Οι συμμαθητές του 1974,από το Β' Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου,ξανασυναντηθήκαμε μετά από 36 ολόκληρα χρόνια!
Συμπτωματικά το μαγαζί λέγεται Σχολαρχείο.
Ασπρα μαλιά,κοιλίτσες και μικροπροβλήματα υγείας.Κρασί άφθονο,μνήμες,συγκίνηση και υποσχέσεις για μελλοντικές συναντήσεις!
Ο Στέλιος,γηγενής Αγρινιώτης,ο άλλος Στέλιος ο Δάσκαλος,ο Σταύρος ο καλύτερος ίσως Αγρινιώτης τερματοφύλακας τώρα ξενιτεμένος,ο Νίκος το λυκόπουλο κι ο υποφαινόμενος Ζείδωρον ''Αθηναίος''πιά.
Ηπιαμε,είπαμε και θυμηθήκαμε και κάποιους που 'χουν φύγει.Και το αιώνιο ερώτημα:τι είναι η ζωή;Τα παιδιά μας κι όσα μπορέσαμε να ζήσουμε!
Νάμαστε καλά παιδιά και να το ξανακάνουμε!
.jpg)
2 σχόλια:
Φίλτατε Δημήτρη,
Η χειρότερη ώρα τέτοιων συναντήσεων είναι το "απουσιολόγιο".
Δυστυχώς, στις δικές μας συναντήσεις, αυτός ο ρόλος είναι δικός μου, μιας και ήμουν ο απουσιολόγος (έκρυβα και απουσίες)!
Τώρα τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί!
Να'στε καλά και να ξαναβρεθείτε!
Αγαπητέ Σταύρο έχεις δίκιο!Είναι τρομερό την ώρα της χαράς για την πολυπόθητη συνάντηση να μαθαίνεις πως κάποιοι δεν είναι πια μαζί μας.Κι αυτές οι απουσίες όχι μόνο είναι παντοτινές αλλά πονάνε κιόλας.Να εισαι καλά,καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου