Το Νόμπελ είχε χρώμα ΜΑΤ

Μετά από κάθε μάχη όμως, έρχεται η ώρα για τα συμπεράσματα, με σκοπό να δεις τι έγινε σωστά και τι λάθος

Γράφει ο Γιώργος Συκάς
Ο πατέρας του είχε πει στα σώματα ασφαλείας ότι το κράτος είναι αυτοί. Στη Λέσβο τα ΜΑΤ έμαθαν να φοβούνται περισσότερο από τις κουκούλες των «γνωστών-αγνώστων» που κρύβει τα πρόσωπα, την μαντήλα των αγροτοκτηνοτρόφων που δεν κρύβει τίποτα…

Οι περήφανοι ακρίτες ήταν το καμάρι της χώρας με το πως υποδέχθηκαν τους πρόσφυγες, έγιναν οι άγριοι, οι κανίβαλοι… Μέχρι και μηχανισμούς λογοκρισίας έβαλαν μπροστά… ο λεσβιακός λαός όμως δεν στάματησε. Απεργία, όλα κλειστά… Όλοι στην Καράβα… Μετά από κάθε μάχη όμως, έρχεται η ώρα για τα συμπεράσματα, με σκοπό να δεις τι έγινε σωστά και τι λάθος.

Το πρώτο και βασικό συμπέρασμα, στο οποίο συμφωνούν όλοι είναι ένα: ΤΑ ΜΑΤ ΗΤΤΗΘΗΚΑΝ! Ο βασικός κατασταλτικός μηχανισμός του αστικού κράτους δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει. Ο λαός ήταν αποφασισμένος, στο πευκοδάσος της Λέσβου (ή αλλιώς Τσαμλίκ) τα δακρυγόνα δεν μπορούν να δημιουργήσουν φραγμό και ο εξοπλισμός τους ήταν βάρος. Όλο το νησί στράφηκε εναντίον τους. Ούτε σε στρατόπεδα δεν έβρισκαν ησυχία.

Διμοιρίες οι οποίες κατέβηκαν από τα πλοία με στρατιωτικό σχηματισμό και τρόπο, έφυγαν ξημερώματα αφού πρώτα οι νησιώτες τους κατέστησαν σαφές ότι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι. Δεν συγκρίνεται με τις Σκουριές ή με την Κερατέα, καθώς εδώ δεν ήταν μία κοινωνική μάχη φθοράς. Απλά κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν πλέον να το διαχειριστούν. Ότι άλλο λέγεται είναι γελοίο, όπως για παράδειγμα ότι τελείωσαν τα χωματουργικά έργα και πλέον θα απέσυραν έτσι κι αλλιώς τα ΜΑΤ. Το μόνο που έκαναν ήταν να χαλάσουν τη βοσκή στα βοσκοτόπια και κάψουν στρέμματα δάσους…

Δεύτερον δεν ήταν μία τοπική ανάταση ή μία αναβολή. ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Απλά τα πράγματα. Το πως θα τη διαχειριστείς και το πως θα πάρεις μαθήματα από αυτήν είναι άλλη ιστορία. Έγινε πασιφανές πάντως ότι αν ο λαός είναι ενωμένος και δεν κυνηγάει τη σύγκρουση «επετειακά» (π.χ. 17 Νοέμβρη πρέπει να πλακωθώ με τα ΜΑΤ), τότε μπορείς να τους κάνει να τρέχουν τους πραιτοριανούς τους.

Το Go Back ακούστηκε ξανά, μετά από 75 χρόνια 2 μήνες και 2 ημέρες, στο μέρος που οι τελευταίοι αντάρτες κατέβηκαν 3 χρόνια μετά την κατάληψη του Γράμμου… 

Το πρώτο κάζο της νέας κυβέρνησης έγινε εδώ και στο έκαναν οι Λέσβιοι Κυριάκο… Που «σαν ηβγάλαν τσ’ μαχαίρες, κάναν να συνέρτεν μέρες»… Στο κάναμε ΟΥΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΕΦΕΝΤΗ…

Για αυτό και η κυβέρνηση είναι ζαλισμένη. Αν κάποιος παρακολουθούσε στο ΣΚΑΙ σήμερα το λαγό της (βλ. Μπάμπη Παπαδημητρίου), τότε θα καταλάβαινε πως θα ήταν η Δευτέρα αν είχε πρόσωπο…. Έχουν πιαστεί από ένα επεισόδιο στη Χίο και από τη συμπεριφόρα του Μουτζούρη, κάνοντας ότι δεν βλέπουν όλο το υπόλοιπο στραπάτσο που έπαθαν. 

Για ένα πράγμα είναι σίγουροι. Ότι θα ξαναπροσπαθήσουν. Μπορεί να φέρουν ξανά τα ΜΑΤ και να είναι και περισσότεροι, μπορεί να υποσχεθούν «δωράκια»… Σίγουρα θα ξεκινήσουν δικαστικές διώξεις. Αν σταματήσει ο αγώνας μας, τότε χάσαμε τον πόλεμο και θα έχουμε κερδίσει τη πρώτη μάχη απλά….

ΥΓ.: Οι γκασμάδες τελικά και δρόμους ανοίγουν και λάκκους σκάβουν…

από ΚΑΤΙΟΥΣΑ