Όλα ξεκινούν από ένα μύθο, ένα θρύλο, μια φήμη, και συνήθως στη περιοχή, να υπάρχει συγκεκριμένο σημάδι. Όπως για την περίπτωσή μας ένα μικρό ξωκλήσι. Και οι φήμες για κάποιο κρυμμένο θησαυρό κεντρίζουν το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων, που επηρεάζονται απ’ τη γοητεία της περιπέτειας και το όνειρο του εύκολου πλούτου. Άνθρωποι που ζούν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας και η φαντασία τους οργιάζει.
Κι αν δεν σκάψεις δε βρίσκεις. Ακόμη και το βάθος που είναι κρυμμένος ο θησαυρός πάντοτε παίζει. Οι πενήντα πόντοι μπορεί να γίνουν ένα μέτρο, πέντε η δέκα μέτρα. Κάτι τέτοιο έγινε εδώ και αρκετό καιρό και μέσα στο ξωκλήσι του Αϊ Λιά στην ομώνυμη περιοχή στο Αγγελόκαστρο.
Μπήκαν, έσκαψαν με την άνεσή τους οι επίδοξοι χρυσοθήρες, και κανείς δεν πήρε χαμπάρι τίποτε. Βρήκαν δεν βρήκαν τίποτα, τα εικονίσματα και ο Θεός το ξέρει.
Εκείνο όμως που γεννάει τεράστια ερωτηματικά, είναι πώς ο λάκκος βρέθηκε καλυμμένος, και μάλιστα στρωμένος με καινούργιο τσιμέντο; Υπενθυμίζω ότι το ξωκλήσι του Αϊ Λιά ανήκει στη δικαιοδοσία του Μοναστηριού του Παντοκράτορα , κι αυτό είναι ο κλειδοκράτορας και ο διαχειριστής του.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου