Μια συγκλονιστική μαρτυρία για όσα συμβαίνουν στα νοσοκομεία
Πώς διαφθορά, αδιαφορία και παραβιάσεις των νόµων οδηγούν στον θάνατο
Ο αντεισαγγελέας Εφετών κ. Βασίλης Φλωρίδης* καταθέτει στο «Βήµα» τη συγκλονιστική µαρτυρία του για τον θάνατο µιας νεαρής µητέρας δύο ανήλικων παιδιών στα χέρια αδίστακτου πανεπιστηµιακού γιατρού, που πρωταγωνίστησε σε µια αλληλουχία παραβιάσεων νόµων, δεοντολογίας και ηθικής.
Αποκαλύπτει µε τόλµη πώς η καθηµερινή διαφθορά που έχει εµποτίσει το σώµα της ελληνικής κοινωνίας τελικώς σκοτώνει. Και το χειρότερο, ότι παραµένει προστατευµένη και ατιµώρητη από τα όργανα και τους θεσµούς της συντεταγµένης ελληνικής πολιτείας. Το κατηγορώ του Εισαγγελέα δονεί το νεοελληνικό οικοδόµηµα και καταδεικνύει την ανάγκη της µεγάλης, εκ βάθρων, αλλαγής που χρειάζεται η χώρα.
Υστερα από κάµποσα χρόνια εισαγγελικής θητείας πίστευα ότι σε αυτή τη χώρα κάποια πράγµατα θα είχαν βελτιωθεί. Οτι θα υπήρχε έστω µια πορεία καλυτέρευσης κάποιων βασικών ποιοτικών µεγεθών. Οτι µε το διάβα του χρόνου αυτή η κοινωνία θα είχε δηµιουργήσει κάποια ισχυρά αντανακλαστικά που θα της επέτρεπαν να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσµο. Δυστυχώς, οι καθηµερινές υποθέσεις που εκδικάζονται στα δικαστήριά µας και που ασφαλώς αποτελούν τον καθρέφτη της κοινωνίας µας µάς οδηγούν στο να πιστέψουµε ακριβώς το αντίθετο. Και ήρθε και το πόρισµα της Διεθνούς Διαφάνειας να το επιβεβαιώσει: στον πίνακα κατάταξης της διαφθοράς είµαστε ίσα µε την Κολοµβία. και τη Σοµαλία.
Σταχυολογώντας κάποιες από τις υποθέσεις που εκδικάστηκαν στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, θα σταµατήσω σε µια υπόθεση που κυριολεκτικά µε συγκλόνισε ως εισαγγελέα του Δικαστηρίου. Παρ’ ότι πίστευα ότι εµείς οι δικαστικοί µε τόσα που βλέπουν τα µάτια µας έχουµε αποκτήσει µια σχετική ανοσία, κατάλαβα τελικά ότι η ανθρώπινη ευαισθησία δεν ξεριζώνεται εύκολα. Το είδα αυτό ξεκάθαρα και στα βουρκωµένα µάτια των τριών δικαστών του Δικαστηρίου.
Μια νέα κοπέλα από την επαρχία, παντρεµένη, µε δύο µικρά παιδιά, ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να υποβληθεί σε µια επέµβαση ώστε να βελτιώσει την εµφάνιση του σώµατός της. Είχε καταληφθεί, όπως πολλοί νέοι άνθρωποι, από το άγχος των περιττών κιλών. Ηρθε σε επαφή µέσω ενός γνωστού της µε έναν γιατρό ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους ειδήµονες σε τέτοιες επεµβάσεις. Γιατρό-καθηγητή πανεπιστηµίου. Δεν έχει σηµασία ποιος είναι. Είναι και αυτός ένας κρίκος της συστηµικής πια διαφθοράς στη χώρα µας.
Το ραντεβού κλείστηκε σε ιδιωτική κλινική, παρ’ ότι ο νόµος απαγόρευε την άσκηση ιδιωτικού έργου από πανεπιστηµιακό γιατρό. Τώρα ο νόµος τούς δίνει το δικαίωµα να έχουν και ιδιωτικό ιατρείο. Και βέβαια εύλογα θα σκεφτόταν κάποιος ότι το µεγάλο µέρος των εισαγωγών των ασθενών τους στα κεντρικά νοσοκοµεία ή στις πανεπιστηµιακές κλινικές, ασφαλώς και θα περνάει από τα ιδιωτικά τους ιατρεία. Απόρησε ένας άγγλος καθηγητής της Ιατρικής όταν του είπα ότι ο νόµος στη χώρα µου εξαιρεί τους πανεπιστηµιακούς γιατρούς από την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση. «Μα είναι δυνατόν;» µου απάντησε. «Οι µόνοι που θα πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης πρέπει να είναι οι πανεπιστηµιακοί γιατροί. Γιατί αυτοί, πέραν της νοσηλείας, είναι επιφορτισµένοι µε τη συνεχή έρευνα αλλά και τη διδασκαλία στους φοιτητές τους. Πώς θα τα προλαβαίνουν αυτά όταν βρίσκονται στα ιδιωτικά ιατρεία τους;». Να προσθέσω κι εγώ εδώ: Και τι παράδειγµα θα αποτελούν για τους φοιτητές τους όταν αυτοί βλέπουν τους δασκάλους τους να ασχολούνται περισσότερο µε τα ιδιωτικά τους και όχι µε τα δηµόσια συµφέροντα;
Ο γιατρός λοιπόν ζήτησε από την κοπέλα ένα σεβαστό ποσό για αµοιβή και ένα µικρότερο για τα έξοδα της ιδιωτικής κλινικής. Η κοπέλα είπε ότι δεν είχε τόσα λεφτά. Ε, δεν τρέχει και τίποτε, της λέει ο γιατρός. Θα σε χειρουργήσω στο νοσοκοµείο, οπότε θα αποφύγεις τα έξοδα της κλινικής και θα πληρώσεις µόνο εµένα. Ετσι κι έγινε. Τώρα πώς µπήκε στο νοσοκοµείο παρακάµπτοντας τη νόµιµη διαδικασία, η οποία προβλέπει ότι η εισαγωγή θα γίνεται µέσω των επειγόντων περιστατικών ή των τακτικών ιατρείων; Υπάρχει τρόπος και για αυτό. Με µια άτυπη διαδικασία µπορούν να εισαχθούν ασθενείς για χειρουργείο ως χρόνια περιστατικά από την επαρχία. Το «χρόνιο» του περιστατικού το βαφτίζει ο ίδιος ο γιατρός ανέλεγκτα. Κατά τα άλλα, η διοίκηση του νοσοκοµείου περί άλλων τυρβάζει.
Επρόκειτο για βαριά εγχείρηση µε συνήθεις επιπλοκές και υψηλή θνησιµότητα. Οι συγγενείς της ασθενούς διατείνονταν ότι δεν είχε γίνει επαρκής ενηµέρωση στην κοπέλα για τις επιπτώσεις µιας τέτοιας επέµβασης. Ο νόµος επιβάλλει πως η πληροφόρηση του ασθενούς πρέπει να του επιτρέπει να σχηµατίσει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονοµικών παραµέτρων της κατάστασής του. Το βέβαιο ήταν ότι δεν είχε υπογράψει έγγραφο όπου να δηλώνει ότι ενηµερώθηκε για την πάθησή της, την προτεινόµενη χειρουργική θεραπεία και τις επιπλοκές της επέµβασης. Αµφισβητήθηκε ακόµη επιστηµονικά εάν έπρεπε να γίνει η συγκεκριµένη επέµβαση, εάν πληρούνταν όλες εκείνες οι επιστηµονικές προϋποθέσεις που να τη δικαιολογούν. Το ερώτηµα που ανέκυψε είναι: Τελικά θα γινόταν η εγχείρηση εάν δεν υπήρχαν τα λεφτά;
Η εγχείρηση τελικά έγινε. Δυστυχώς µετεγχειρητικά παρουσιάστηκε η συνήθης επιπλοκή αυτών των επεµβάσεων. Η ασθενής διαµαρτυρόταν ότι έχει προβλήµατα, αλλά η κατάστασή της υποβαθµίστηκε. Δεν αντιµετωπίστηκε άµεσα. Το πιθανότερο είναι ο γιατρός να είχε και άλλες νόµιµες ή παράνοµες ασχολίες εκτός νοσοκοµείου. Σε έγγραφο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών που υπήρχε στη δικογραφία υπογραµµιζόταν ότι σε τέτοιου είδους εγχειρήσεις οι ασθενείς πρέπει µετεγχειρητικά να παρακολουθούνται από οµάδα ειδικών γιατρών, που φυσικά δεν υπήρχαν. Για κακή τύχη της, µεσολάβησε και Σαββατοκύριακο. Οπως ειπώθηκε, τα Σαββατοκύριακα τα δηµόσια νοσοκοµεία συνήθως υπολειτουργούν, διότι «οι µεγάλοι φεύγουν και αφήνουν τους ειδικευόµενους». Παρά τις προσπάθειες που έγιναν, ήδη αργά, η κοπέλα κατέληξε.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ
Η µόνη ηθική δικαίωση των συγγενών της κοπέλας που χάθηκε ήταν η καταδικαστική απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου. Αλλά και αυτή κολοβή. Αφού µε βάση τον σχετικό νόµο, όπως κατάντησε µετά τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, αν τιµωρηθεί κάποιος σε φυλάκιση ως και τρία χρόνια, η ποινή του αναστέλλεται ακόµη και αν παλαιότερα είχε άλλη καταδίκη ως έναν χρόνο.
Μια νέα κοπέλα ήρθε από την επαρχία για να απαλλαγεί από τα περιττά κιλά της και επέστρεψε σε αυτήν µέσα σε ένα φέρετρο. Θύµα αυτού του αδηφάγου τέρατος που λέγεται διαφθορά και που η Πολιτεία δεν µπόρεσε ακόµη να σκοτώσει. Το ερώτηµα είναι: Δεν µπορεί ή δεν θέλει;
*Ο κ. Βασίλης Φλωρίδης είναι αντεισαγγελέας Εφετών.
ΤΟ ΒΗΜΑΠώς διαφθορά, αδιαφορία και παραβιάσεις των νόµων οδηγούν στον θάνατο
Ο αντεισαγγελέας Εφετών κ. Βασίλης Φλωρίδης* καταθέτει στο «Βήµα» τη συγκλονιστική µαρτυρία του για τον θάνατο µιας νεαρής µητέρας δύο ανήλικων παιδιών στα χέρια αδίστακτου πανεπιστηµιακού γιατρού, που πρωταγωνίστησε σε µια αλληλουχία παραβιάσεων νόµων, δεοντολογίας και ηθικής.
Αποκαλύπτει µε τόλµη πώς η καθηµερινή διαφθορά που έχει εµποτίσει το σώµα της ελληνικής κοινωνίας τελικώς σκοτώνει. Και το χειρότερο, ότι παραµένει προστατευµένη και ατιµώρητη από τα όργανα και τους θεσµούς της συντεταγµένης ελληνικής πολιτείας. Το κατηγορώ του Εισαγγελέα δονεί το νεοελληνικό οικοδόµηµα και καταδεικνύει την ανάγκη της µεγάλης, εκ βάθρων, αλλαγής που χρειάζεται η χώρα.
Υστερα από κάµποσα χρόνια εισαγγελικής θητείας πίστευα ότι σε αυτή τη χώρα κάποια πράγµατα θα είχαν βελτιωθεί. Οτι θα υπήρχε έστω µια πορεία καλυτέρευσης κάποιων βασικών ποιοτικών µεγεθών. Οτι µε το διάβα του χρόνου αυτή η κοινωνία θα είχε δηµιουργήσει κάποια ισχυρά αντανακλαστικά που θα της επέτρεπαν να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσµο. Δυστυχώς, οι καθηµερινές υποθέσεις που εκδικάζονται στα δικαστήριά µας και που ασφαλώς αποτελούν τον καθρέφτη της κοινωνίας µας µάς οδηγούν στο να πιστέψουµε ακριβώς το αντίθετο. Και ήρθε και το πόρισµα της Διεθνούς Διαφάνειας να το επιβεβαιώσει: στον πίνακα κατάταξης της διαφθοράς είµαστε ίσα µε την Κολοµβία. και τη Σοµαλία.
Σταχυολογώντας κάποιες από τις υποθέσεις που εκδικάστηκαν στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, θα σταµατήσω σε µια υπόθεση που κυριολεκτικά µε συγκλόνισε ως εισαγγελέα του Δικαστηρίου. Παρ’ ότι πίστευα ότι εµείς οι δικαστικοί µε τόσα που βλέπουν τα µάτια µας έχουµε αποκτήσει µια σχετική ανοσία, κατάλαβα τελικά ότι η ανθρώπινη ευαισθησία δεν ξεριζώνεται εύκολα. Το είδα αυτό ξεκάθαρα και στα βουρκωµένα µάτια των τριών δικαστών του Δικαστηρίου.
Μια νέα κοπέλα από την επαρχία, παντρεµένη, µε δύο µικρά παιδιά, ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να υποβληθεί σε µια επέµβαση ώστε να βελτιώσει την εµφάνιση του σώµατός της. Είχε καταληφθεί, όπως πολλοί νέοι άνθρωποι, από το άγχος των περιττών κιλών. Ηρθε σε επαφή µέσω ενός γνωστού της µε έναν γιατρό ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους ειδήµονες σε τέτοιες επεµβάσεις. Γιατρό-καθηγητή πανεπιστηµίου. Δεν έχει σηµασία ποιος είναι. Είναι και αυτός ένας κρίκος της συστηµικής πια διαφθοράς στη χώρα µας.
Το ραντεβού κλείστηκε σε ιδιωτική κλινική, παρ’ ότι ο νόµος απαγόρευε την άσκηση ιδιωτικού έργου από πανεπιστηµιακό γιατρό. Τώρα ο νόµος τούς δίνει το δικαίωµα να έχουν και ιδιωτικό ιατρείο. Και βέβαια εύλογα θα σκεφτόταν κάποιος ότι το µεγάλο µέρος των εισαγωγών των ασθενών τους στα κεντρικά νοσοκοµεία ή στις πανεπιστηµιακές κλινικές, ασφαλώς και θα περνάει από τα ιδιωτικά τους ιατρεία. Απόρησε ένας άγγλος καθηγητής της Ιατρικής όταν του είπα ότι ο νόµος στη χώρα µου εξαιρεί τους πανεπιστηµιακούς γιατρούς από την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση. «Μα είναι δυνατόν;» µου απάντησε. «Οι µόνοι που θα πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης πρέπει να είναι οι πανεπιστηµιακοί γιατροί. Γιατί αυτοί, πέραν της νοσηλείας, είναι επιφορτισµένοι µε τη συνεχή έρευνα αλλά και τη διδασκαλία στους φοιτητές τους. Πώς θα τα προλαβαίνουν αυτά όταν βρίσκονται στα ιδιωτικά ιατρεία τους;». Να προσθέσω κι εγώ εδώ: Και τι παράδειγµα θα αποτελούν για τους φοιτητές τους όταν αυτοί βλέπουν τους δασκάλους τους να ασχολούνται περισσότερο µε τα ιδιωτικά τους και όχι µε τα δηµόσια συµφέροντα;
Ο γιατρός λοιπόν ζήτησε από την κοπέλα ένα σεβαστό ποσό για αµοιβή και ένα µικρότερο για τα έξοδα της ιδιωτικής κλινικής. Η κοπέλα είπε ότι δεν είχε τόσα λεφτά. Ε, δεν τρέχει και τίποτε, της λέει ο γιατρός. Θα σε χειρουργήσω στο νοσοκοµείο, οπότε θα αποφύγεις τα έξοδα της κλινικής και θα πληρώσεις µόνο εµένα. Ετσι κι έγινε. Τώρα πώς µπήκε στο νοσοκοµείο παρακάµπτοντας τη νόµιµη διαδικασία, η οποία προβλέπει ότι η εισαγωγή θα γίνεται µέσω των επειγόντων περιστατικών ή των τακτικών ιατρείων; Υπάρχει τρόπος και για αυτό. Με µια άτυπη διαδικασία µπορούν να εισαχθούν ασθενείς για χειρουργείο ως χρόνια περιστατικά από την επαρχία. Το «χρόνιο» του περιστατικού το βαφτίζει ο ίδιος ο γιατρός ανέλεγκτα. Κατά τα άλλα, η διοίκηση του νοσοκοµείου περί άλλων τυρβάζει.
Επρόκειτο για βαριά εγχείρηση µε συνήθεις επιπλοκές και υψηλή θνησιµότητα. Οι συγγενείς της ασθενούς διατείνονταν ότι δεν είχε γίνει επαρκής ενηµέρωση στην κοπέλα για τις επιπτώσεις µιας τέτοιας επέµβασης. Ο νόµος επιβάλλει πως η πληροφόρηση του ασθενούς πρέπει να του επιτρέπει να σχηµατίσει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονοµικών παραµέτρων της κατάστασής του. Το βέβαιο ήταν ότι δεν είχε υπογράψει έγγραφο όπου να δηλώνει ότι ενηµερώθηκε για την πάθησή της, την προτεινόµενη χειρουργική θεραπεία και τις επιπλοκές της επέµβασης. Αµφισβητήθηκε ακόµη επιστηµονικά εάν έπρεπε να γίνει η συγκεκριµένη επέµβαση, εάν πληρούνταν όλες εκείνες οι επιστηµονικές προϋποθέσεις που να τη δικαιολογούν. Το ερώτηµα που ανέκυψε είναι: Τελικά θα γινόταν η εγχείρηση εάν δεν υπήρχαν τα λεφτά;
Η εγχείρηση τελικά έγινε. Δυστυχώς µετεγχειρητικά παρουσιάστηκε η συνήθης επιπλοκή αυτών των επεµβάσεων. Η ασθενής διαµαρτυρόταν ότι έχει προβλήµατα, αλλά η κατάστασή της υποβαθµίστηκε. Δεν αντιµετωπίστηκε άµεσα. Το πιθανότερο είναι ο γιατρός να είχε και άλλες νόµιµες ή παράνοµες ασχολίες εκτός νοσοκοµείου. Σε έγγραφο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών που υπήρχε στη δικογραφία υπογραµµιζόταν ότι σε τέτοιου είδους εγχειρήσεις οι ασθενείς πρέπει µετεγχειρητικά να παρακολουθούνται από οµάδα ειδικών γιατρών, που φυσικά δεν υπήρχαν. Για κακή τύχη της, µεσολάβησε και Σαββατοκύριακο. Οπως ειπώθηκε, τα Σαββατοκύριακα τα δηµόσια νοσοκοµεία συνήθως υπολειτουργούν, διότι «οι µεγάλοι φεύγουν και αφήνουν τους ειδικευόµενους». Παρά τις προσπάθειες που έγιναν, ήδη αργά, η κοπέλα κατέληξε.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ
Εγκληµα µε κολοβή τιµωρία
Το Πειθαρχικό Συµβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης τιµώρησε τον γιατρό για τον χρηµατισµό µε αφαίρεση της άδειας ασκήσεως επαγγέλµατος για ένα χρονικό διάστηµα και µε πρόστιµο. Και τι έγινε µε αυτό; Ο γιατρός άσκησε έφεση στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συµβούλιο του ΠΙΣ, το οποίο συνεδρίασε για να κρίνει την έφεση ύστερα από έξι χρόνια! Εκεί απλώς διαπίστωσε ότι η πράξη του είχε παραγραφεί. Να δούµε πότε επιτέλους θα υλοποιηθεί η εξαγγελία της Πολιτείας για πλειοψηφική συµµετοχή δικαστικών στα Πειθαρχικά Συµβούλια. Η µόνη ηθική δικαίωση των συγγενών της κοπέλας που χάθηκε ήταν η καταδικαστική απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου. Αλλά και αυτή κολοβή. Αφού µε βάση τον σχετικό νόµο, όπως κατάντησε µετά τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, αν τιµωρηθεί κάποιος σε φυλάκιση ως και τρία χρόνια, η ποινή του αναστέλλεται ακόµη και αν παλαιότερα είχε άλλη καταδίκη ως έναν χρόνο.
Μια νέα κοπέλα ήρθε από την επαρχία για να απαλλαγεί από τα περιττά κιλά της και επέστρεψε σε αυτήν µέσα σε ένα φέρετρο. Θύµα αυτού του αδηφάγου τέρατος που λέγεται διαφθορά και που η Πολιτεία δεν µπόρεσε ακόµη να σκοτώσει. Το ερώτηµα είναι: Δεν µπορεί ή δεν θέλει;
*Ο κ. Βασίλης Φλωρίδης είναι αντεισαγγελέας Εφετών.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν τα σχόλια στο ηλεκτρονικό Βήμα κάτω από τη συγκεκριμένη ανάρτηση.Παρουσιάζουμε ένα ενδεικτικά,το οποίο και προσυπογράφουμε:
"ΔΥΣΤΥΧΩΣ .... | 18/12/2011, 19:32
Η Διαφθορά σπάει κόκαλα σε όλο τον Δημόσιο και όχι μόνο τομέα. Ο κ. Εισαγγελέας έκανε πολύ καλά που μας γνώρισε το περιστατικό αυτό αλλά θα έκανε ακόμα καλύτερα αν ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΕ ΑΣΚΟΥΣΕ ΕΦΕΣΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ. Ακόμα και τώρα όμως ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ να πεί ΟΝΟΜΑΤΑ. Δεν μου άρεσε όμως το στόλισμα της Ιστορίας... μάλιστα μου γεννήθηκε μια απορία : Εχει καμια συγγένεια ο κ. Εισαγγελέας με τον κ. Γιώργο Φλωρίδη ; Σας ευχαριστώ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ"
Και σε απλά Ελληνικά κύριε Αντεισαγγελέα:Πριν αγανακτήσετε με όλα αυτά τι ακριβώς κάνατε σεις πέραν της αρθρογραφίας;Διαπιστώνετε ιδίοις όμμασι,την ώρα της δίκης,πως τα δίχτυα της δικαιοσύνης είναι τεχνηέντως τρύπια.Κι όμως αρκείστε στην απλή αναφορά του ζητήματος αντί να κινήσετε γη και ουρανό και μέσω των συνδικαλιστικών σας φορέων για τη σωστή και δίκαιη απονομή του δικαίου.Δεν σας προβληματίζει το ότι συνήθως τα μεγάλα ψάρια ξεγλιστράνε;
Επίσης αν τα πειθαρχικά συμβούλια των συλλόγων εφαρμόζουν το νόμο της "συντεχνίας" δεν υπάρχει λόγος να υφίστανται,ούτε μπορεί να λειτουργούν και ν' αποφασίζουν ανεξέλεγκτα.Δεν νομίζετε;
Ζείδωρον
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου