Μια μέρα αποβολή για τη μούντζα στην παρέλαση

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΕ ΔΙΑΓΩΓΗ ΚΟΣΜΙΟΤΑΤΗ...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Αφορμή για την παρέμβαση αυτή μια είδηση που μάλλον πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας, αν και πριν δύο περίπου μήνες είχε ανάψει φωτιές και πυροδότησε συζητήσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μιλάω για την απόφαση που βγήκε χθες για την άνευ προηγουμένου μούντζα στους επισήμους του 15χρονου μαθητή από τη Λάρισα, κατά τη διάρκεια της παρέλασης για την 28η Οκτωβρίου.

Η ετυμηγορία του συλλόγου των διδασκόντων του 3ου ΕΠΑΛ, εξαιρετικά ελπιδοφόρα και παράλληλα συμβολική: μία μέρα αποβολή. Ενδιαφέρον έχει να δούμε και το πως ψήφισαν οι εκπαιδευτικοί: 12 ψήφισαν λοιπόν υπέρ της παραπάνω ποινής, 6 πρότειναν να γίνει στον μαθητή απλώς επίπληξη, ενώ 2 ψήφισαν να μην του επιβληθεί καμιά απολύτως ποινή.

Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο 15χρονος μαθητής ανήκει σε πολύτεκνη οικογένεια και εργάζεται ως οικοδόμος, τόσο για να ενισχύσει οικονομικά την οικογένεια του, αλλά και για να καταφέρει να ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση και να μην αναγκαστεί να σταματήσει το σχολείο.

Η ποινή που επέβαλε ο σύλλογος των εκπαιδευτικών έχει ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφτεί κανείς τι θα γινόταν, μερικά χρόνια πριν, αν μαθητής επιχειρούσε να κάνει κάτι αντίστοιχο κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης. Η μία μέρα αποβολή έχει τριπλό στόχο από μέρους τον εκπαιδευτικών : να τονίσει βεβαίως την αντισυμβατικότητα και το απρεπές της πράξης, αφού ο εκπαιδευτικός οφείλει να προβαίνει, από τη φύση του λειτουργήματος του, σε αυτό που οι παιδαγωγοί καλούμε διορθωτική αγωγή, ταυτόχρονα όμως , λαμβάνοντας υπόψη την στάση αυτού του παιδιού, απέναντι στις δυσκολίες της ζωής που η οικογένεια του το έμαθε να τις αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο, με την επιβολή της ελάχιστης ποινής, κάνουν αυτό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά ο εκπαιδευτικός: επαινούν και αναγνωρίζουν την προσπάθεια, χωρίς να στέκονται κατήγοροι απέναντι στο μεμονωμένο περιστατικό.Και βεβαίως στέλνουν το δικό τους μήνυμα στους ηθικούς αυτουργούς που όπλισαν το μυαλό και το χέρι του νέου αυτού παιδιού που το έκαναν να επιλέξει αυτό τον ίσως ακραίο για κάποιους τρόπο, για να διαμαρτυρηθεί για τη βαρβαρότητα που βιώνει τα τελευταία δύο χρόνια ο τόπος μας , χωρίς να διαφαίνεται κανένα απολύτως φως στο τούνελ.