Καλοκαιριάτικα …

Γράφει ο ΙΣΑΑΚ ΣΟΥΣΗΣ

Xαριτωμένoι παραθεριστές εν μέσω πυρκαγιών, σεισμών, λοιμών καταποντισμών, μνημονίων, φοροκαταιγίδων, προσφυγικών στρατοπέδων…
Χαριτωμένη η απώθηση και η άμυνα εκλογίκευσης που καταθέτει τη συνταγή ισορροπίας μας κάθε μέρα..

Ποιούμε την ανάγκη φιλοτιμία και μέσα σε τόση αδιάσειστη αντιξοότητα δοκιμάζουμε φαγητά, παραλίες, σώματα. Κάτι σαν βουδιστές μοναχοί ταγμένοι και απόλυτα πειθαρχημένοι στη «χαρά» της ζωής.

Όχι ότι λείπει το άγχος, ο φόβος ότι η κάθε σοβαρή επιθυμία δεν θα εκπληρωθεί, ότι κάποιος μας παρακολουθεί, αλλά ακριβώς αυτό το άγχος είναι και ο πυρήνας της απόλαυσης μας, και έπειτα τίποτα δεν μας εμποδίζει να έχουμε άποψη ενόσω απολαμβάνουμε, ή το παλεύουμε.

Ας μην γινόμαστε και τζάμπα υπεροπτικοί, είναι γεγονός ότι αναλαμβάνουμε δύσκολες αποστολές, να συνδυάσουμε παράδειγμα Επίδαυρο με σέρφινγκ, Τσόμσκι με ντολμαδάκια, σεξ με φιλοσοφία.

Αλλά, μην τρελαινόμαστε ότι οι ασήμαντες αταξίες και παρασπονδίες μας συνιστούν ύβρεις αντάξιες του Διονύσου, έστω ενός Διονύσου που τα τσούζει με τον Νίτσε.

Απολαύσεις και ενοχές, γραμμένες με σινική μελάνη, μέχρι να πάρεις είδηση, έχουνε κιόλας σβηστεί πάνω στην άμμο την ξανθή και δίπλα απ΄τις ξαπλώστρες.


«όπου δεν μπορώ να σε βρω σε ψάχνω …»

«…την πιο όμορφη θάλασσα δεν την έχουμε ταξιδέψει ακόμα…» Ναζίμ ή Να-Μηζείμ, Χικμέτ

Και ένα πρόσφατο ελληνικό τραγούδι που ταιριάζει απόλυτα με τα καλοκαιρινά μεσημέρια, αν δεν μαίνεται πυρκαγιά και θρησκευτική πανήγυρις πολύ κοντά σας.

Ο δημιουργός του, Βασίλης Τσόνογλου, αφηγείται κάποια καλοκαίρια με την Ελπίδα και το να θες, αφού το ακούσεις, να ξαναδείς το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» του Μπέργκμαν, είναι μόνο μια από τις παρενέργειες αυτού του εθιστικού κομματιού. Ο Τσόνογλου γνωρίζει πώς να διαταράζει την κοινή μουσική μας ησυχία πιο διαπεραστικά από τα τζιτζίκια.


http://www.imerodromos.gr/