ΤΟ ΜΕΣΑΙΟ ΔΑΧΤΥΛΟ

Πολλές οι εκκρεμότητες και μπλέξαμε και πάλι. ‘Όπου κι αν σταθείς, όπου κι αν κοιτάξεις ένας μαλακοΕυροπαίος, μας δείχνει τον μεσαίο του δάχτυλο και κοροϊδεύει. Και μέσα σ’ αυτή την εθνική κατάθλιψη, ξαναξεκίνησε και η μεταξύ μας φαγωμάρα. 

Ένα σωρό λόγια και κουβέντες, και όλοι είχαν και έχουν πάντα ένα δίκιο.

Άδεια πορτοφόλια, πρόσωπα άδεια από χαμόγελο και μια στεγνή μούγγα, έτσι να βγάλουμε κι ετούτο τον χειμώνα, με την προσμονή να ψηφιστούνε τα προαπαιτούμενα, να ’ρθεί η Άνοιξη να φέρει το προσάναμα και το ρευστό, που θα μας πάει λιγάκι παρακάτω.

Κι αφού αποτύχαμε και με την απόβαση των αριστερών σωτήρων, χάσαμε και την δικαιολογία του εξ ουρανού ψεκάσματος. Εμπιστοσύνη, ελπίδα, υπομονή όλα καταδιαόλου πήγανε, κι όλα έγιναν θυμός και μίσος, κι ένα ατέλειωτο φόρτωμα που δεν λέει να ξεφορτώσει και ν' αδειάσει.

Άπαντες έρμαιο μέσα σε τούτη τη κατάσταση. Γιατί να σε ξαναπιστέψω ρε φίλε Αριστερόκαυλε, που ζώστηκες ζουρνάδες και νταούλια, να τους χορέψεις λέει στο ταψί καρσιλαμά.

Ποίον όμως και γιατί δεν είπες, αφού ούτε από πίσω δεν είχες αέρια για να φυσήξεις το ζουρνά. Έτσι άρχισες το γενικό ξεπούλημα, το σύνθημα δόθηκε και φαίνεται να μην υπάρχει πισωγύρισμα.

Με ή χωρίς εκλογές, επιστροφή δεν δείχνει να υπάρχει, ούτε και ελπίδα με τούτους πάνω τους εθνοσωτήρες, που ότι δεν τους βολεύει το βαφτίζουν χούντα και βλέπουνε ακροδεξιούς παντού.

Κρίμα όμως για κάποιους παλιούς ιδεολόγους αριστερούς. Μέχρι να καταλάβουν που είναι οι αξίες και οι ιδέες τους, οι διαχειριστές του μαγαζιού θα μετρούν μπακαλοτέφτερα και θα κόβουν ότι και από όπου βρούν.

Και είναι τόσο προσηλωμένοι στη καρέκλα τούτοι οι "πρώτη φορά αριστεροί" και τυχοδιώκτες, που δεν βλέπουν καν της κοινωνίας το συνεχώς παλλόμενο μεσαίο δάχτυλο.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός