Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ

-Γράφεις, γράφεις, γράφεις. Τι διάολο γράφεις; Αλήθεια γιατί γράφεις συνέχεια; 

Με ρώτησε δίπλα μου ο Αντρέας μεταξύ ούζου και φτηνού μεζέ, σήμερα στο καφενείο. Κι εγώ έτσι αδίστακτα, δεν ξέρω έτσι μου ήρθε εκείνη τη στιγμή.

ΙΛΙΓΓΟΣ

Έτσι κι ανεβείς επάνω στο ύψωμα του ΑϊΓιώργη και πας εκεί στην άκρη στη μάντρα που δεν έχει κάγκελα και κοιτάξεις κάτω, σε πιάνει μια τρομάρα. Φαντάζεσαι πως αν πέσεις από εκεί, θα σκάσεις από κάτω σαν καρπούζι, και σε πιάνει ένας Ίλιγγος κι ένας φόβος παράλληλα. 

Μπρρρ ανατριχιαστικά πράγματα θα πείτε. Κι όμως έτσι ζούμε τώρα τελευταία.

Ο Σφέρδεκλος...απ' την Πλατεία Χατζοπούλου

Εκείνη η αναμονή, ήταν μαρτύριο εκεί κάτω στην Πλατεία Χατζοπούλου στο Αγρίνιο. Καμιά φορά περνούσε και τις δύο ώρες αν τύχαινε την τελευταία στιγμή να χάσεις το αστικό. Και που τότε λεφτά, μέσα δεκαετίας του '70, στα γυμνασιακά μας χρόνια τα φτωχά. 

Έτσι μας έτρωγε το «καθούρι» στην πλατεία, αφού δεν είχαμε και άλλη επιλογή.

Ο ΜΗΤΡΑΡΟΣ

Επετειακό Διήγημα του Κ. Καστρινού

Εκείνα τα δύσκολα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και της σκληρής δοκιμασίας του Ελληνισμού, όπως σ’ όλο το Βιλαέτι των Ρωμιών, έτσι και στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου πολλοί δεν άντεχαν να ζουν «τσουτσέκια» στον Αγά και στο Τούρκο αφέντη, πήραν των ομματιών τους, και βγήκαν στο κλαρί και το μεϊντάνι κλέφτες κι Αρματολοί.

WHAT EUROPE ?

Πρέπει να κουβαλήσουμε πολλά σακούλια φως
να τα χουμε μεθαύριο που θά ’ρθει το σκοτάδι.
Γιατί το ξέρουμε ότι θα ρθεί πολύ σκοτάδι,

Η ΓΑΪΔΟΥΡΑ ΚΙ Ο ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ

Ενα διήγημα του Κώστα Καστρινού

Η νύχτα έπεφτε και ο Ασλάν κουρασμένος, µε πόδια ξεσκισμένα, µε την κοιλιά άδεια, µε την ψυχή γεµάτη απόγνωση, περπατούσε ξυπόλητος για την Ειδομένη πάνω στη χλόη στην άκρη του δρόµου, επειδή το τελευταίο του ζευγάρι παπούτσια του το’κλεψαν στον Πειραιά.

ΜΑΥΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

Ζούμε μαύρες μέρες! Κατάμαυρες θα ’λεγα!

Όλοι σφυρίζουν κλέφτικα, κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, κάνουν ότι σε συμπονούν, σε κοιτάνε τάχαμ στα μάτια με οίκτο και συμπόνια, και το αποτέλεσμα; Μηδέν!

Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΨΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ

Ήταν κατάλοιπο της παιδικής μου ηλικίας αυτός ο χαρταετός. Τον είχε σπάσει τότε ο μακαρίτης ο πατέρας μου (θεός σχορέστον) όταν τον είχε βρει ανάμεσα στα δέματα με τον καπνό όπου τον έκρυβα, και ξέσπασε σ’ αυτόν, γιατί του πήραν τσάμπα τότε τον καπνό οι αγιογδύτες οι εμπόροι.

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΠΡΩΙΝΟ

Μέσα του Μάρτη. Παραμονή αποκριάς. Κάτι «αλανιάρες» μαργαρίτες στο παρτέρι βιαστικές, βάλανε από τώρα τα καλά τους.

Πρόσωπα ασάλευτα στου λιμανιού την προκυμαία

Πρόσωπα ασάλευτα στου λιμανιού την προκυμαία, ενώ τα μάτια τους μεγαλωμένα σαν κρίκοι φωτεινοί, μας παρακολουθούν στη κάθε κίνησή μας.

ΤΟ ΜΕΣΑΙΟ ΔΑΧΤΥΛΟ

Πολλές οι εκκρεμότητες και μπλέξαμε και πάλι. ‘Όπου κι αν σταθείς, όπου κι αν κοιτάξεις ένας μαλακοΕυροπαίος, μας δείχνει τον μεσαίο του δάχτυλο και κοροϊδεύει. Και μέσα σ’ αυτή την εθνική κατάθλιψη, ξαναξεκίνησε και η μεταξύ μας φαγωμάρα. 

ΤΑ ΑΠΛΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ

Αγγελοκαστρίτες αγωνιστές στο πανελλαδικό αγροτικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα

Οι κινητοποιήσεις, οι όποιες κινητοποιήσεις, εκτυλίσσονται περίπου, σαν τις στρατιωτικές μάχες. Έχουν αποτέλεσμα αν κερδίσουν τις εντυπώσεις της κοινωνίας, και καταφέρουν να λυγίσουν τις αντιστάσεις των κυβερνόντων.

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Όπως μας λέει ο Ευθύμιος Πριόβολος στο βιβλίο του «ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ» (έκδοση 1998), στη θέση του Μοναστηριού του Παντοκράτορα που ανακαινίσθηκε εκ βάθρων το 1746, υπήρχε πριν μικρός ναός του Αγίου Χαραλάμπους σαν παρεκκλήσι (μετόχι) του μοναστηριού που βρίσκονταν τότε στην κορυφή του λόφου του Μπαλιαλία.

ΕΚΤΟΝΩΣΗ

Κάθε φορά που πιάνω στο χέρι το κολοτηλεκοντρόλ, το «τρυφερό έτερον ήμισυ» η ίδια μπηχτή ατάκα.

-Μήηηηη.

Η γιορτή μιας αγιόρταστης παιδείας (επετειακό)

Θλίβεται κανείς όταν βλέπει - και στον εκπαιδευτικό κόσμο- την απαξίωση που υπάρχει τελευταία για τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών, γιορτή των γραμμάτων, στις 30 Ιανουαρίου κάθε χρόνο.

Μια απαξίωση που ενδεχομένως πηγάζει από την άγνοια του προσώπου

ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚΟ

το αντιχρονογράφημα του Καστρινού

Το κρύο δυνάμωσε – τα τρακτέρ γυαλίζουν στη νοτισμένη άσφαλτο.
Στον ίδιο δρόμο έρχονταν και η νύχτα δυσδιάκριτη στις εξατμίσεις των τροχοφόρων.
Ένα παιδί περνάει μ’ ένα φακό, κι ο μικρός άνεμος που κάθεται 
σ΄ ένα γεφύρι γράφει μ΄ ένα μολύβι αριθμούς 837 – 838 -839.

Ο ΙΑΣΩΝΑΣ,ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΤΕΡΑΣ

Άκουσε τσόγλανε.
Κι εμένα ο παππούς μου πήγε φαντάρος το 1912 πολέμησε στους βαλκανικούς πολέμους, και ξεμπέρδεψε απ’ το στρατό το 1922 με την μικρασιατική καταστροφή, και η γιαγιά «ξελάκωνε» χωράφια για να ζήσει τα τέσσερα παιδιά της. 

ΟΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ (η οργή)

Αγρότη πια μην τους ακούς η ιδέα η δική σου
είναι μην μείνει νηστικό αύριο το παιδί σου.

Το σύνθημα γραμμένο από το 1977,πριν 40 περίπου χρόνια ακριβώς,

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Αγρότη πια μην τους ακούς η ιδέα η δική σου
είναι μην μείνει νηστικό αύριο το παιδί σου.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ASSOS EXPORT

Μπορεί κάποιοι μη καπνίζοντες να χαρούν θεωρώντας πως κι ο Μπούτιβας κατάφερε να κόψει το τσιγάρο. Να τους κόψω λοιπόν τη χαρά απ’ την αρχή γιατί το τσιγάρο όχι δε το έκοψα. 

Φοβάμαι όμως πως οριστικά έκοψα πια τον ASSO EXPORT.