ΣΚΟΥΠΙΔΟΧΛΙΔΑΤΟΙ

Τη φωτογραφία με τον καλοντυμένο κύριο που ψάχνει στα σκουπίδια, τη τράβηξα έξω από ένα εργοστάσιο στον Πειραιά κι έκατσα σήμερα τ’ απόγευμα και την έκανα πίνακα ζωγραφικής με τον τίτλο «Σκουπιδοχλιδάτος». Ένας πίνακας που σηματοδοτεί επακριβώς τη μαύρη εποχή που ζούμε, και που ποιος ξέρει ακόμα που θα οδηγηθούμε.


Διάβασε κι ετούτα εδώ τα παρακάτω έχουν κι αυτά ενδιαφέρον.
Κάθε τέτοια εικόνα που θα βλέπεις από εδώ και πέρα, μη σε γεμίζει με απορία. Η γεμάτη μ’ ενοικιάζεται και πωλείται κολόνα μη σε γεμίζει με απορία. Και πού είσαι ακόμα. Ακόμα είσαι στην αρχή. Ακόμα τίποτα δεν σου έχουν πει. Σου είπαν ότι τα έφαγες μαζί τους, σου είπαν ότι το χρέος του δημόσιου τομέα επηρεάζεται από το χρέος των νοικοκυριών, σου είπαν ότι είσαι φασίστας, είσαι κομμουνιστής, είσαι μαλάκας, είσαι κυρίαρχος λαός, είσαι πλούσιος, είσαι φτωχός, είσαι προνομιούχος, είσαι τριτοκοσμικός, είσαι αναπτυγμένος, είσαι Ευρωπαίος, είσαι Βαλκάνιος, είσαι κοπρίτης, είσαι τεμπέλης, είσαι κλέφτης, είσαι λαμόγιο, είσαι περήφανα γηρατειά και τιμημένα νιάτα, είσαι κόκκινος, μπλε, πράσινος, πορτοκαλής με κίτρινους κόκκους, είσαι ένοχος, είσαι συνένοχος, είσαι απαίδευτος, είσαι αμόρφωτος, είσαι πλούσιος, είσαι φτωχός, είσαι χλιδάτος, είσαι φραγκάτος, είσαι τζιπάτος, είσαι σκαφάτος. Είσαι και τι δεν είσαι. Κάθε φορά, ανάλογα με την συγκυρία βαράνε τα όργανα. Και συ γίνεσαι όποιος θελήσουν. Σφυρίζουν οι τσοπάνηδες και συ πας. Πέρα δώθε, πέρα δώθε. Κάθε στροφή και μια ταπείνωση ίσα για να ξεπληρώσεις λέει αυτά του παρελθόντος σου και την μαγκιά που αγόραζες κρεμασμένη στα μανταλάκια. Τότε ήταν διαφορετικά. Κανένας δεν μιλούσε τότε. Το μεροκάματο καλό και η μόδα ήτανε η αρπαχτή.
Τώρα η μόδα είναι λέει η επιστροφή στις αξίες. Ρε αϊ στο διάολο. 

Φτάνουν αυτά γι’ απόψε, πάω για ύπνο. Θα κλείσω το στόμα, τη μύτη και τα μάτια. Να μη φωνάζω, να μη μυρίζω, να μη βλέπω. Ξυπνήστε με στον επόμενο τόνο. Όταν θα σου σφυρίξουν ότι ξεκίνησε η νέα βιομηχανοτουριστική επανάσταση στην Ελλάδα κι ότι ξεκίνησε το τρένο της «ανάπτυξης».
Καλό μεσαίωνα.
Καλή σας νύχτα.
Κώστας Καστρινός