Ας παραβλέψομε προς στιγμήν τα ψεύδη τους, έτσι κι αλλιώς τα έχουμε συνηθίσει, πάσχοντας από αυτόν τον ιδιότυπο μιθριδατισμό μας, χρόνια πολλά εθισμένοι στην ανεντιμότητα των κυβερνητών μας.
Ας παραβλέψομε τα ψεύδη τους κι ας προσποιηθούμε για μια στιγμή ότι λένε την αλήθεια, για να αναρωτηθούμε τι αξίζει αυτή η… εθνική επιτυχία. Ας αναλογιστούμε τι αξία έχει ένα τέτοιο πρωτογενές πλεόνασμα που έχει βασιστεί πάνω σε αμέτρητα πτώματα απελπισμένων αυτοχείρων, έχει βασιστεί σε εκατοντάδες χιλιάδες χαμένων θέσεων εργασίας, έχει βασιστεί σε διαλυμένες δομές πρόνοιας, σε χειρότερα απ’ ό,τι στο παρελθόν σχολεία και ακόμα χειρότερα νοσοκομεία.
Τι να το κάνομε, λοιπόν, αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα που έχει βασιστεί σε μια άνευ προηγουμένη κοινωνική οδύνη και μια απίστευτη εθνική υποτέλεια? Τι να το κάνομε αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα, έστω κι αν δεν είναι προϊόν λαθροχειρίας, έστω κι αν δεν είναι προϊόν δημιουργικής λογιστικής και που πάντως δεν έχει το παραμικρό στοιχείο αειφορίας?
Τίποτα περισσότερο δεν αξίζει ετούτο το πρωτογενές πλεόνασμα παρά να εγγυάται μια ζωή με δόσεις. Δόσεις για να εξυπηρετείται αυτό το ύποπτο κι ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος. Δόσεις για να ανακυκλώνονται τα ομόλογα που οι αλιτήριοι των αγορών κάποτε τα πλάσαραν στα κορόιδα με την ασφάλεια των τριών άλφα, κελεπούρι σωστό. Ύστερα με τη βοήθεια των ανεγκέφαλων και των απατεώνων που μας κυβερνούν, τα αγόρασαν πίσω στο 20% της αξίας τους, κατακλέβοντας τους πελάτες τους. Τώρα αυτοί οι ίδιοι αλιτήριοι, έρχονται στο ταμείο για να τα πληρωθούν αυτά τα ομόλογα ανενόχλητοι, στην ονομαστική τους αξία, εις ολόκληρον που λένε οι ειδικοί. Ετούτη τη φορά τα πληρώνονται με λεφτά κλεμμένα από τη σύνταξη του παππού σου, από τα φάρμακα της μάνας σου, από τον απολυμένο δάσκαλο του παιδιού σου. Ένας ολόκληρος λαός γονατισμένος. Κλεμμένα όνειρα, κλεμμένες ελπίδες, κλεμμένες ζωές.
.jpg)
2 σχόλια:
Ας παραβλέψομε προς στιγμήν τα ψεύδη τους, έτσι κι αλλιώς τα έχουμε συνηθίσει, πάσχοντας από αυτόν τον ιδιότυπο μιθριδατισμό μας, χρόνια πολλά εθισμένοι στην ανεντιμότητα των κυβερνητών μας.
Ας παραβλέψομε τα ψεύδη τους κι ας προσποιηθούμε για μια στιγμή ότι λένε την αλήθεια, για να αναρωτηθούμε τι αξίζει αυτή η… εθνική επιτυχία. Ας αναλογιστούμε τι αξία έχει ένα τέτοιο πρωτογενές πλεόνασμα που έχει βασιστεί πάνω σε αμέτρητα πτώματα απελπισμένων αυτοχείρων, έχει βασιστεί σε εκατοντάδες χιλιάδες χαμένων θέσεων εργασίας, έχει βασιστεί σε διαλυμένες δομές πρόνοιας, σε χειρότερα απ’ ό,τι στο παρελθόν σχολεία και ακόμα χειρότερα νοσοκομεία.
Τι να το κάνομε, λοιπόν, αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα που έχει βασιστεί σε μια άνευ προηγουμένη κοινωνική οδύνη και μια απίστευτη εθνική υποτέλεια? Τι να το κάνομε αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα, έστω κι αν δεν είναι προϊόν λαθροχειρίας, έστω κι αν δεν είναι προϊόν δημιουργικής λογιστικής και που πάντως δεν έχει το παραμικρό στοιχείο αειφορίας?
Τίποτα περισσότερο δεν αξίζει ετούτο το πρωτογενές πλεόνασμα παρά να εγγυάται μια ζωή με δόσεις. Δόσεις για να εξυπηρετείται αυτό το ύποπτο κι ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος. Δόσεις για να ανακυκλώνονται τα ομόλογα που οι αλιτήριοι των αγορών κάποτε τα πλάσαραν στα κορόιδα με την ασφάλεια των τριών άλφα, κελεπούρι σωστό. Ύστερα με τη βοήθεια των ανεγκέφαλων και των απατεώνων που μας κυβερνούν, τα αγόρασαν πίσω στο 20% της αξίας τους, κατακλέβοντας τους πελάτες τους. Τώρα αυτοί οι ίδιοι αλιτήριοι, έρχονται στο ταμείο για να τα πληρωθούν αυτά τα ομόλογα ανενόχλητοι, στην ονομαστική τους αξία, εις ολόκληρον που λένε οι ειδικοί. Ετούτη τη φορά τα πληρώνονται με λεφτά κλεμμένα από τη σύνταξη του παππού σου, από τα φάρμακα της μάνας σου, από τον απολυμένο δάσκαλο του παιδιού σου. Ένας ολόκληρος λαός γονατισμένος. Κλεμμένα όνειρα, κλεμμένες ελπίδες, κλεμμένες ζωές.
Αγαπητέ Αλέξανδρε ανέβασα το σχόλιο σου κανονικά ως άρθρο ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου