Σαδιστή εγκάθετε Πολιτικέ εκπρόσωπε του Κατοχικού Καθεστώτος,που σκοτώνει...

...ξέρεις πως είναι να σφαδάζει κατάκοιτη η Γερόντισα Μάνα σου από βαρύτατους πόνους επειδή το κωλοσύστημά σου αρνείται να της γράψει αρκετά (και δωρεάν όπως κάποτε) από το πανάκριβο παυσίπονο που παίρνει;

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Ένα Καθεστώς Κατοχής έχει πολλές μορφές.

Παίρνει ταυτόχρονα πολλά πρόσωπα. Όλα εξίσου οδυνηρά και θανάσιμα.

Που όμως, επίσης όλα, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.

Την «στέρηση».

Όλα αυτά τα ματωμένα αγκαθοστέφανα αφορούν το κεφάλι της Φτωχολογιάς βεβαίως...πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, άλλωστε, ε;

Η στέρηση του φαρμάκου είναι μια απ’ αυτές τις θανάσιμες μορφές.

Κάποιες από τις ανίατες ασθένειες – και κυρίως ατυχείς συνδυασμοί πολλών τέτοιων ασθενειών - έχουν ένα «αδυσώπητα φριχτό κοινό σημείο».

Οδηγούν σε αφόρητους πόνους. Απίστευτης έντασης και έκτασης πόνους.

Εάν δεν ζήσεις αυτή την κόλαση δεν μπορείς να τη διαννοηθείς. Ούτε και να την καταλάβεις.

Μόνον αν βιώσεις (ζώντας έστω δίπλα του) τον πόνο πχ του γέροντά σου στο πετσί σου θα αντιληφθείς τι σημαίνει να μην βρίσκεις το φάρμακό του, το βαρύ πανάκριβο παυσίπονό του στα φαρμακεία.

Τι σημαίνει, να κατεβαίνεις από την επαρχία στην Αθήνα, στο Γραφείο του Πόνου (τι σημασία έχει ποιό νοσοκομείο είναι, ξέρουν αυτοί...άσε που όλοι τις ίδιες εντολές  απάνθρωπων περικοπών εφαρμόζουν) κι αυτοί από τη μια να σου γράφουν το ισχυρότερο παυσίπονο που υπάρχει (ένα πανάκριβο για την τσέπη του φτωχού γέροντα συνταξιούχου φάρμακο) κι από την άλλη:

Πρώτον, η συμμετοχή του κράτους είναι μόλις της τάξεως του 30% (ενώ προ μνημονιακού Κατοχικού Καθεστώτος ήταν ΔΩΡΕΑΝ). Δηλαδή, το κουτί κάνει περί τα 100 ευρώ και το κράτος τους δίνει μόλις τα 30. (Με δύο χάπια Lyrica 300 ml ημερησίως, θέλει ένα κουτί στις 28 ημέρες – στους 3 μήνες συγκεντρώνονται περί τις επτά ημέρες ΧΩΡΙΣ θεραπεία με αφόρητους πόνους – πως λέμε «διαβολοβδομάδα»; Ένα τέτοιο πράγμα επί χίλια).

Δεύτερον, όταν ρωτάς για γενόσημο – πιο οικονομικό – οι γιατροί σου λένε ευθαρσώς: «δεν το συνιστούμε». Η γνωμάτευση άλλωστε είναι ξεκάθαρη. Συνιστά «Τίτλο», «εμπορική ονομασία φαρμάκου». Και όχι χημική σύσταση. 

Τρίτον, ξαφνικά τους τη δίνει και βάζουν τον γερο σύζυγο (χειρουργημένος κι αυτός στην καρδιά και ταλαιπωρημένος), για λόγους «ελέγχου», να κατεβάσει στο νοσοκομείο μαζί του και την κατάκοιτη πονεμένη γερόντισα. Οι «ιατρικοί επίτροποι» του νοσοκομείου προφανώς αδιαφορούν για τους αφόρητους πόνους που προκαλεί στην ημικατάκοιτη ασθενή αυτή η μετακίνηση. Τους υποχρεώνει – λένε – το κράτος να δούν με τα μάτια τους πως εξακολουθεί να υπάρχει εν ζωή η ασθενής και πως πονάει ακόμη. Λες και ξαφνικά βρήκαν τον τρόπο να γιατρέψουν τα αγιάτρευτα.

Τέταρτον, στην τρίμηνη συνταγή, τους τα γράφει με το σταγονόμετρο. Αδιαφορώντας τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος στο ενδιάμεσο των δύο τριμήνων που θα ξεμείνει από χάπια και θα βιώσει μια κόλαση από πόνους. Άτιμο πράγμα το κοκτέηλ ολικής προχωρημένης οστεοαρθρίτιδας, ρευματαρθρίτιδας και ένα σωρό άλλα προβλήματα υγείας που επιτείνονται από την ακινησία στο κρεββάτι που έχει καθηλωθεί η Ηλικιωμένη Μάνα. 

Κάποιοι γιατροί λένε πως οι πόνοι ενός τέτοιου «κοκτέηλ» είναι χειρότεροι κι από του καρκίνου. Πονάει αφόρητα κάθε χιλιοστό του άμοιρου κατάκοιτου. Δεν υπάρχουν πλέον χόνδροι πουθενά. Η ελάχιστη κίνηση που κάνει για να σηκωθεί βογγώντας απ’ το κρεββάτι του πόνου και ν’ ανέβει στο αναπηρικό καροτσάκι ώστε να πάει μόνη της στην τουαλέτα – έστω αυτό – της προκαλεί αδιανόητους πόνους.
Αυτό το Ηλικιωμένη Μάνα, σου λέει τίποτα κυρ Πολιτικέ;

Όχι, αμφιβάλλω...

Η δική σου μάνα έχει μια πανάκριβη υγειονομική υποστήριξη υποθέτω...μέχρι και υπηρετικό προσωπικό...και βεβαίως τα πιο ακριβά φάρμακα κατ’ ευθείαν «πακέτο» δωράκι από την Φαρμακευτική Βιομηχανία/Εισαγωγική/Φαρμακαποθήκη, δεν ξέρω γω τι άλλο...

Δεν σε πιάνουν εσένα οι «ελλείψεις»...

Δεν ξέρεις ούτε εσύ ούτε αυτή από ουρλιαχτά και παραισθήσεις πόνου...

Να την βλέπεις να σφαδάζει σαν το μισοσφαγμένο μοσχάρι στο κρεββάτι και να μην μπορείς να την βοηθήσεις...μα τι σου λέω;...αυτά είναι άγνωστα εξπρεσιονιστικά σχήματα για την αφεντιά σου, ε;
Άσε που είναι εκπαιδευμένα τα αυτιά σου, οι αισθήσεις σου, η αναισθητοποιημένη ευαισθησία σου στο να μην αγγίζονται από κάτι τέτοια...

Είναι σαν να σ’ ακούω να μου λες καγχάζοντας:

 «καλά ρε φίλε, σοβαρά τώρα πιστεύεις ότι θα με συγκινήσεις με τους ανόητους λυρισμούς σου; Να σου στείλω δώρο εγώ ένα lyrica (που ταιριάζει και τ’ όνομα) για πάρτι σου να το κατεβάσεις όλο να συνέλθεις; Εντάξει, γερόντισα είναι, θα πεθάνει όπου νά’ ναι, σιγά μην νοιαστεί ολάκερη Πολιτεία και Πολιτική για κείνη την «πτωχή»...».

Μετά απ’ αυτά, τι να σου πω τώρα; Φαντάσου τον φαρμακοποιό να σου λέει, «κινώ γη και ουρανό αλλά στο συγκεκριμένο φάρμακο – lyrica 300 - υπάρχει έλλειψη στην αγορά»;

Ατυχώς (για τους κάτω σου), δεν υπάρχει στη γλώσσα σου....

Όχι πολιτικέ...δυστυχώς, αυτή είναι η κατάρα μας μαζί σου...

Δεν προέρχεσαι απ’ αυτή την θανάσιμα χτυπημένη τάξη της φτωχολογιάς...

Δεν ξέρεις τι σημαίνει η λέξη «στερήσεις», «μιζέρια», «εξαθλίωση», «φτώχεια», «πόνος»....

Κι ακόμη κι αν κάποιοι απ’ το συνάφι σου κάποτε είχαν την όποια προέλευση απ’ αυτήν την τάξη, «το έχασαν» στην πορεία...

Τά’ πιασαν κανονικά, χοντρά και βεβαίως χοντροπέτσιασαν...

Καλοπαντρεύτηκαν κι άλλαξαν τάξη...

Μην και τους βγει το όνομα του παρακατιανού....αυτουνού που κάνει κακές παρέες, με την πλέμπα...

Όλοι εσείς οι καλοβαλμένοι κοστουμάτοι κυβερνήτες εκεί πάνω που δεν ξέρετε τι σημαίνει το τραγικό σκηνικό που σας περιέγραψα, κάντε τουλάχιστον μια χάρη στον εαυτό σας...και στον τόπο που – είτε ηλιθιωδώς είτε συμφεροντολογικώς – σας ανέδειξε:

Αναρωτηθείτε τουλάχιστον, τι ψυχοσυναισθηματικές αλλαγές προκαλεί μέσα στους γύρω του θύματος μια τέτοια οδυνηρή, πικρή εμπειρία...

Πχ τι συναισθήματα μίσους, οργής, εκδίκησης γεννάει μια τέτοια κατάσταση...

Δικαιοσύνη;

Να απευθυνθούν στη Δικαιοσύνη αν νοιώθουν πως θίγονται σε κάτι;

Ποιά Δικαιοσύνη;

Ο απλός πάμφτωχος συνταξιούχος και τα άνεργα 50άχρονα παιδιά του να μπούν (χωρίς ευρώ στην τσέπη) στα έξοδα και σ’ όλες αυτές τις αξεπέραστες διαδικασίες για να τα βάλουν με ποιόν;

Τα Μεγαθήρια;

Εσάς;

Την Πολιτεία;

Τους Νομοθέτες και τους Στυγνούς Εκτελεστές (πολιτικών αποφάσεων);

Τα Νοσοκομεία και τους Μεγαλογιατρούς;

Τα Φαρμακευτικά Κυκλώματα;

Βρε άϊντε από δω...

Έχουμε τάχα Δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον τόπο....

Λες και δεν υπάρχει εισαγγελέας διαφθοράς να αντιληφθεί από χίλιες δυό ενδείξεις και καταγγελτικά δημοσιεύματα όλες αυτές τις «κακοδαιμονίες» και να τις «καταδιώξει αυτεπαγγέλτως»...(λέμε και καμία «αστειότητα» να περνάει η ώρα...)

Πόσες φορές έχουν καταγγείλει δημόσια πολίτες – αλλά και Πολιτειακοί παράγοντες – ατασθαλίες με φάρμακα και άλλα τέτοια διαμάντια και ουδείς εκ της Δικαιοσύνης ή/και των «Ανεξάρτητων Αρχών» τύπου Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης ενδιαφέρθηκαν – πως τό’ παμε πριν μωρέ; - ναι, «αυτεπάγγελτα....»;

Να σας θυμίσω την υπόθεση Inderal; Να, κοιτάξτε εδώ http://aegeanhawk.blogspot.gr/το ιστορικό. Έφτασε στη Βουλή η υπόθεση και το Υπουργείο Υγείας έβγαλε μια ανακοίνωση πως όλα καλά πάνε με την κυκλοφορία του φαρμάκου στην αγορά!!! (Δηλαδή, αδίκως έγιναν οι καταγγελίες!!!)

Μπορεί όντως από την βιομηχανία όλες οι παρτίδες φαρμάκων μια χαρά να φεύγουν για τις αποθήκες. Αναρωτηθήκατε όμως μήπως κάποιος μετά πάει και τις «μαζεύει για να τις εξάγει σε υψηλότερη τιμή» (όπως ήδη έχει διαπιστωθεί να συμβαίνει με άλλα φάρμακα στο κοντινό παρελθόν); Όχι...στα παλιά σας τα παπούτσια το γράψατε...απλώς...όλοι...

Έτσι και τώρα θα γίνει με το Lyrica...ουδείς θα νοιαστεί...είναι πολύ πιο ισχυροί οι Βαρώνοι των φαρμάκων από μερικούς απλούς blogers που συγκινούνται από τα δεινά της φτωχολογιάς...

Ποιός χέστηκε γι’ αυτούς; Η πλέμπα δεν είναι στις προτεραιότητές σας...

Ενώ οι Μεγάλοι του φαρμάκου είναι...

Ξαναρωτώ συνεπώς:

Κατά τη γνώμη σας τι «ψυχοκινητικές τροποποιήσεις και μεταλλάξεις» προκαλεί στον ταλαίπωρο φτωχό Πολίτη μια φρίκη σαν την παραπάνω;

Πόσο κοντά είναι το μυαλό και η ψυχή του στο να «λαλήσει» και να «ξεφύγει»;

Μια στιγμή τρέλλας και απόγνωσης θα μπορούσε να σημαίνει πολλά...

Αλλά για να νοιώθεις τόσο ασφαλής Πολιτικέ και να συνεχίζεις να βιάζεις και να ξεσκίζεις τον Λαό σου, κάτι περισσότερο θα ξέρεις εσύ...
Σωστά;

Πρόσεχε μόνο...γιατί στο τέλος «ξυρίζουν το γαμπρό»...

Ξαφνικά θα «σκάσει»....Πρόσεχε και «συνετίσου»....

Κοίτα και λίγο χαμηλά...όλους αυτούς που ποδοπατάς αλόγιστα...

Γιώργος Ανεστόπουλος