Γράφει η Τζένη Κ
«Θυμάσαι συνάδελφε τις λάμπες της εποχής μας, που ήτανε στρόγγυλες, αχλαδοειδείς κι είχανε μέσα εκείνο το παράξενο «έντομο»; Ένα λεπτό – λεπτό συρματάκι ένωνε τις κεραίες του κι όταν πατούσαμε το διακόπτη νομίζαμε ότι κάναμε στο έντομο ηλεκτροσόκ... Γρι δεν καταλαβαίναμε από τη λειτουργία τους κι όμως οι λάμπες εκείνες μας αποκάλυπταν με τρόπο μαγικό τα μυστήρια του ηλεκτρισμού…» Τέτοια θα λέμε καθώς θα σέρνουμε τα σαρκία μας πάνω στα γραφεία, λίγο πριν τη συνταξιοδότηση, γύρω στα 75… 75 Watt είναι κι ο «λαμπτήρας πυράκτωσης» που μάλλον τον έπιασε το Μνημόνιο των γλόμπων και τον έσβησε για πάντα απ’ το χάρτη. Παύει οριστικά η παραγωγή του και οι εισαγωγές του στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο εξής οι καταναλωτές θα μπορούν να επιλέγουν για το φωτισμό τους λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας πολύ πιο οικονομικούς. Κι αυτό είναι προς το συμφέρον της ανθρωπότητας και του πλανήτη… Δεν αντιλέγουμε…
Όμως αυτές τις λάμπες πολύ τις αγαπούσαμε. Βαμμένες πολύχρωμες, σειρές ολόκληρες στόλιζαν τα λαιμά των παραθαλάσσιων ταβερνείων κι έφερναν μια ατμόσφαιρα από Χριστούγεννα μέσα στα καλοκαίρια. Έγκλειστες στα πορτατίφ, φιλικές στο διάβασμα, παρέστεκαν το ξενύχτι διακριτικά, φανοί του κομοδίνου. Κι είχανε ένα φως ζεστό, συνωμοτικό, καμία σχέση με την αίσθηση χειρουργείου που δίνει το Νέον και το Φθόριο… Όταν έτρωγαν τα ψωμιά τους εξέπνεαν με κείνο το σπαραχτικό τσαφ που έκανε μέσα μιας πιο έντονη τη βεβαιότητα ότι οι λαμπτήρες πυρακτώσεως ήταν ζωντανοί… Κι ύστερα τους κουνάγαμε και εισπράτταμε το θόρυβο του «εντόμου» που χτυπιότανε στο γύρω- γύρω γυαλί, ξέψυχο…
Οι λάμπες πυρακτώσεως μας αποχαιρετούν μαζί με την εποχή της ενεργειακής αθωότητας. Πέφτουν θύματα της ανάγκης για χαμηλότερους λογαριασμούς και λιγότερη ρύπανση. Λες και το πρόβλημα ήταν οι γλόμποι… Άλλοι «γλόμποι» το έχουν το πρόβλημα… Η τιμή της κιλοβατώρας ανεβαίνει διαρκώς, τα περιρρέοντα έξοδα αυγατίζουν, η παραγωγή ενέργειας γίνεται το αντικείμενο του πόθου των κυνηγών του κέρδους , η μέριμνα για τον πλανήτη άλλοτε αποδεικνύεται επιφανειακή κι άλλοτε βολιδοσκοπείται απ’ την οπτική της σπέκουλας… κι εμείς απλώς αλλάζουμε τα φώτα μας…
Ίσως κρατήσουμε δυο- τρεις αντίκες στο ντουλάπι…
2 σχόλια:
Τους λαμπτήρες πυράκτωσης τους αντιπαθώ.
Εξέχουν άκομψα σαν τόσα άλλα..
Αυτό μπορείς να το τοποθετήσεις σε ότι μας θυμώνει..
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Καλημέρα Αντιγόνη μου και καλό Σαββατοκύριακο!
Τα πάντα τελικά έχουν ημερομηνία λήξης,είτε μας αρέσουν είτε όχι!
Δημοσίευση σχολίου