Ο Ελληνικός λαός καλείται για άλλη μια φορά (τώρα πια που… «εκπολιτιστήκαμε», τακτικά, ανά τετραετία) να εκλέξει1 την κυβέρνησή του για την επομένη τετραετία, όπως κάνουν όλοι οι «πολιτισμένοι» λαοί της Δύσης. Όμως αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι έτσι δίνεται η ευκαιρία στον «λαό» για τη δημιουργία συνθηκών σημαντικής κοινωνικής, ή έστω πολιτικής, αλλαγής. Οι βασικές συνθήκες που καθορίζουν την οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική διαδικασία δεν πρόκειται βέβαια να αλλάξουν, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Και αυτό διότι οι συνθήκες αυτές έχουν ήδη ενσωματωθεί στο οικονομικό και πολιτικό/πολιτιστικό γίγνεσθαι μέσα από την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ2 κλπ. Ακόμη δηλαδή και αν εκλέγονταν στην κυβέρνηση κόμματα που ισχυρίζονται ότι δεν έχουν σκοπό απλώς τη διαχείριση της χώρας με βάση τις εντολές της Υπερεθνικής Ελίτ, είναι τέτοιες οι δομές εξάρτησης οι οποίες δημιουργήθηκαν μεταπολεμικά, που είναι ελάχιστοι αν όχι μηδαμινοί οι «βαθμοί ελευθερίας» με βάση τους οποίους θα κινείται η νέα κυβέρνηση, όποιο κόμμα και αν νικήσει από τα υπάρχοντα, ακόμη και το ΚΚΕ. Εκτός βέβαια εάν την επόμενη μέρα της εκλογής του αποχωρούσε από όλους τους θεσμούς της εξάρτησης, δηλαδή τους θεσμούς που ενέταξαν τη χώρα στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (ΝΔΤ)! Οι εκλογές επομένως γίνονται απλά για να δημιουργείται η ψευδαίσθηση στον λαό ότι αυτός κυβερνά, εφόσον: α) καμία υπόσχεση μιας ριζικής πολιτικής, κοινωνικής ή οικονομικής αλλαγής δεν μπορεί να τηρηθεί στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο β) η αλλαγή ή έστω ριζική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού στην κυβέρνηση, είναι αδύνατη, εκτός αν μιλάμε για την περίπτωση όπου «ο Μανωλιός έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»! Επομένως, η δημιουργία συνθηκών ριζικής κοινωνικής ή έστω πολιτικής αλλαγής είναι αδύνατη. Ακόμη περισσότερο όταν η λαϊκή βούληση νοθεύεται σήμερα και επίσημα με την πρωτοφανή απαγόρευση κομμάτων, πράγμα που καθιστά τις εκλογές στη χώρα μας ουσιαστικά άκυρες3. Το ίδιο αδύνατη είναι η δημιουργία συνθηκών ριζικής οικονομικής αλλαγής με στόχο την οικονομική αυτοδυναμία, όχι μόνο της χώρας γενικά και αφηρημένα, αλλά των ίδιων των πολιτών!4 Ο στόχος επομένως των εκλογών είναι απλά για να μπει άλλη μια φορά στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ το πολιτικό προσωπικό, το οποίο έτσι βέβαια βγάζει το ψωμί του… Αυτό φάνηκε άλλωστε καθαρά και στη «μεγάλη συζήτηση» όλων των πολιτικών αρχηγών που έγινε τελικά προ ημερών, μετά από άγρια προβολή από τα απόλυτα ελεγχόμενα (έμμεσα από την Υπερεθνική Ελίτ) ΜΜΕ. Δεν περίμενε άλλωστε κανείς από αυτή να προκύψει κάποια σοβαρή συζήτηση για τα κρίσιμα θέματα που αντιμετωπίζει η χώρα, όπως: –τη φτώχεια που, όπως ήταν αναμενόμενο, επανέκαμψε στη νέα χρονιά (μετά τη φούσκα της ανάκαμψης από την επάρατη επιδημία –ανάκαμψη που φαίνεται διήρκεσε μόνο μερικούς μήνες!) –τον πόλεμο στην Ουκρανία ο οποίος φαίνεται ότι δυναμώνει όλο και περισσότερο, καθώς είναι πια πασιφανές ότι η μανιασμένη εκστρατεία της σημερινής ηγεσίας της Υπερεθνικής Ελίτ, της αμερικανικής, δεν πρόκειται να σταματήσει, εάν δεν μεταβληθεί και η Ρωσία σε ένα «ήσυχο αρνάκι» της ΝΔΤ, όπως η Κίνα, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται ουσιαστικά είναι ο… μπεζαχτάς. Το ερώτημα όμως είναι πώς θα μπορούσαν παρόμοιες εκλογές να είχαν σημασία; Η απάντηση βέβαια είναι ότι παρόμοιες εκλογές θα ήταν σημαντικές μόνον εάν βρισκόμασταν στο μέσο κοινωνικής αλλαγής και ένα κίνημα ώριμο να φέρει τον λαό στην εξουσία είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του, αμφισβητώντας τις δομές και τους θεσμούς εξάρτησης.
Για την ανάδυση άλλωστε ενός τέτοιου ριζοσπαστικού-ανατρεπτικού κινήματος παλεύει και το ΜΕΚΕΑ, ήδη από το 2011. Ενός κινήματος δηλαδή που στο εσωτερικό θα αμφισβητούσε τις ίδιες τις δομές και θεσμούς εξάρτησης της χώρας μας, ενώ, διεθνώς, θα πάλευε για τη δημιουργία προϋποθέσεων εθνικής και οικονομικής αυτοδυναμίας των λαών.
Δυστυχώς, όμως, είμαστε ακόμη στο μέσον της παντοδυναμίας της Υπερεθνικής Ελίτ που ελέγχει τη ΝΔΤ και η μόνη ελπίδα φωτός θα ήταν η ριζική αλλαγή των διεθνών συνθηκών η οποία θα προέκυπτε από μια ουσιαστική ήττα της ΝΔΤ στον πόλεμο στην Ουκρανία. Παρόμοια ήττα θα επέτρεπε στο Ρωσικό λαό ν’ ανοίξει για άλλη μια φορά τον δρόμο για μια Νέα Διεθνή Τάξη αυτόνομων λαών, όπως προσπάθησε να κάνει και με την αποτυχούσα τελικά Σοβιετική Επανάσταση, η οποία προδόθηκε ουσιαστικά από τα ίδια τα ηγετικά στελέχη της…
1 Βλ. ανακοινώσεις του ΜΕΚΕΑ και άρθρα για τις εκλογές 2015 και 2019:
2015: Ανακοίνωση για τις Εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη 2015
Οι στημένες εκλογές για την… πάνδημη έγκριση των μνημονίων μετά το ΟΧΙ του 61% (Τ.Φ.)
2 Τάκης Φωτόπουλος, Εξαρτημένη Ανάπτυξη, 2η έκδοση (Κουκκίδα, 2017)
3 Βλ, την πρόσφατη ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: «Μερικές δημοκρατικές αρχές για την απαγόρευση κομμάτων στην κοινοβουλευτική δημοκρατία» (9/4/2023).
4 Βλ. Grexit.gr: «Ποια είναι τα άμεσα μέτρα που πρέπει να ληφθούν μετά το Grexit στην Ελλάδα;», «Τι σημαίνει οικονομική αυτοδυναμία;» και το βιβλίο του Τ.Φ. «Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ (Γόρδιος 2010): κεφάλαιο 14, «Είναι δυνατή η οικονομική αυτοδυναμία σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης;» και κεφάλαιο 15, «Η οικονομική αυτοδυναμία ως θεμέλιο για τη μετάβαση σε μια Περιεκτική Δημοκρατία».
Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ
(ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου