», που φρονώ πως δε με πλανεύει).
«Θάνατος…στη Σερπάναινα»!!!
«Του βάρβαρου και ανάλγητου καπιταλισμού, που θέλει να πετάξει Ιστορία, πρόσωπα …και πράγματα, «στο πεζοδρόμιο της παγκοσμιοποίησης».
Δημήτρης Ντόκας του Γιάννη
Δημήτρης Ντόκας του Γιάννη
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου