Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό αν υπάρχουν προσαγωγές ή συλλήψεις.
Όπως ανέφεραν με ανάρτησή τους στη γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου «Η προηγούμενη επίθεση, τα μνημόνια, ήταν νικηφόρα. Προσαρμοστήκαμε στην κανονικότητά τους. Τώρα έρχεται η επόμενη επίθεση. Μην υπάρχει αμφιβολία, όλα όσα «γλίτωσαν» στα μνημόνια μπαίνουν όλα ξανά στο τραπέζι. Για την ακρίβεια δεν βγήκαν ποτέ. Τραβάνε το σκοινί όσο ο κόσμος της εργασίας δίνει μπόσικα. Και πρέπει να αναρωτηθούμε αν στην μνημονιακή περίοδο με τις σκληρές κοινωνικές μάχες που δόθηκαν, κατάφεραν να πάρουν τόσα πολλά, τι θα πετύχουν σήμερα σε καιρούς κοινωνικής ειρήνης;»
Ολόκληρο το κείμενο που ανέβασαν στο https://athens.indymedia.org/
Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στη Γερμανική πρεσβεία
Γνωριμία με τα αφεντικά.
Το Ελληνικό κράτος που κάποτε ονειρεύτηκε να γίνει η Αμερική των Βαλκανίων δαγκώνοντας τους γειτονικούς λαούς, έχει πια προσαρμοστεί στην ιστορική ιμπεριαλιστική του πραγματικότητα. Αυτή μιας μικρομεσαίας γεωπολιτικής οντότητας που κάθεται σε ένα ακριβό οικόπεδο και που η καλύτερη ελπίδα της είναι να ελιχθεί αποτελεσματικά –αν και σε στενά περιθώρια – υπηρετώντας κακότροπους αφέντες.
Ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πάει σήμερα στο Βερολίνο να συναντηθεί, να δώσει τα διαπιστευτήριά του σε έναν από αυτούς τους κακότροπους αφέντες. Το Γερμανικό κράτος, που με τη σειρά του κάποτε ονειρεύτηκε να γίνει υπερδύναμη δαγκώνοντας τους Ευρωπαϊκούς λαούς, παραμένει για το Ελληνικό , μέσω της Ε.Ε. και των μνημονίων, μια κυρίαρχη δύναμη. Μια δύναμη που έχει την δική του σφιχτή λαβή στο Ελληνικό κράτος και που το δικό του κεφάλαιο έχει μερτικό στην απομύζηση πλούτου από την κοινωνική βάση και τους πόρους αυτού του οικοπέδου. Σε μια περίοδο που η Ελλάδα γίνεται ενεργειακό Ελντοράντο σε παραδοσιακές και εναλλακτικές βιομηχανίες ενέργειας, ή που ο τουρισμός είναι ακόμα στα χέρια της ντόπιας εθνικής αστικής τάξης. Για τους εκμεταλλευόμενους δεν έχει σημασία η εθνικότητα του καπιταλιστή. Το μόνο που έχει σημασία είναι τα εργατικά δικαιώματα. Η υποτίμηση της εργατικής δύναμης που επέβαλαν τα μνημόνια σημαίνει μεγαλύτερη πίτα για τα αφεντικά. Ο εργάτης του τουρισμού για παράδειγμα το ίδιο θα πληρώνεται την σαιζόν, ίδια η περιβαλλοντική επιβάρυνση αν Γερμανικές ή Ελληνικές εταιρείες φυτεύουν χύμα ανεμογεννήτριες στα βουνά. Η πάλη ενάντια στα αφεντικά, η αντιπαράθεση της βάσης με την εξουσία περιλαμβάνει κάθε εθνικότητας αφεντικά, κάθε εθνική ή υπερεθνική εξουσία. Η Μέρκελ , ο πολιτικός εκπρόσωπος του Γερμανικού κράτους και του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων θα γνωρίσει από κοντά τον νέο πολιτικό εκπρόσωπο του Ελληνικού κράτους και κεφαλαίου καθήμενη σε μια καρέκλα τόσο ψηλότερη από του Μητσοτάκη, όσο η ιμπεριαλιστική υπεροχή της Γερμανίας σε σχέση με την Ελληνική. Απλά και μετρήσιμα.
Μπορούμε να ρισκάρουμε την υπόθεση ότι ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός θα διατηρήσει την παράδοση του Τσίπρα στους ικανότατους ελιγμούς που από το 2015 έως σήμερα ωφέλησαν το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο όσο και το Γερμανικό. Μία παράδοση άλλωστε σωστών εκδουλεύσεων και ελιγμών που υπάρχει, με λίγες εξαιρέσεις, από το ξεκίνημα του Ελληνικού κράτους πριν 200 χρόνια. Ισως να τα καταφέρει ακόμα καλύτερα ο Μητσοτάκης σε αυτό το επίπεδο αντιπαραβάλλοντας στο ατού της «μετανοημένης αριστεράς που ανταμείβεται» του Σύριζα, το ατού της εμπειρίας αιώνα ελληνικής δεξιάς στα διεθνή νταραβέρια της χώρας. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτή η πολιτική επιτυχία την πλήρωσε όπως πάντα η βάση. Ο βασικός μισθός μένει εκεί που ήταν, το κράτος-κλεπταποδόχος θα ξεπουλήσει την δημόσια περιουσία που έχει απομείνει δημόσια, οι νόμοι για εργασία τις Κυριακές γενικεύονται, το ασφαλιστικό περιμένει ακόμα μία «μεταρρύθμιση», απολύσεις διευκολύνονται…
Η συνάντηση λοιπόν «γνωριμίας» Μέρκελ-Μητσοτάκη, σε μια εποχή που η σοσιαλδημοκρατία άφησε στρωμένο κρεβάτι στον φιλελευθερισμό, ανοίγει την νέα μεταμνημονιακή περίοδο. Η προηγούμενη επίθεση, τα μνημόνια, ήταν νικηφόρα. Προσαρμοστήκαμε στην κανονικότητά τους. Τώρα έρχεται η επόμενη επίθεση. Μην υπάρχει αμφιβολία, όλα όσα «γλίτωσαν» στα μνημόνια μπαίνουν όλα ξανά στο τραπέζι. Για την ακρίβεια δεν βγήκαν ποτέ. Τραβάνε το σκοινί όσο ο κόσμος της εργασίας δίνει μπόσικα. Και πρέπει να αναρωτηθούμε αν στην μνημονιακή περίοδο με τις σκληρές κοινωνικές μάχες που δόθηκαν, κατάφεραν να πάρουν τόσα πολλά, τι θα πετύχουν σήμερα σε καιρούς κοινωνικής ειρήνης;
Μητσοτάκης και Μέρκελ ας κάνουν ότι θέλουν. Το βέβαιο είναι πως ότι βγει από αυτή την συνάντηση έχει τόσο ενδιαφέρον όσο και κάθε άλλη απόφαση μηχανισμών εξουσίας. Είναι μια ντιρεκτίβα από πάνω προς τα κάτω κι ένας λογαριασμός που όλοι και όλες θα πληρώσουμε.
Ας ετοιμαστούμε πολιτικά, οργανωτικά και από άποψη ηθικού, ώστε όχι μόνο να σηκώσουμε κεφάλι αλλά να το κάνουμε και χωρίς αυταπάτες και τα λάθη της περιόδου των αντιμνημονιακών αγώνων.
ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΜΑΧΕΣ
ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ– ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου